Rouwverwerking

  • lies49

    Lieve allemaal,

    Nanneke,ik heb net de chips op,maar daarna komt er nog en maaltijd van aardappelen,vlees en broccoli.Wees maar niet bang,dat ik niet goed eet.de chips zijn gewoon voor het lekker.wat goed,dat je al een brief aan de woningbouw geschreven hebt.je bent wel een mens van daden.

    En het gemis wordt groter en niet minder,dat merk ik ook.Maar jij bent sterk.je doet van alles.

    ik ben vandaag voor de laatste keer naar de psychologe geweest,ze kan me niet verder meer helpen,want ik doe het zo goed.Maar ik voel me helemaal niet zo.Ze heeft me nog wel een opdracht gegeven.Ik heb buren,lieverds,maar die hebben 2 kleine kinderen die met fietsjes e.d.over de plavuizen racen en daar geniet ik van mee.Maar ik ben altijd al gevoelig voor geluid en nu extra,maar ik moet het toch aankaarten zo snel mogelijk volgens haar.maar nu even niet,ik heb net m'n broer gehad en dan moet ik weer een confrontatie aangaan.Ik krijg al hartkloppingen van het idee.Ik wacht maar even af.

    Dus ook ik voel me nou niet zo geweldig.

    Anel,kun jij soms geen kinderen bijles geven.Ik ken mensen die dat doen,wanneer ze met pensioen zijn.is altijd vraag naar,ik word ook wel eens gevraagd,maar doe het niet.Ik draaf al van hot naar her.

    Lieverds ik stort mij nu op het koken van een overheerlijk maal.

    Liefs Lies

  • Jan

    Hallo allemaal

    Ik heb met behulp van me werk contact gezocht met Humanitas voor mijn rouwverwerking.

    Er komt een psycholoog langs bij mij en ze gaat kijken of Humanitas wat is voor mij.

    Ik krijg dan een vrijwilliger toegewezen die mijn verhaal gaat horen en steunen,althans dat denk ik.

    Mocht het zo zijn dat ik andere hulp nodig heb dan gaat ze dat ook voor me uitzoeken.

    Ik hoop dat ik er wat aan heb,kijk me dierbare krijg ik er niet mee terug en moet het toch voor een groot deel zelf doen.

    Verder hoop ik wel dat ik vanavodn nou eens geen alcohol drink,want het gevoel is even weg,maar komt de volgende dag extra hard weer terug.

    Wens jullie een rustige avond

  • Ria

    Fijn om te horen Jan, ik hoop dat het lukt met Humanitas.

    en inderdaad die alcohol lost niets op, je verdriet komt er alleen maar dubbel door terug.

    probeer er veel over te praten en hier te schrijven, je moet wel veel alleen doen, maar wij

    hebben hetzelfde verdriet en begrijpen wat je voelt.

    sterkte Liefs Ria

  • lies49

    Lieve Nanneke,

    ja het boek van Karin Kuipers is voor mij nog met stip het beste rouwboek dat ik gelezen heb.Ik hoopte alleen ieder hoofdstuk de oplossing te krijgen,maar die kwam niet.Ja,het heet niet voor niets 1001 dagen rouw,dus we kunnen er nog even tegen aan.

    Liefs Lies

  • Jan

    Wat een rare avond.

    De broer van mijn vriendin die een einde aan haar leven maakte kwam ineens langs.

    Hij had me wat te zeggen.

    Ik ken mijn vriendin van een opname waar ik ook was in mei 2010 omdat ik overspannen was.

    Zomaar uit het niets zegt ie,zijn jullie allemaal zo als je het even niet ziet zitten je zelfmoord pleegt?

    Ik was boos op die uitspraak dus heb hem de deur uitgezet.

    Hij kwam wat spullen brengen die nog bij haar in huis waren,dus hij dacht ach wil het toch even zeggen.

    Rare uitspraak van een broer die nog maar kort zijn zus heeft verloren,maarja zal het niet echt snappen.

    Ik ben er overstuur van,maarja zo zijn mensen denk ik dan.

