Mooie Droom

Ria

14-07-2012 22:46

Lieve Allemaal
Pas heb ik wat kleding van Ad weggegooid, dat ging met de nodige tranen en emoties,
nu droomde ik afgelopen nacht dat Ad binnen kwam, ik zei: O ik heb wat kleding weggegooid, we moeten snel nieuwe kleding gaan kopen,
maar hij lachte en zei: dat hoeft niet lieverd ik kom alleen maar even kijken hoe het met je gaat…..helaas werd ik wakker door de telefoon,
hebben jullie al eens zoiets gedroomd? het houd me de hele dag al bezig, ergens was het heel fijn om hem te zien en te horen en zeker om hem te zien lachen,
maar tegelijk voelde ik me vandaag ook heel verdrietig.
Is er toch meer tussen hemel en aarde???
Liefs Ria
Blueswoman

14-07-2012 23:12

Lieve Ria
Ik denk zeker dat er meer is tussen hemel en aarde dan wij weten.
Wat jou is overkomen zie ik als ,Ad heeft je laten zien dat je niet alleen bent ,hij is er wel om je te leiden en te beschermen.
10 jaar geleden was ik aardig de weg kwijt en reed in de auto over B weggetjes met een bloedgang 150/160
er zijn veel zijwegen en zodra er iets aan die kant naderde dan hoorde ik in mijn hoofd alleen maar
…..poot van t gas…… en in 9 van de 10 gevallen kwam er ook iets aan.
zo heb ik vele dingen bemerkt in de jaren, waardoor ik wist dat ik beschermengeltje had die van me hield.
Dus ja ik denk zeker dat Ad bij je is geweest om je dit te laten merken.
liefs Wilma
lies49

15-07-2012 09:06

Lieve Ria,
Ja,dat ze ergens ons in de gaten houden,daar geloof ik in.In de eerste maanden na Philip's overlijden hoorde ik heel vaak zijn stem,ga door ,ik ben bij je en zal altijd bij je zijn.Op zijn verjaardag heb ik over hem gedroomd(maar dat was 30 november,dus al lang geleden) en nog een paar keer.De laatste maanden niet en dat vind ik heel jammer.Ik droom van alles ,maar niet van hem.Wil soms niet wakker worden,want in mijn droom hoor ik dan een stem.Als je wakker bent,heb je dat gevoel weer.De leegte en het gemis.Maar toch gebeurt er iedere weer iets,wat positief is.Gisteravond belde zijn dochter,ga je morgen mee wandelen?En daar zie ik dan toch de hand van Philip in.Je bent niet alleen,er zijn nog andere mensen om je heen,die je willen steunen.
Ja,dat in de auto zitten en maar aan crossen,dat heb ik ook.Wordt minder,maar heb nog steeds geen aanrijding gehad.Ik weet nu ,dat ik door moet,waarvoor? Geen idee.Voor zijn kinderen en kleinkinderen,misschien.Zou kunnen,maar nu zie ik het nog niet zo.Maar ik probeer iedere dag weer opnieuw er iets van te maken.Met in m'n gedachten,hij gaat met me mee.Ook al wordt het gemis groter ,we moeten door.
Liefs Lies
yvonne 53

15-07-2012 09:44

Wat fijn om van je lief te dromen!! Droom nog steeds niet van Hub, maar voel hem wel om me heen. Vaak tenminste.
En jouw Ad is ook om jouw heen, dit is een manier om dat te laten merken. Ik geloof erin, wil er ook in geloven, anders zou het leven niet meer uit te houden zijn.
Maar wat Lies ook schrijft, dan belt er iemand en dan lukt het die dag wel weer. Zie daar vaak ook de hand van onze liefste in.
Geniet ervan meid, laat je er niet door in de war brengen, het is iets moois
Sander

