Uren glijden, dagen gaan, weken vliegen, maanden....

Ilse Stremme

07-05-2012 17:30

Lieve allemaal,
Wat een berichten van jullie. Het is hartverwarmend!
Anke, ja we komen er zeker sterker uit. Bij elke stap, daarnaast leef ik nu des te meer…beter gezegd intenser.
Yvonne, ik weet welke hel jij nu doorstaat en die ga jij ook doorstaan!!!!
Anel…lieve vrouw…je kunt je misschien niet goed verwoorden, maar het is jouw stilte in jezelf, die je dit aan doet…klinkt raar…maar misschien begrijp je mij…het laat jou stilstaan…niet durven…niet kunnen…leven…toch mag jij dat ook..
Anna, als we alles van te voren wisten…pffffffff….gelukkig maar van niet…snap maar al te goed, wat je bedoelt…je doet het supergoed en het rouwen op zich…heeft zijn tijd nodig…maar je kunt echt straks weer wat genieten…misschien ongemerkt…wat je later pas inziet…een glimp van leven…
Marjolein, je bent een kanjer…je zit op dezelfde golflengte als ik….als ik het mag zeggen: topwijf!!!
Lies, als laatste kom ik bij jou…jij bent zo goed onderweg…die diepe dippen…daar weet ik toch van…meisje, je komt er …echt!!!
Wens jullie allemaal toch even toe, dat jullie vandaag de zonnestralen hebben gevangen…gevoeld…laten inwerken…
Liefs, Ilse.
anel

07-05-2012 17:56

Lieve Ilse.
Je snapt totaal niet,hoe ik me voel.
Ben vanmiddag weggeweest,maar ik kom dan thuis in een leeg huis,waar je niets kunt zeggen en daar kan ik niet tegen.
De gezelligheid in huis is helemaal weg.
We waren 30 jaar samen en ik heb het hier heel zwaar mee en het went volgens mij nooit.
En ik begrijp dus niet,wat je met de stilte in je zelf bedoelt.
Liefs van Anel.
lies49

07-05-2012 19:00

Lieve Ilse en allemaal,
Na het uitstrooien afgelopen vrijdag heb ik vanmiddag mijn eerste crematie bijgewoond( na het overlijden van Philip).De overledene was een oom van mij en ik vond dat ik daar toch bij moest zijn voor zijn kinderen.Ik hield me goed tot het laatste lied-Time to say goodbye.En op dat moment liep ik langs de baar.Gelukkig had ik een broer bij me ,die zijn arm om me heen sloeg en met een grote zakdoek begon te zwaaien.Dat voelde goed.Dus het was wel heftig in een paar dagen uitstrooien en de 1e crematie ,maar ik heb het toch maar gedaan.Ik weet zeker,dat Philip trots op me zou zijn.
Op dit moment ben ik blij om weer thuis te zijn en naar de foto's van Philip te kijken,hij blijft bij me.
Anel,ik hoop zo dat jij op een zeker moment ook kan accepteren,dat het is zoals het is en dat we verder moeten.
Meiden,we komen er .Het wordt nooit meer zoals het was,maar we moeten door.
Liefs Lies
anke1967

07-05-2012 20:24

lieve Lies .
Ik vind dat ontzettend dapper ……………. ik weet maar al te goed hoe het voelt er weer te staan ………… zo zal ik het maar benoemen. Reken maar dat Phillip trots op je zou zijn en wat je zegt je hebt het toch maar gedaan .
liefs anke
Ilse Stremme

