Nieuw

Ilse Stremme

25-08-2012 22:23

Lieve Loes,
Wat een shit, dat je Jos al kwijt moest raken….terwijl jullie aan het begin stonden van een leven samen. Dat je ook nog moet verwerken, dat je misschien kinderloos zult blijven….
Dat je merkt, dat je het steeds moeilijker krijgt, is niet vreemd of niet goed. Het is het totale pakketje van rouwen…het dippen of toppen…soms sta je op en denk je eigenlijk alles aan te kunnen en nog geen kopje koffie later zie je het niet zitten en gaan de tranen vrij baan. Wil je niemand zien…in je eigen schulp…
Maar bij elke dag zie ik een ladder…soms wat treden oplopen…soms weer wat naar beneden roetsen….maar je zult gaan merken, dat het telkens iets beter te handelen is. Niet zonder slag of stoot, maar je kunt dan zomaar eens glimlachen of zelfs echt lachen…Het komt…geduld…en laat veel gewoon over je heen komen…doe dat wat in je hoofd op komt…het is jouw manier van plaatsen…en loslaten….
Dikke knuff,
Ilse.
Ria

25-08-2012 23:50

Lieve Loes
Gecondoleerd met het verlies van je lieverd, je verhaal is zo herkenbaar, je omgeving en de eenzaamheid
en het grote gemis en je af vragen waarom, waarom ik….lieverd daar krijgen we nooit antwoord op,
Mijn lieverd is tien maanden geleden ook plotseling overleden, je wereldje stort ineens in elkaar.
mijn lieverd was zestig ook nog veel te jong, maar jouman was helemaal jong, jullie hadden normaal gesproken nog een heel leven voor jullie, het is niet te begrijpen en ook heel oneerlijk.
Ik hoop wel dat je lieve mensen om je heen hebt, waar je je verhaal bij kwijt kan, veel over je man praten,
dat kan hier natuurlijk altijd, mensen die dit niet mee hebben gemaakt begrijpen het niet…..gelukkig maar,
wij zijn helaas lotgenoten, en begrijpen elkaar.
Ik wens je veel kracht en wijsheid
Liefs Ria
Marianne

28-08-2012 17:01

Lieve schat,
Wat is dit afschuwelijk en niet te bevatten.
Ja..meisje daar wordt niet na gevraagd.
Woorden van troost zijn moeilijk te vinden, ik hoop dat je veel lieve familie en vrienden om
je heen hebt en dat je over je grote liefde mag blijven praten en huiilen zo lang jij dat wilt.
Heel veel sterkte en probeer ook je verdriet een beetje te delen met lotgenoten dat biedt je misschien een heel klein beetje troost.
Marianne
Elske-Marleen

30-08-2012 00:11

Dag allemaal..heb ff de berichtjes gelezen en me hier aangemeld
omdat ik merk,dat nu,na mijn lief 5 maanden geleden te hebben verloren
er nog maar weinig mensen in m'n omgeving er over (willen ) praten
we waren 7 jaar samen en heel erg gelukkig (bijna 4 jaar getrouwd) en al
waren we niet zo jong meer toen we elkaar ontmoetten,64 en 65,
ik gescheiden,hij weduwnaar,we hoopten wel samen erg oud te worden
hij stierf aan ‘n aneurysma in z’n buik,'s ochtends zaten we nog op het balkon in de zon
en s'nachts was hij dood,vreselijk en bijna onverdragelijk
we hadden het zo goed samen en ik kan er maar niet aan wennen,dat hij er niet meer is
ook niet aan het feit,dat zelfs m'n beste vriendin mijn verdriet niet begrijpt?!
heb wel ‘n heel lieve dochter,hij was haar vader niet,maar ze was echt gek op ’m
maar ook voor haar gaat het leven door,we hebben gelukkig altijd goed contact gehad..
gelukkig ben ik gezond en niet afhankelijk van anderen
heb ook therapie en dat gaat heel goed,maar het ergste vind ik toch het onbegrip van m'n omgeving
misschien snappen mensen het pas als ze het zelf meemaken???
wens iedereen welterusten en morgen gezond weer op ..
lieve groet Elske-M
Ria

