Mijn man en maatje....weggerukt....weg....

  • Aafke

    Wat herkenbaar allemaal Jannie..

    Het moeten inderdaad, mensen weten het allemaal zo goed..

    Maar dat kunnen ze niet.

    En natuurlijk willen ze je helpen, maar weten vaak niet hoe.

    Die vluchtneigingen heb ik ook, ik moet af en toe weg naar buiten..

    Ik dacht dat Blueswoman het had geschreven, en het is zo waar…je hebt nu twee werelden.

    De ene waarin je het geweldig fijn hebt gehad samen met je man, en de andere waarin je nu verder moet zonder je sterke en geliefde man.

    Dat hakte er bij mij behoorlijk in, maar geeft me wel een soort handreiking om er beter mee om te kunnen gaan.

    Wie weet helpt het jullie ook..(Jannie en Cor), en nog anderen die hun geliefde hebben verloren.

    Vooruit kijken kan ik ook nog niet, en neem de dag zoals die gaat.

    Want die paniekaanvallen kunnen je zo overvallen, zonder seintje vooraf..

    En wat voel ik me af en toe leeg, zonder doel..

    De uitnodigingen vliegen me om de oren, maar soms wil ik gewoon op me eigen blijven in huis, rust zoeken..

    Erg lief bedoeld allemaal, maar soms is het gewoon te veel…

    Ik denk dat jullie dat ook wel allemaal hebben..

    Fijn dat dit hier kan, je verwoorden en kracht van anderen krijgen, ik ben er blij mee!

    We gaan er weer voor…liefs Aafke

  • Heleen71

    Hallo,

    Misschien een ongebruikelijke vraag, maar ik denk dat ik niet de enige be Dus daarom stel ik hem maar gewoon.

    Wameneer zou jij naar een rouwverwerkingstherapeut gaan ook als je verlies al wat langer geleden is?

    ik vraag het mezelf namelijk af of ik nog hulp nodig heb en ben benieuwd wat jullie ervaring/mening is?

    groetjes,

    Heleen

  • cor

    Hallo Aafke

    Ik wens je heel veel sterkte op jou trouwdag.

    ik hoop dat je hem een beetje goed doorkom vandaag.

    Weet dat ik met je meeleef .

    Groetjes Cor

  • Aafke

    Hallo Cor,

    Zwaar was de trouwdag, maar juist ingevuld naar mijn idee.

    Tranen waren er weer in overvloed, die laat ik gaan…ze moeten er kennelijk uit…hou het niet meer tegen.

    En wie me ziet janken, die geef ik wel uitleg, ik ga me niet verstoppen.

    Maar wat valt het me zwaar, veel vrienden en familie om me heen vieren net allemaal hun veertig jarige huwelijk..

    En wij hebben niet eens de 33 jaar gehaald, een beetje wrang…

    Afijn het is niet anders, en ik gun het hun van harte, maar wat had ik het ook graag willen beleven.

    Dank je Cor voor het meeleven, dat had ik ook bij jou..

    Iemand die zijn geliefde naast zich heeft verloren, die begrijpen wat we doorstaan..

    Schouders er weer onder en gaan met die banaan.

    Groetjes Aafke

  • marieke

    Weet ook niet waar ik het moet zoeken….Hij is gewoon weg….geloof je toch niet…33 jaar. …16 juni 2018…ziek ben ik ervan…Stik…

  • marieke

    marieke

    Stik ervan bedoel ik…

  • Karin

    Heel veel sterkte, Marieke. Wanneer jouw maatje ineens wegvalt, dan is het een rauwe weg, die je hebt te gaan. Soms gaat het weer een beetje… soms echter helemaal niet. ♥