Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
lies49
Lieve Ke,
ja,het is niet te bevatten,wanneer je lief er niet meer is.Complete wanhoop en chaos.En dan nog de hoop:het is niet echt,het is een droom of een slechte film.Niet alleen psychisch rouwt je lichaam,maar ook lichamelijk.En dat is bij mij nog niet voorbij,het is bijna 10 maanden geleden dat mijn man overleed.En ik heb een heel scala gehad:Paniekaanvallen,hyperventilatie,last van mijn darmen ,van mijn maag,helemaal lijf helemaal vast.de meeste klachten zijn weg alleen de maag en slecht slapen zijn nog over.Maar ik heb me erbij neergelegd.Ik vind het al een wonder,dat ik al die dagen op de been gebleven ben.In het begin dacht ik:als ik de volgende 5 minuten maar haal,toen werd het een uur,een dag,een week en nu denk ik al in maanden.Het gemis blijft,maar de wanhoop en paniek is over.Ik begin er aan te wennnen,om alleen thuis te komen en te zijn.'t Is niet leuk,maar we hebben geen keus.Ik hoorde in het begin ook steeds zijn stem:ga door,ga door.Ik heb nog regelmatig een dip,maar ik weet nu dat die vanzelf weer overgaan.Het enige wat een beetje helpt is tijd en nog eens tijd.Als je er niet uitkomt,zoek hulp,krijs ,brul,maar krop het niet op.
Liefs Lies