07-05-2012 21:22

Lieve Anel,
Denk je dat ik niet in een leeg huis thuis kom? Denk je dat ik niet alleen naar boven wandel om te gaan slapen? Denk je dat ik, ondanks dat ik kinderen heb, die nu allemaal volwassen zijn en hun eigen leven hebben, iemand heb, waar ik mijn diepste gevoelens mee kan delen? Nee, Anel, dat heb ik niet. Die stilte is ook hier, maar ik vul mijn dagen. Mijn voordeel, dat ik fulltime werk, dat ik telkens van de ene cursus de volgende weer in rol, terwijl de andere nog lang niet afgerond is. Dat ik mijzelf op til en toespreek, dat ik nu leef en er nu wat van moet maken. Train nog steeds voor de Nijmeegse…niet om de Nijmeegse, maar om mijn hoofd telkens leeg te maken..en die Nijmeegse ga ik lopen, hoe dan ook…
Heb mij uiterst ingezet om de vrienden, die we gezamenlijk hadden ook duidelijk te maken, dat ik nog steeds dezelfde Ilse ben. Langzaamaan komen er steeds meer mensen weer over de vloer….heb nieuwe vrienden gemaakt…die net als ik alleen zijn en waar we raakvlakken hebben delen we. Het leven is niet gemakkelijk en het wordt niet in mijn schoot geworpen, echt niet. Wie mijn levenspad zou wandelen, zal mij begrijpen, maar dat hoeft niet.
Hoop van harte, dat je uit het dal kunt krabbelen, Anel. Wens het je uit het diepst van mijn hart toe.
Voor Lies: je hebt het zo goed gedaan en het is ingrijpend, maar je doet het toch maar, terwijl er velen begrip voor zou hebben gehad, dat je het niet zou doen. Chapeau!
Ria

08-05-2012 00:20

Lieve Lies
Knap dat je toch bent gegaan, ja muziek kan je breken ik weet er alles van,
Het leven zonder onze lieverds zal nooit meer hetzelfde zijn, maar net wat je schrijft
we moeten verder.
Lieve Ilse wat een mooi stuk heb je geschreven, doet me goed om dat te lezen.
Lieve Anel, ook jij moet verder net als wij allemaal verder moeten, tel je zegeningen
je bent gezond ga daar wat mee doen, en ook jij/jullie hebben een dochter,
Zelf tob ik met mijn gezondheid, ik kon het weekend helemaal niet meer lopen
nu zit ik aan een mega prednisonkuur, nou ik kan je zeggen op die momenten
mis ik mijn lieverd meer dan anders.
Voor iedereen heel veel sterkte, gelukkig hebben we elkaar,
Liefs Ria.
yvonne 53

08-05-2012 07:38

Het alleen zijn is vreselijk moeilijk, maar het klopt wat Ilse schreef, ook als je volwassen kinderen hebt: je bent in huis het overgrote deel van de tijd alleen, je gaat alleen naar bed en staat alleen op.
\En als je verschrikkelijk moet huilen ben je ook alleen, althans, ik bel dan zeker mijn kinderen niet, en broers en zussen heb ik ook niet..
We moeten het alleen doen, we moeten door of we willen of niet. En geloof me, ook ik wil vaker niet dan wel.
Het accepteren kost tijd, bij de een wat langer dan bij de ander, maar het zal er komen, het moet gewoon….het leven gaat door, ook dat leven zonder dat zielemaatje..
De tranen stromen terwijl ik dit typ, maar ik wil dit geloven, ik wil zover komen…
Anel, asjeblieft, sluit je niet af, ben blij met lotgenoten, we hebben het beste met je voor, met onszelf voor…
anel

08-05-2012 09:14

Lieve allemaal.
Ik vind jullie geweldig,al die lieve woorden,maar er ligt weer een hele lange eenzame dag voor me.
Ilse,jij werkt nog,ik niet meer en dan heb je overdag contacten.
Wij deden alles samen en hebben geen vriendenkring opgebouwd,achteraf verkeerd,maar dat is niet terug te draaien.
We waren zo gelukkig en hadden daar geen behoefte aan.
Ria,het is de dochter uit het eerste huwelijk van mijn lieverd en dat is toch anders.
Heel veel sterkte voor jou en denk er aan,je moet meer gaan eten,je weet waar ik het over heb!
Liefs en een knuffel voor jullie allemaal.
lies49

