ik weet hoe je je voelt en dat zegt niet iemand die interresant wil doen ik ben mijn moeder 29 oktober 2010 aan alvleesklierkanker verloren en ze was nog maar 62. soms barst ik in tranen uit en soms wordt ik heel stil waarom is het leven zo gemeen af en toe ben mn oma ook al met 64 verloren.maar een ding weet ik wel het zal mij niet gebeuren want dan ga ik met 180 tegen een muur aan dit is geen menswaardige manier om te sterven.dan bepaal ik mn eigen lot.
hoe dan ook ik wens je veel sterkte toe en hoop dat de zon voor ons ook weer gaat schijnen nu alleen die rottige feestdagen zien door te komen want ik ben nog steeds gebroken van verdriet.
sterkte…………………….
Alfred
mijn mama is overleden 28 september 2010.Ik woon 3.00.0 km verder .. toen mijn broer , die nooit opbelt, alleen mailt of sms't om 8 u 's morgens op mijn gsm te zien was…. ik heb nog twee dagen vastgezetn, voor stakingen, voor ik naar haar toe kon?
Het gaat allemaal in een roes, je moet zoveel dingen doen, en nu .. een paar maand later mis ik haar meer en meer.Ik voel me schuldig, ik was er niet , ik was niet op tijd, ik heb haar niet kunnen tegenhouden om die stomme, banale opertaite aan haar ogen te ondergaan. Ik ben zo kwaad , artsen, mensen die “ het ” wisten en niemand die het nodig vond om mij te verwtittigen.Mama was oud, maar niet “op” ze wilde nog zo graag de winter bij mij doorbrengen.Waarom ???
Ik ben een jong meisje en heb een maand en een week geleden oook mijn mama verloren. Het was zo plots zonder afscheid te kunnen nemen . Ik was op twerk toen me ze belde. Het was als of de wereld ineen storte . ik kon het maar niet geloven zonder 1 reden. Ze was heel Jong en nooit ziek altijd gelukkig. Ik heb heeel veeel verdriet.ik kan Mijn gedachten niet verzeten elke second denk ik aan haar omdat ik een goeie band had met mijn mama. Ik kan het nog altijd niet geloven want zit me een grootte vraag waarrom moest da nu juist bij haar overkomen WAAARROOM??ze was nog zo jong . Das de vraag die ik nooit zal weten . ik mis haar heeeeeel hard .mom ik hou van u vooraltijd !!!!
Hoe herkenbaar,
ik mis mijn mam elke dag meer en meer,
Het woord NOOIT……
Ik weet nu wat het betekent…
Nooit meer even bellen..
Nooit meer haar stem even horen..
Nooit meer even langs om thee te drinken..
Nooit meer even klagen tegen je mam..
De vrouw die mij het leven gaf….
Is nu zelf gegaan..
Het was heel intiem..
Ik heb haar samen met een vriendin begeleid in haar laatste uren..
Maar wat wil ik die tijd nog wel terug draaien..
niet om alle ellende nog een keer mee te maken..
maar omdat ik nu weet hoelang we nog hadden en die tijd nog intenser te kunnen genieten..
Ik mis mijn ma…verschrikkelijk…
2 maanden precies vandaag…
Het is nu bijna tien jaar geleden dat ik mijn moeder verloor. Mijn lieve moeder was een zo bijzondere vrouw. Ik mis haar nog steeds zo erg. Het eerst jaar na haar dood heb ik elke nacht in bed moeten huilen om haar. Ik mis haar nog steeds verschrikkelijk. Ik ben nu 51 en ik had zo graag nog zoveel dingen met haar willen doen, willen bespreken, willen overdenken. We hadden heel vaak gesprekken met een filosofische inslag. O, wat mis ik haar. Ik wens iedereen die zijn of haar moeder zo mist, heel veel sterkte. En bedenk: hoe fijner je het heb gehad met je moeder, des te groter is het verlies en het verdriet. Een schrale troost, dat wel… ‘Wanneer je verdrietig bent, kijk dan diep in je hart en zie dat je huilt om wat je vreugde schonk.’ Dit komt van Kahlil Gibran en zijn regels hebben mij veel troost gegeven.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's