30-08-2012 09:10

Lieve Elske-Marleen
Gecondoleerd met het verlies van je lieverd, het is inderdaad niet te begrijpen, wij begrijpen het al niet laat staan dat onze omgeving het begrijpt, fijn dat je een lieve dochter hebt en dat je gezond en onafhankelijk bent, dat is nu in deze situatie heel wat waard.
Wij waren ook wat ouder toen we elkaar ontmoette, en hadden ook graag samen oud willen worden, we mochten maar acht jaar samen zijn mijn lieverd kreeg plotseling een hersenbloeding, hij was pas zestig.
Inderdaad het leven om ons heen gaat door en dat van ons blijft stilstaan, ik zeg altijd met mijn schat is er ook een stukje van mij dood gegaan, mijn dochters vroegen pas….Mam ben je nog weleens gelukkig, ik zei….nee nooit en dat zal ik ook nooit meer zijn, ik ben weleens tevreden, maar gelukkig nee.
Mijn dochters konden ook heel goed met Ad opschieten, en mijn kleindochter ook, acht dat meisje heeft zoveel verdriet, ze is 14 jaar en het is nu ruim 10 maanden geleden, maar ze praat elke dag met Opa.
Heb jij kleinkinderen?
Ik wens je heel veel sterkte, en hoop dat je hier je verhaal kwijt kunt, wij hebben allemaal hetzelfde verdriet en begrijpen elkaar.
Liefs Ria
Blueswoman

30-08-2012 10:21

Lieve elske-marleen
gecondoleerd met het verlies van je lieverd.
iemand die het niet heeft meegemaakt kan het verdriet en gemis,niet begrijpen.
Mischien gelukkig maar want dat wens ik zelfs mijn ergste vijand niet toe.
mijn man en ik waren 5 jaar en 10 maand getrouwd, toen we elkaar leerden kennen in 2004 was hij weduwnaar en ik weduwe.
de zes jaar heeft hij niet mogen meemaken, hij werd 59.
Samen oud worden zou er niet inzitten dat wisten we maar we hadden wel gehoopt dat we iets meer tijd zouden hebben samen.
voor de omgeving gaat alles door terwijl voor ons alles stil staat.
ergens gaat de tijd langzaam en ergens gaat het heel snel
heel dubbel allemaal.
het enigste advies wat ik je kan geven is blijf praten er over, ook al doet je omgeving dat niet.
rouwen is zwaar werk en het helpt echt als je maar blijft praten.
wens je kracht en sterkte toe
liefs Wilma
Elske-Marleen

30-08-2012 13:30

Lieve Ria…dank voor je lieve reactie
weet als geen ander,dat ik niet de enige ben met zo'n verlies,
maar van alles wat ik meegemaakt heb is dit wel het ergste,omdat het zo onverwacht was..
heb veel aan deze site en merk hoe men met elkaar meeleeft en gedeelde smart is nu eenmaal halve smart
heb wel 2 kleindochters van m'n zoon,maar helaas zie ik ze niet,omdat m'n schoondochter dat niet wil???
en m'n zoon niet flink genoeg is om met de kinderen alleen bij me te komen.hij heeft ook geen contact met
z'n vader en m'n dochter,ze wil helemaal geen bemoeienis met de familie van haar man,onbegrijpelijk,maar waar…
dat stukje heb ik nu losgelaten,heb ff genoeg aan mezelf,hij heeft ook mijn lief nooit gekend,bizar nietwaar..
dochter heeft helaas geen kinderen..
tel nog steeds m'n zegeningen hoor,ofschoon ik me realiseer,dat ik 'n stukje van mezelf heb meegegeven aan mijn lief
mijn therapeute zegt dan ook,dat ik m'n best moet doen om dat terug te krijgen en daar ben ik hard mee bezig..
ga in september ‘n weekje met m’n dochter naar Zuid Frankrijk en ondanks,dat ik eerst niet wilde kan ik me er nu wel 'n klein beetje op verheugen en dat is al heel wat,toch?!
liefs Elske-M
Elske-Marleen

