Hoi Sonja,
Jeetje das nog echt kort geleden!
Ben je al een beetje uit je roes ontwaakt?
Vaak ben je een beetje verdooft in het begin, en kun of wil je het nog niet geloven…
Je berichtje is zo kort dat ik denk dat je veel te vertellen hebt, als je wil luister ik graag naar je!
Ik wens je veel sterkte en veel lieve mensen om je heen die je nu steunen !!
Een andere weduwe.
Lieve Roos,
Gecondoleerd met het verlies van je man. Dat moet een enorme schok voor je zijn geweest, zijn onverwachte overlijden aan een hartaanval. Mijn man is een half jaar geleden ook totaal onverwacht overleden, aan een herseninfarct. Inderdaad, je hele wereld staat op zijn kop. Ik was compleet in shock en kon haast niet geloven dat het echt gebeurd was. Hier op het prikbord kon ik mijn verhaal kwijt en dat geldt ook voor jou. Schrijf maar berichtjes en gooi het er maar uit, wij zitten in hetzelfde schuitje en kunnen ons indenken hoe het voor jou voelt, al zijn bij iedereen de omstandigheden anders. Ik hoop dat je in ieder geval een klein beetje kunt eten en slapen. Dat lukte bijvoorbeeld bij mij de eerste maanden absoluut niet en dat heb je toch nodig om op de been te blijven. Krijg je wel steun van familie en vrienden? Ik hoop dat je omgeving je goed kan opvangen, Roos.
Heel veel sterkte!
Liefs,
Marion
Hallo Roos….wat een shit, he. Zo ineens is alles anders geworden…zo ineens sta je letterlijk in alles alleen….zo ineens moet er van alles geregeld worden…dan de stilte….de stilte die in je zit, de emoties die je overspoelen van lijfelijke schreeuwende pijn tot woede en dan ineens een dag, dat het lijkt dat je het allemaal behappen kunt. Hier op het prikbord noemen we het dippen en toppen. Je mag hier je verhaal kwijt, je kunt het hier delen met lotgenoten en gelijkertijd help je de lezers er mee. De herkenning….nee, je wordt niet gek….je bent niet raar….het is allemaal verwerking….loslaten van wat was en langzaamaan de trap beklimmen. De ene dag wel twee treden…de andere dag misschien weer drie naar beneden….Zelf heb ik het ooit omschreven als amputatie…je partner is weg, maar de fantoompijn is blijven bestaan. Het gaat straks beter, maar daar heb jij nu niets aan….je hebt deze mensen hier op het prikbord nodig om je gevoel hier te delen…en ik weet zeker, dat iedereen je hier wil steunen…Het is hier een fijne plek, Roos. Dat zal je ondervinden…wens je veel sterkte, liefs, Ilse.
Dit topic is gesloten, er kunnen geen reacties meer worden geplaatst.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's