15-07-2012 11:01

Ria,
Ik las je verhaal en moest aan dit boek denken, (hoop dat je nog niet alle kleding hebt weggedaan)
Hoop dat je er wat aan hebt
Sander
Wat doen we met zijn kleren, BOEK
Beschrijving
Wat zou je kunnen doen met de kleding van een overledene, anders dan bewaren, weggeven of weggooien? Mieke Beijer-Tollenaar verloor in de zomer van 2007 haar man Haar dochter droomde dat ze de kleding van haar overleden vader in stukjes had geknipt en daarvan een lappendeken had gemaakt voor haar moeder.
In dit boek beschrijft de auteur haar ervaringen vanaf de droom van haar dochter. Ze zocht de kleding van haar man uit en knipte alles in stukjes. Ze naaide daarvan een lappendeken: een troostkleed dat haar koestert in tijden van verdriet en gemis. Bij een aantal lapjes vertelt de auteur de verhalen die ermee verbonden zijn. Deze laten zich lezen als een fotoboek over de 33-jarige relatie met haar overleden man. Tot slot geeft Mieke Beijer een nauwkeurige handleiding voor wie thuis zelf een troostkleed wil maken.
recensie op bol.com
Een weduwe vertelt hoe zij samen met haar dochters de kleding van haar overleden man verknipt tot kleine lapjes en er dan een soort patchwork van maakt. Ze noemen het troostkleden: wandkleden, dekens en omslagdoeken die ze gebruiken. Ze voelen zich daar fijn bij. Het is logisch dat andere mensen die in dezelfde omstandigheden verkeren, dat een min of meer onaangename gedachte vinden, of dat zo tenminste ervaren: de kleding van een geliefde overledene aan stukjes knippen. Het is zo definitief, zo hard. Kleding is altijd het meest intieme dat overblijft. Iedereen gaat er anders mee om. Bovenstaande actie kan mensen persoonlijk pijn aandoen. Verder in het boekje kan meer begrip gevoeld worden: de weduwe haalt al schrijvend herinneringen op aan haar man, terwijl ze met de lapjes bezig is en dat maakt het relaas minder schrijnend. Het derde deel is een praktische handleiding: hoe maak je zo'n troostkleed? Een soort naailes dus, met kleurenfoto's erbij van hoe een en ander eruit komt te zien. Het lijkt een nieuw idee, dat sommige mensen kan helpen bij de verwerking van hun rouw.
Ria

15-07-2012 14:21

Hallo Sander
Bedankt voor je berichtje, nee ik heb zeker niet alles weg gedaan, het is de bedoeling
om dat wat ik heb bewaard eens iets van te maken, zelf dacht ik aan
een grote lappen pop, een soort knuffel ik blijf tenslotte een vrouw dus poppen liefhebster.
Maar dat t.z.t. eerst mijn plekje in de maatschappij weer vinden en dat is moeilijk
dat kan ik je wel vertellen, zeker met mijn stem daar hebben weinig mensen geduld voor,
luisteren in deze maatschappij is een groot gegeven dat niet voor iedereen is weg gelegd,
maar ik zet door.
Groetjes Ria
betsie

15-07-2012 15:40

Lieve Ria,
Ik weet hoe het voelt als je over je lief gedroomd hebt.
Je bent verdrietig als je wakker wordt omdat je beseft het was maar een droom, hij is er niet, je bent alleen.
Maar toch, je bent ook blij dat je hem gezien en gehoord hebt, het voelt echt als een ontmoeting, een contact met met je lief en ik denk dat we het ook zo moeten zien.
In mijn droom stond ik ergens te wachten, veel mensen om me heen, opeens kwam mijn man, heel chique met lange winterjas en sjaal, breed lachend en open armen op mij af.
Hij knuffelde en kuste mij, ik was zó blij, blijf je nu bij me zei ik, hij schudde zijn hoofd.
Zou je dat dan wel willen, vroeg ik , ja knikte hij en zag er toen zo verdrietig uit want hij kon niet blijven, hij moest weer terug.
Heb al vaker soortgelijke dromen gehad en telkens ben ik blij ermee ondanks de pijn.
Een troostdeken heb ik ook gemaakt maar dat heb ik hier al eens beschreven, ook heb ik engeltjes, hartjes, vlinders, vogeltjes van stof van zijn overhemden gemaakt.
Het doet mij goed , het knutselen geeft afleiding en je bent toch met zijn spullen bezig.
Ik wil je best foto's sturen van wat ik gemaakt heb, misschien krijg je dan ook inspiratie.
Sterkte en warme groet,
betsie
Nanneke

15-07-2012 16:34

weg
anke1967

15-07-2012 17:05

Lieve Ria .
Wat een pracht droom.
Droom ook zo vaak over mijn ouders , vaak hebben ze dan wat te zeggen , klinkt misschien vreemd in andermans oren.
Weet nog heel goed , dat mijn vader zich liet zien van een grote drijvende wolk , glimlachend , dat was voor mij een groot symboliek, we zijn niet op de manier uit elkaar gegaan als dat we misschien beide gewenst hadden.
Heel veel verwerkt in dromen .
Daar zou ik me nog best wel eens in willen verdiepen dromen / rouwen /verwerken .
liefs Anke
Ria

15-07-2012 17:09

Lieve Betsie
Wat kan een mens dan blij zijn met een droom, het lijkt ook soms zo echt, ik weet ook dat Ad
en al onze lieverds altijd bij ons zijn.
Fijn dat jij ook zo,n droom had, ik kreeg ook een kus van Ad, dat missen we, dus dan maar dromen.
Ik heb al een patroon gevonden van wat ik wil gaan maken, dat is een grote lange soort pop
wat je vroeger zag een lange lijs, met lange armen en benen, ik heb nog veel kleding o.a.
t shirts en overhemden daar ga ik het van knutselen ik ben wel creatief, maar kan nog even
de moed niet opbrengen om er aan te beginnen, alles op zijn tijd zullen we maar denken.
nu slaap ik met een vest van Ad, straks met een pop

Mooie Droom

Ria

Blueswoman

lies49

yvonne 53

Sander

Ria

betsie

Nanneke

anke1967

Ria