Nieuw

loesvandepoel@hotmail.com

23-08-2012 12:57

Hallo allemaal,
Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen…..ik ben nieuw hier,en wil graag mijn verhaal vertellen omdat jullie mij waarschijnlijk beter begrijpen dan ieder ander.
Ik ben 27 jaar oud en vorig jaar op 15 juli getrouwd met de liefde van mijn leven.
Op 1 april dit jaar is de liefde van mijn leven overleden aan een hartstilstand tijdens een potje american football.
Mijn grote stoere kerel…bijna 5 maanden verder en ik snap het nog steeds niet. het lijkt ook wel steeds moeilijker te worden hebben jullie dat ook?
Heel veel meer weet ik nu niet te zeggen eigenlijk, ik hoop dat ik hier een beetje troost uit kan putten.
Liefs Loes
Blueswoman

23-08-2012 14:45

Lieve Loes
als eerste mijn gemeende condoleances voor je
Ja het blijft moeilijk.
Hoe verder je komt hoe moeilijker het word lijkt het wel.
Schrijf hier van je af en als je het nodig hebt mag je ook me PB-en hoor
kan goed luisteren
Zo jong en dan je lieverd, je maatje al te moeten missen zou eigenlijk niet mogen gebeuren maar helaas hebben we daar niets over te zeggen.
Ik ben sinds 30 juni voor de 2e keer aan de beurt geweest en het is gewoon erg zwaar.
Maar als je zo jong bent is het helemaal zwaar, nog je hele leven voor je denk je dan en dan plots is alles afgelopen.
Blijf erover praten is het advies wat ik je kan geven
als je in je omgeving niemand hebt ga dan bv naar de huisarts die kan je daarmee verder helpen.
hetzij zelf of door psychologische hulp in te schakelen want rouwen is zwaar werk,
waarbij je alle hulp die je maar kan krijgen nodig hebt.
Geef je vanaf hier een dikke knuffel en wens je veel sterkte
Liefs Wilma
betsie j

23-08-2012 21:58

Lieve Loes,
Wat afschuwelijk voor je, dacht je aan het begin van een heerlijk nieuw leven samen met je lieverd te beginnen en dan sta je opeens alleen.
Ik hoop voor je dat je lieve mensen om je heen hebt, die je steunen.
Ik ben naar een rouwverwerkingsgroep gegaan. Dat heeft mij heel erg geholpen.Ik dacht in het begin ook wat moet ik daar, al het leed van anderen ook nog aanhoren. Maar het werkt juist andersom, je merkt dat je niet alleen bent met al je leed. Ieder die er komt heeft verdriet en in dat verdriet kun je een grote steun voor elkaar zijn.
Je kunt je verhaal kwijt er wordt naar je geluisterd, er is begrip voor je.
Niemand begrijpt je beter dan mensen die het zelf ook meegemaakt hebben.Het zijn allemaal lotgenoten, ook de mensen hier op het prikbord begrijpen je beter dan ieder ander, je schreef het zelf al.
Ik wens je heel veel kracht en sterkte met het verwerken van je grote verlies.
Liefs en een knuffel,
betsie
anke1967

24-08-2012 08:37

Wat heftig en dat op z on jonge leeftijd .
Veel sterkte Loes . Misschien is het toeval , maar ik denk dit verhaal gehoord te hebben van goede vrienden van ons .
Heel veel sterkte .
Anke
lies49

24-08-2012 08:38

Lieve Loes,
Wat erg voor je om dit zo jong te moeten meemaken.Het komt op zo,n leeftijd nog zo weinig voor en sta je er alleen in.Ik hoop voor je dat je mensen om je heen hebt,die je steunen en blijven steunen.Hier kun je altijd terecht.
Liefs Lies
Nanneke

24-08-2012 09:09

weg
loesvandepoel@hotmail.com

24-08-2012 10:35

Lieve allemaal,
Jeetje wat fijn om al jullie reactie's te lezen zeg! eindelijk mensen die me begrijpen!
Op mijn leeftijd Is het nu erg moeilijk aansluiting te vinden met mijn vrienden. Die zijn bezig met of stappen of een gezin stichten…
Nu ben ik er zelf 1 maand voor het overlijden van Jos achter komen dat ik waarschijnlijk over een jaar geen kindjes meer kan krijgen
dus het was een beetje nu of nooit zeg maar…. Het is dus vrij pijnlijk om te zie in mijn omgeving.
In het begin had ik een mega netwerk nu is er nog maar weinig van over.
Ook ga ik nu sinds kort naar de psycholoog. Het gemis is te groot en kom er niet alleen uit.
Pff vraag me elke dag weer af of het ooit nog beter word…Alleen ben ik niet vaak Eenzaam altijd…
Bedankt voor jullie lieve reacties, voor het eerst heb ik het gevoel dat ik mijn ei kwijt kan
Liefs Loes
Karineke

24-08-2012 13:29

Lieve Loes,
Hier kun je altijd terecht voor begrip en steun, maar misschien is volgende site ook nog een adres waar je begrip zou kunnen vinden.
http://www.jong-partnerverlies.nl
Heel veel sterkte met het grote verlies, dat je moet dragen.
Liefs, Karineke
erlo94

24-08-2012 14:00

Beste Loes,
Gecondoleerd met het verlies van Jos.
Ja ik weet precies wat je voelt ,mensen om je heen die of gaan stappen of gezinnetje hebben.
Ik ben nu 34 jaar , ik was 33 jaar toen mijn man afgelopen jaar overleed.
Die aansluiting is erg moeilijk met onze leeftijd en dan ben jij nog jonger idd.
Wens je kracht en moed toe en schrijf maar van je af hier en of elders.
Liefs Annejet
Marieke65

25-08-2012 17:20

Beste Loes,
Gecondoleerd met het overlijden van je man. Zo onverwacht en zo jong, ik kan me voorstellen dat het nog niet tot je doordringt.
Dat gevoel dat het alleen maar moeilijker wordt herken ik. Vooral omdat de eerste maanden in een roes voorbij lijken te gaan.
Hoe het verder gaat weet ik ook (nog) niet, mijn man is nu 6 maanden geleden overleden. Ik weet alleen dat het veel tijd gaat kosten.
Hopelijk vind je hier steun en herkenning.
Groeten,
Marieke

Nieuw

loesvandepoel@hotmail.com

Blueswoman

betsie j

anke1967

lies49

Nanneke

loesvandepoel@hotmail.com

Karineke

erlo94

Marieke65