Steeds moeilijker

Ria

30-01-2012 09:58

Lieve Allemaal
Het lijkt wel of ik het steeds moeilijker krijg, elke ochtend begin ik al met tranen in mijn ogen,
dan kijk ik naar de foto van mijn lieverd en dan mis ik hem steeds meer.
Ik worstel om de dag door te komen, het is nu drie maanden geleden dat Ad overleed,
ik zat volgens mij drie maanden in een sneltrein, nu begint het gemis pas.
Ik hield me ook flinker dan ik werkelijk ben ook hier op het prikbord, ik dacht jullie zijn allemaal
zo flink dat kan ik ook, dus ging ik mijn verdriet verstoppen,
maar ach ik zou toch nog zo graag naar mijn mannetje willen, dit verdriet vind ik te zwaar om te dragen
Misschien zwak maar ik heb mijn leven lang al moeten vechten ik ben moe.
Er was ons maar acht jaar geluk gegund, de gelukkigste acht jaar van mijn leven, daar ben ik
Ad heel dankbaar voor, maar nu ben ik moe heel moe.
Liefs Ria
anel

30-01-2012 10:16

Lieve Ria.
Ook bij mij wordt het gemis met de dag moeilijker.
Inderdaad leef je die eerste 3maanden in een soort roes en nu komt het besef ook bij
mij nooit meer.
Ik heb vanochtend mijn eerste pil genomen.
Vond het eng,omdat ik op die vorige zo slecht reageerde.
Liefs van Anel en een knuffel.
Marjolijn

30-01-2012 12:00

Lieve Ria en Anel, 3 maanden is ook nog maar zo kort he, en de eerste tijd zit je nog in die roes en langzaaamaan gaat het dan doordringen. Dan wordt het moeilijk om te aanvaarden dat het is zoals het is. Het is denk ik ook wel normaal dat je het gemis dan nog erger voelt. Je geest heeft je een tijdje beschermd en nu komt het weer keihard binnen. Je hoeft je niet flinker voor te doen hoor, iedereen weet wat je doormaakt, en hoe het voelt. En als een ander misschien al wat verder is, dan hoeft dat voor jou nog niet te gelden, de timing is voor iedereen anders hoor.
Anel, ik hoop zo dat de pillen de aller scherpste kantjes er voor je afhalen, dat je weer een klein beetje door kunt.
Veel sterkte lieve meiden, veel liefs Marjolijn
lies49

30-01-2012 12:35

Lieve Ria en Anel,
Ria,ik ben de eerste keer op dit prikbord gekomen na 3 maanden.Voelde me toen heel verdrietig en alleen.Wist absoluut niet,hoe ik er mee om moest gaan.Maar nu 4 maanden verder heb ik,mede dankzij dit prikbord mezelf weer bij elkaar geharkt.Met dippen en een groot gemis,maar ik accepteer nu dat dat er is en dat het er ook mag zijn.Maar ik voel me beter dan in oktober.De wanhoop is minder en het verdriet.Het gemis is groter.Ook omdat ik me realiseer,dat het zo definitief is.Dus houdt moed,eens zal ook jij je weer wat beter gaan voelen.Ik heb vanmorgen weer lekker gewandeld en koffie gedronken en gelachen.Ja,ook dat lukt weer,zonder me schuldig te voelen.
Anel,ik hoop zo voor je dat je doorzet met je pillen.Het is eng,maar je zult je over een tijdje toch wat beter gaan voelen.tenminste dat hoop ik zo voor je.
Meiden,allemaal veel kracht voor vandaag.
Liefs Lies
anel

08-02-2012 22:53

Lieve allemaal.
Jullie mogen het wel weten,maar ik ga het niet redden.
Ik denk,dat ik de eenzaamste van iedereen hier ben.
Vandaag alleen met een psychologe gesproken en verder
ben ik helemaal alleen.
Ja,wij deden alles samen en nu heb ik niemand.
Sorry voor mijn geklaag,liefs van Anel.
Ilse Stremme

