rouwverwerking.startpagina.nl

mijn zoon is terminaal

  • Anonymous avatar

    Karina

    Wij zijn bijna de hele dag bij hem geweest, hij heeft geen rust onze jongen, wil niet op bed liggen, heeft veel pijn, en angst.

    Hij is panisch voor de dood, hij had zoveel nog te doen, hij stond midden in het leven.

    Uiteindelijk hebben wij de dokterspost weer gebeld, omdat hij niet kan slapen, en hele dagen en nachten in zijn rolstoel hangt.

    Hij wil zoveel doen, maar is verward door angst en morfine, en wij zijn kapot van verdriet.

    Er was een nachtzuster die bleef slapen 2 dagen lang, maar de angst straalde van hem af toen hij hoorde dat het niet doorgegeven was voor iedere nacht, of hij krijgt er alsnog een, of hij kan de ambulante hulppost bellen, dan komen ze ook direct, ook krijgt hij een sterk slaapmiddel, hopen dat hij de nacht door komt.

    Ik kan/mag niet breken, hij klampt zich aan zijn partner, ons, en het leven vast.

    Wij kunnen hem niet missen

    Karina

  • Anonymous avatar

    Femke

    Lieve Karina,

    Krijgt uw zoon ook hulp van de thuiszorg? Hij heeft daar zeker wel recht op. Natuurlijk maakt dat het verdriet en de machteloosheid niet minder, maar kan wel enigzins verlichting brengen voor u, uw man en schoondochter.

    Lieve groet,

    Femke

  • Anonymous avatar

    Karina

    Nee, thuishulp krijgt hij niet, en wil hij ook niet.

    Wij waren er vanmorgen vroeg alweer, onze jongen belde gisteravond om een uur of 23.00 wanhopig op, kom ajb hierheen, maar wij lagen doodmoe net in bed.

    Oh mijn God, en dan moeten zeggen, wij kunnen niet meer.

    Een arts had gezegd, dat het slaapmiddel wat hij zou krijgen van het specialistenteam, ook dodelijk kon zijn, dus veel paniek van onze jongen.

    Vanmorgen weer de eigen huisarts gebeld, die heeft lang met hem zitten praten, ook de angsten en de paniek, omdat er weer geen nachtzuster beschikbaar was.

    Als zijn vader bij hem bleef slapen, dan was hij gerust, en kan hij slapen zegd hij, dus vannavond gaat zijn vader naar hem toe, en blijft er slapen, en komt morgen weer naar huis.

    Hoop dat het lukt, vader was met schoondochter even boodschappen doen, en toen heeft hij mijn hand vastgehouden, en heeft zo even wat geslapen.

    Een wanhopige moeder die op de been moet blijven, en haar zeer geliefde enigste jongen moet laten gaan.

    Karina

  • Anonymous avatar

    suus

    Ik kan me heel goed indenken dat u en uw man uitgeput zijn. Jullie zouden het liefste dag en nacht voor hem klaarstaan en zorgen maar dat kan gewoon niet, vooral ook omdat u niet echt in de buurt woont. Misschien een rare vraag, maar kan zijn vrouw (ik snap wel dat zij het ook heel zwaar heeft) hem niet een beetje geruststellen zodat u een beetje op adem kunt komen en aan nachtrust toekomt?

    Dit is allemaal voor zowel u als uw man te zwaar en er zou zeer zeker hulp bij moeten komen.

    Uit uw verhalen begrijp ik dat uw zoon heel bang is om te sterven. Is er niemand die met hem kan praten daarover? Ik weet niet of hij gelovig is, maar een pastoor of dominee? En anders iemand van een hospice of maatschappelijk werk oid. Ik zou daar zeker over na denken, al is het maar om die angst (gedeeltelijk) weg te nemen.

    Dan krijgt hij wat meer rust, ook geestelijk.

    Liefs Eefje

  • Anonymous avatar

    anke

    Hoi Karina.

    Is uw zoon nog in de mogelijkheid om een keuze te maken?

    Of is het misschien tijd om een grens te overwegen voor jullie zelf?

    Misschien klinkt het geheel niet vriendelijk maar ook ten tijde van ziek zijn , mag men een grens overwegen.

    Uw situatie is dusdanig ernstig en naar mijn mening is hulp, op wat voor manier dan ook, noodzakelijk.