30-08-2012 13:47

Blueswoman Schreef:
——————————————————-
> Lieve elske-marleen
>
> gecondoleerd met het verlies van je lieverd.
>
> iemand die het niet heeft meegemaakt kan het
> verdriet en gemis,niet begrijpen.
> Mischien gelukkig maar want dat wens ik zelfs mijn
> ergste vijand niet toe.
>
> mijn man en ik waren 5 jaar en 10 maand getrouwd,
> toen we elkaar leerden kennen in 2004 was hij
> weduwnaar en ik weduwe.
> de zes jaar heeft hij niet mogen meemaken, hij
> werd 59.
> Samen oud worden zou er niet inzitten dat wisten
> we maar we hadden wel gehoopt dat we iets meer
> tijd zouden hebben samen.
>
> voor de omgeving gaat alles door terwijl voor ons
> alles stil staat.
> ergens gaat de tijd langzaam en ergens gaat het
> heel snel
> heel dubbel allemaal.
> het enigste advies wat ik je kan geven is blijf
> praten er over, ook al doet je omgeving dat niet.
> rouwen is zwaar werk en het helpt echt als je maar
> blijft praten.
>
> wens je kracht en sterkte toe
>
> liefs Wilma
Lieve Wilma…dank voor je lieve mailtje,
het fijne van deze site is,dat iedereen voelt wat jij meemaakt en dat biedt 'n hoop soelaas
wat ik merk is dat je het ene moment denkt,het gaat goed,
en als er maar ff iets vervelends gebeurt waar je geen grip op hebt,je weer in tranen bent…
in het begin leef je in ‘n roes en na ’n paar maanden,als het voor velen al ‘lang geleden’ is
dan begint het gemis en de heimwee..
hoop dat het met jou inmiddels beter gaat..
1 van mijn buurvrouwen,die ook weduwe is zei heel ‘optimistisch’ het gaat jaren duren
dat vond ik niet zo fijn om te horen eigenlijk,maar dat is toch voor iedereen verschillend..
en zij heeft inmiddels 'n nieuwe partner…
in het begin hoopte ik op 'n levensbedreigende ziekte,maar dat is ook niet de oplossing denk ik nu…
liefs Elske-M
lies49

30-08-2012 16:06

Lieve Elske-Marleen,
Gecondoleerd met het overlijden van je man .Ja,ik herken dat ,het moet snel over zijn.Van mij is het 14 maanden geleden en ik denk weleens,misschien duurt het nog wel jaren.Het gemis zal altijd blijven,alleen moeten wij proberen er op de een of andere manier mee om te gaan.En dat is de ene dag makkelijker dan de andere.En iemand die het niet heeft meegemaakt heeft geen idee,waar ze het over heeft.Dus laat maar praten en volg je eigen spoor.Gelukkig kun je nog van alles en ben je niet afhankelijk van anderen.
Hier wordt het in ieder geval wel begrepen,dus lucht je hart.
Liefs Lies
Ria

30-08-2012 19:12

Lieve Elske-Marleen
Inderdaad dit is het ergste wat je kan meemaken, dat zeg ik ook altijd, maar toch moeten we verder,
we moeten weer leren om op eigen benen te staan en dat valt niet mee na zoveel jaar lekker samen
alles hebben kunnen doen, helaas tob ik wat met mijn gezondheid, ik moet een grote operatie ondergaan
aan mijn rug, en dat allemaal zonder Ad, maar zo is het ook niks, ik kan haast niet lopen en heb dubbel zoveel
tijd om na te denken, daarvoor was ik altijd onderweg dan heb je minde tijd om te denken en ik ging elke dag naar de begraafplaats…..dus dit moet gebeuren.
Wat erg dat je je kleinkinderen niet ziet en daardoor ook je zoon niet, dat lijkt me heel erg, juist nu je die steun zo hard nodig hebt.
Fijn dat je een goede band met je dochter hebt en ook leuk dat jullie op vakantie gaan, er op uit is goed voor je.
Mijn dochters konden gelukkig heel goed met Ad opschieten, meer dan goed zelfs en mijn kleinkinderen gelukkig ook, Ad was ook een echte Opa en Vader voor ze, ze missen hem ook vreselijk.
Veel sterkte
Liefs Ria

Nieuw

Ilse Stremme

Ria

Marianne

Elske-Marleen

Ria

Blueswoman

Elske-Marleen

Elske-Marleen

lies49

Ria