Hermien
Praat dan eens opnieuw met je huisarts en vraag om andere verwijzing.
Zelf heb ik geen maatschappelijk werk gehad omdat mijn huisarts het gelijk nodig vond
dat ik of bij hem of bij psycholoog terecht kwam
Alleen maar omdat die gewoonweg meer kennis in huis hebben om te helpen met een trauma,
een “gewone” maatschappelijk werker kan niet met dit soort verdriet overweg.
Maatschappelijk werk moet je dus helemaal niet zijn naar mijn idee.
Je hebt hulp nodig van psycholoog/sociaal psychologisch verpleegkundige of psychiater
die zijn daarin gespecialiseerd en niet maatschappelijk werk.
En lotgenoten zoeken zal niet zo makkelijk gaan.
Aangezien die meestal te verschillend zijn qua beleving of soort verlies.
Zoals ik in eerder antwoord al zei,
ik weet wat verdriet is
maar kan me geen voorstelling maken hoe moeilijk het moet zijn je kind te verliezen.
Ik heb wel meegekregen van alle hulp die ik heb gehad, dat je moet blijven praten over je verdriet,
want dat is de enigste manier om te rouwen en te verwerken, en geloof me er staat geen tijd voor rouwen.
Dat doe je allemaal in eigen tempo.
Vandaar dat het me zo tegen de borst stuit, dat maatschappelijk werk tegen jou zegt,
dat het al zo lang geleden is en je maar een lotgenotenclubje moet zoeken.
Dat is geen hulp geven maar afschuiven in mijn ogen.
Zoek betere hulp ,dat is het enigste advies wat ik je kan geven,
Helaas heb ik niets anders dan woorden voor je, dat realiseer ik me heel goed.
Maar ik hoop dat ik je zo toch iets kan helpen.
Je mag me ook een PB sturen als je mijn email wil.
Knuffel
ge edit om typefoutjes