    Dit kunt u niet alleen dragen.

    groet Ank

    Aanvulling op verzoek van Anke:

    Ik voel heel erg met jullie mee en schreef de bovenstaande tekst vanuit mijn gevoel…… Mijn woorden zijn goed bedoeld en ik hoop dat jullie ze zo ook lazen, dat ze zo over zijn gekomen….

    Heel graag zou ik iets willen schrijven om jullie tot steun te zijn maar weet dat daar geen woorden voor te bedenken zijn….

    Dus nogmaals veel sterkte en weet dat wij hier met jullie mee voelen,

    Groet,

    Anke

  • Anonymous avatar

    Femke

    Karina,

    U geeft aan dat er geen nachtzuster beschikbaar was. Houdt dat in dat uw zoon wel een indicatie heeft voor de nachtzorg? Indien dat het geval is, is de (thuiszorg)organisatie waar deze zusters voor werken, verplicht om iemand te sturen.

    In mijn werk heb ik vrijwel dagelijks met dit soort dingen te maken, ik zou u dan ook graag helpen indien mogelijk en indien u dit op prijs stelt. Zou u mij iets meer kunnen en willen vertellen hierover? U mag mij hier eventueel privé over mailen.

    Lieve groet,

    Femke

  • Anonymous avatar

    Karina

    Overdag en ‘s avonds, verzorgt zijn partner hem volledig, ook s’nachts.

    Het kind is totaal uitgeput, maar gaat dapper door.

    Er is nu weer een nachthulp, en die wilde dat mijn schoondochter haar hielp, die zei, ik slaap, en ben doodop.

    Daar is die nachtzuster toch voor, de dokter zei ook, overdag kan die zuster slapen, en s'nacht heeft zij dienst.

    Ook vroeg zij hem, of een hospice niets was voor hem, maar dat willen wij absoluut niet, hij is een huismus net als ik, en hij wil gewoon thuis blijven.

    Hij moest meer Hadol nemen, opdat hij wat rustiger werd, en nu heeft hij ook een slaapmiddel.

    Maar hij smeekte of zijn vader bij hem bleef slapen, papa is vertrouwd en eigen, ze hebben altijd een sterke band gehad die twee, Toen zijn vader ja zei, was onze jongen blij.

    Wij hadden ons kind niet hoeven te verliezen, als die rothuisarts hem maar een doorverwijzing had gegeven toendertijd

    Ik vind het zo vreselijk, om hem te moeten verliezen, maar het heeft geen zin om het ziekenhuis aan te spreken zegd mijn man, waarom zij het niet geprobeerd hebben met chemo, in december.toen zij het constateerde tijdens de operatie, dat hij uitzaaiingen had op het buikvlies, nee, alleen maar dichtmaken, en ga maar dood.

    Misschien had chemo en bestraling echter alsnog geholpen, en had hij wat meer tijd gehad..

    Morgen gaan wij weer naar hem toe.

    Karina

  • Anonymous avatar

    suus

    Karina, hoe gaat het met u?

  • Anonymous avatar

    Marcela

    Ik kon geen Karina meer schrijven, omdat er al z.g. iemand met die naam was, maar ik ben Karina

    Mijn jongen is op 8 mei j.l overleden na een vreselijke en intens moeilijke strijd.

    Op 13 mei is hij gecremeerd, maar ik kan er niet overheen komen, en weet niet waar ik hulp kan vinden.

    Mijn huisarts is op vakantie, en mijn schoonzoon is ook met kanker in de laatste fase, verder hebben wij niemand meer,

    geen familie meer, zowel van vaderskant en van de mijne, zijn ze allen aan kanker bezweken.

  • Anonymous avatar

    Karin@

    Het slotje is er weer af, het was gewoon een vergissing v d webmaster.

    Ik ben toch de echte Karina.

    Het heeft mij nog veel meer verdriet gebracht, omdat ik hier geen troost meer kon vinden.

    De situatie is alleen maar, nog meer verslechterd, ik mis mijn jongen zo ontzettend, dat ik niet weet, hoe ik hier mee om moet gaan.

    ============================

    Ophouden nou.

    Het was geen vergissing van de webmaster. Ik heb deze discussie op slot gezet omdat het mij, en niet alleen mij, bevreemde dat er een andere naam, een ander mail adres gebruikt werd. Ter completering van de onduidelijkheid kwam eea ook nog van een nader IP adres.

    Inmiddels is het in overleg opgelost met Karin@ en heb ik het slotje er af gehaald.

    Sander

    beheerder