08-05-2012 10:09

Lieve Anel,
Ik heb ook geen kinderen,alleen de dochters van Philip.Ik denk dat het anders is,zij hebben hun eigen moeder ook nog,maar ik ben toch blij met het contact.En ik probeer dat contact zo goed mogelijk te houden,al moet het bij de oudste wel vaak van mij uitgaan.Zij hebben hun eigen gezin en werk,maar dat zal bij diegenen die wel “eigen”kinderen hebben net zo zijn.Ik heb nog wel vrienden,maar ook ik heb daarnaast de kring uitgebreid.Door aan cursussen mee te doen,te wandelen met 2 groepen,yoga.Dit zijn dingen behalve yoga dan,die ik niet gedaan zou hebben als Philip nog zou leven.Maar als ik op de bank blijf zitten word ik gek of giga depressief.En niemand heeft na 10 maanden nog behoefte aan een persoon,die alleen maar over het verlies praat.Het moet nu maar over zijn.
Gisteren op de crematie heb ik zeker 10 neven en nichten gezien en maar 2 vroegen ,hoe het mij ging.Verder werd er niet over Philip gesproken,dat is hard,maar de realiteit weet ik inmiddels.
En geweldig zijn we niet.Ik zit ook regelmatig met het gevoel,moet ik zo verder?En dan kijk ik maar weer niet verder dan de dag van vandaag.En zo dag na dag,week na week.En ik zie bij me zelf duidelijk verschil met een half jaar geleden,dus er zit wat vooruitgang in.Maar het gemis blijft en dat moeten we aanvaarden,hoe zwaar het ook is.
Anel,ik hoop zo voor je,dat je af en toe momenten hebt dat je het even los kan laten.Dat is het begin van de lange weg terug.
Liefs Lies
Marjolijn

08-05-2012 15:18

Lieve Anel, de meesten van ons zitten alleen als we er zelf niets aan doen.
Het is keihard, maar zo zit de wereld in elkaar. En ik werk ook nog, maar als ik dat niet zou doen dan zou ik absoluut en zeker vrijwilligers werk gaan doen. Om eruit te zijn, en misschien ook wel om te zien dat er mensen op de wereld zijn die er nog slechter aan toe zijn dan wij. Want die zijn er!!!
En dat kun jij ook Anel. Je kunt zeggen: daar ben ik nog niet aan toe, maar als je op de bank blijft zitten kom je daar nooit aan toe. Je hebt er last van dat je alleen bent, heel begrijpelijk, maar er zijn best mogelijkheden om er iets aan te doen. Je hebt nu tien maanden geroepen dat je zo eenzaam bent, en dat is logisch, maar kijk eens naar hoe je er nu voorstaat: heeft dat je ook maar iets geholpen, heeft het dat ook maar iets beter gemaakt? Waarschijnlijk niet. Dus is het misschien tijd om een andere methode te proberen. Wat kun je er nu mee verliezen als je probeert om vrijwilligerswerk te gaan doen? Stel dat er mensen zijn die je daarmee helpt, die blij zijn dat je komt, die naar je komst uitkijken…wie weet hoe goed je je daarbij zult gaan voelen. Komop meid, probeer het, als het niet werkt kun je er altijd nog mee stoppen, maar mijn ervaring is dat je, als je anderen helpt, ook jezelf helpt. En hey, ik bedoel het goed he. Mijn ervaring is dat als je de hele dag druk bezig bent, en je praatje hebt, dat je dan 's avonds er veel beter tegen kunt als je alleen bent…..Het helpt echt aan alle kanten. Doe het gewoon, je hebt niets te verliezen, alleen te winnen.
Sterkte, veel liefs Marjolijn

Uren glijden, dagen gaan, weken vliegen, maanden....

Ilse Stremme

anel

lies49

anke1967

Ilse Stremme

Ria

yvonne 53

anel

lies49

Marjolijn