08-02-2012 23:09

Lieve Anel,
Misschien heb ik wel veel aanloop, heb ik mijn kinderen, heb ik mijn werk, heb ik eigenlijk helemaal niets te klagen. Heb de belangrijkste vrienden op aarde, zij die graag met mij om gaan. Maar in mijn hart is gemis net zo als bij jou Anel. Alleen wil ik graag open staan voor het leven, wil ik graag invulling in mijn leven. Laat een ieder toe, die mij goed gezind is.
Leven gaat niet vanzelf, leven is geven en nemen net als een relatie.
Zelf ga ik regelmatig met de trein. Kan een coupe inlopen en niets zeggen, zeker ik heb dan geen babbeltje onderweg, maar ik loop er in en zie een lege plek, zeg dat het luxe is om te kunnen zitten en het ijs is al gebroken. Een glimlach, oog contact en dan zomaar een babbel, die vanzelf zijn eigen loop gaat krijgen. Eigenlijk zit ik weinig tot niet zonder die babbel, want ik zorg, dat ik die babbel wel naar mij toe trek.
Dit is symbolisch verteld, maar het werkt wel zo.
Hoop dat je er wat aan hebt, Anel. De tijd, die jij nu nog krijgt is toch wel ergens goed voor? Vrienden, familie, voor wie kan je wat betekenen?
Het gaat je lukken meid.
Succes, Ilse.
Ria

08-02-2012 23:54

Lieve Anel, je hebt toch een telefoon, dan kan je altijd wel iemand bellen.
Liefs Ria
anel

22-02-2012 23:06

Lieve allemaal.
Ik krijg het met de dag moeilijker.
Die pillen werken nog steeds niet.
Ik mis hem zo erg.
Liefs vanAnel.
lies49

23-02-2012 08:37

Lieve allemaal,
Wat jammer Anel,dat de pillen nog niet werken.En dat je het gevoel hebt,dat je steeds verder wegzakt.Het is ook erg zwaar,iedere dag weer.
Ria voor jou is het ook zo moeilijk omdat je je lichaam je ook in de steek laat.
Marjolijn,heb jij het carnaval een beetje doorstaan of was het heftig?
Vandaag is het een jaar geleden dat Philip ziek werd.Dus ik kan nu niet meer terug denken aan vorig jaar als een onbezorgde tijd.Hij ging pas 28 febr. het ziekenhuis in,maar toen was het ook helemaal mis.Volgens de psychologe begint het definitieve gemis nu pas te landen.Ik dacht dat dat al lang gebeurd was,maar het zal wel.
Ik ga vandaag lunchen met een vriendin,zij verhuist naar het oosten van het land.Ik zag haar iedere week,dus dat is jammer.Daarna ga ik naar een oud collega van Philip,zij doet ook aan rouwverwerking.Misschien kan zij er nog wat moed in gieten.Daarna een lang weekend naar mijn broer in Waalwijk.Even eruit en hopen dat ik daar weer bij kan tanken.Want mijn kracht,hoop dat het beter zal gaan,is op dit moment weg.Het gemis is erger dan ooit.Ook al heb ik de afgelopen 8 maanden gebuffeld om er niet aan onder door te gaan.Ik ben bekaf,lichaam speelt op en voel me intens verdrietig.Ja,dit is een klaagzang,maar ik kan er op dit moment niets beter van maken.
Ilse,hoe jij het voor elkaar gekregen hebt,daar heb ik enorme bewondering voor.je was mijn voorbeeld,maar nu gaat het even niet.
Liefs Lies
Ria

23-02-2012 09:28

Lieve Lies
Ik sla vitueel een arm om je heen en geef je een dikke knuffel,
ik heb een kaarsje voor jullie gebrand gisteren bij Ad, die brand vandaag ook nog.
Fijn dat je er een weekend uit gaat, ik hoop dat het je goed doet, het gemis zal er
niet minder om zijn, maar je kan je gedachte even verzetten.
Ik wens je heel veel kracht.
Lieve Anel
Die pillen halen de eenzaamheid niet weg daar zal je zelf wat aan moeten doen,
er bestaat geen medicijn tegen verdriet en eenzaamheid.
Je moet toch mensen gaan ontmoeten om eruit te krabbelen, ook al heb je er geen zin in,
maar dan is die eenzaamheid toch anders, je moet je zinnen verzetten ook al is dat niet leuk,
Op het moment kan ik moeilijk lopen, dus ben ik meer aan huis gekluisterd, ffff dat maakt me gek
ik probeer zelfs nu nog elke dag iets te ondernemen, dat moet dan wel met mijn krukken, maar
ik weiger om gek te worden achter de geraniums, en geloof me….ik mis mijn lieverd ook heel erg.
Liefs Ria

Dit topic is gesloten, er kunnen geen reacties meer worden geplaatst.

Steeds moeilijker

Ria

anel

Marjolijn

lies49

anel

Ilse Stremme

Ria

anel

lies49

Ria