  • Ria

    Lieve Jan, Inderdaad een vreemde reactie, die mensen weten niet waar ze het over hebben.

    ik zou me er maar niet al teveel van aantrekken, het is een gemis van hun kant en niet van jou kant.

    Liefs Ria

  • Nanneke

    weg

  • Jan

    @Nanneke

    Mooie spreuk Nanneke,maar soms is het toch nog even te vroeg om zo te denken.

    Bedoel het absoluut niet negatief hoor zou niet durven,maar dat is wel voor iedereen anders toch?

    blijf het wel een mooie spreuk vinden,maar dan voor een latere tijd,maar dat is mijn mening,zal voor iedereen anders zijn

  • jan

    Het is weer zo een nacht dat ik niet kan slapen.

    Lees net 200 smsjes die ik kreeg van me vriendin,kijk filmpjes die ik met mijn ex vriend heb gemaakt op vakantie.

    Het is echt klote als ik het zo mag zeggen hier.

    Luister tussendoor naar muziek die mij doen herrineren aan die mooie tijd.

    Bah wat is het leven soms oneerlijk en hard.

    Waarom zit ik hier midden in de nacht me gevoel neer te typen,zo ben ik niet eens.

    Ik ben echt geen eenzame man,maar waar moet en kan je nu terecht midden in de nacht,nergens dus.

    Ik moet straks om 7:30 me bed uit om te gaan werken,voor mij is dit niet echt normaal.

    Soms zijn er van die momenten dat ik weg wil,heel ver weg weg van deze harde wereld,maar het lost niets op overal waar je bent neem je dit gevoel mee.

    Ik ben echt geen zielig figuur of aandachttrekker dat mogen jullie weten,maar dit rotgevoel ken ik echt niet.

    Zou zo graag mijn vriend en vriendin willen vasthouden en zeggen hoeveel ik van ze hou,ja nog steeds ook nu ze in de hemel zijn.

    Bah ik haat de dood,ik snap wel dat we niet allemaal 200 kunnen worden,maar 58 jaar en 34 jaar is toch veel te jong zeg,dat gun ik niemand.

    Ik sprak gisteravond de moeder van mijn ex partner die is 85 en is ook kapot van verdriet en ik probeer haar te troosten,want zij is zo een lief mens.

    Waarom worden deze mensen ons ontnomen die ons zo lief zijn?

    Ik ga nu maar stoppen want dit schiet nu op dit moment ook niet op.

    Ik hoop dat dit niet als een last word gezien,maar ik wil graag me gevoel even kwijt,mijn wens zal nooit uitkomen,deze 2 vrienden terughalen en dan nog lang en gelukkig met ze leven.

    Helaas het mag niet zo zijn

  • anke1967

    lieve Jan.

    Je bent wel een stuk kwijt aan het prikbord hier . Een plaats waar mensen begrijpen wat je doorleeft en dus de woorden die je aan dit gevoel geeft daardoor ook begrepen worden .

    Het besef dat degene die je moet missen niet meer terug zullen komen is ook een vreselijk rot gevoel .

    Je raakt naar mijn mening van iets doordrongen.

    Dan is de impact van een zeldoding ook heel groot.

    Wat me opvalt , ik weet niet of ik het op de juiste manier onder woorden kan brengen , dat het ogenschijnlijk goed gaat met deze gene en dan ineens stappen ze het leven uit .( het is natuurlijk niet ineens want daar gaat natuurlijk wel wat aan vooraf )

    Vijf jaar geleden , zo ongeveer , want soms raak ik het gevoel van tijd een beetje kwijt , hebben we dit in onze vriendenkring ervaren .

    Een zware depressie ging daar aan vooraf , 44 jaar , dan is daar ineens het moment dat het wel goed gaat , in ieder geval in stijgende lijn , je sluit zelfs je periode af bij de psychiater op een dag en diezelfde dag kom je niet meer terug .

    ( misleidend vind ik ) En ineens is iemand weg .

    Dat is hard halen , zo noem ik het maar even .

    Kortom Jan ik kan me helemaal voorstellen dat je je goed klote voelt , zeker als je twee mensen moet missen binnen een hele korte tijd .

    Sterkte .

    anke