Mijn moeder.

  • Nanneke

    weg.

  • tavale@live.nl

    Lieve Sandra

    Heel veel sterkte met het verlies van je moeder. Ik weet hoe het voelt. Jou wereld staat stil

    en het dagelijks leven gaat gewoon door. Dat is op dat moment niet te bevatten. Je leeft in 'n soort

    roes en ziet nergens het nut nog van in. Maar Sandra geloof ons over ‘n tijdje heeft ook je verlies ’n plaatsje gekregen en kun je er mee omgaan. Ik wordt vanaf 2006 achtervolgd met verlies eerst 2 broers van m'n vader 20 juni m'n moeder ,6 maanden later m'n vader. even later m'n schoonmoeder .2maanden daarna m''n

    zwager op 49 jarige leeftijd en als laatste m'n man 5 maanden geleden ook 49 jaar. En het leven gaat gewoon door. Huilen meid laat het maar gaan. De tijd zal het je leren. Heel veel sterkte en hou je taai.

    Veel liefs Theresexxxxxxx

  • Sandra

    Lieve allemaal,

    Vandaag een week geleden, gingen de oogjes van mam voorgoed dicht, ze is niet meer bij mij.

    Haar lieve gezicht was zo bleek toen haar lichtje uitging, wat hou ik toch immens veel van haar….

    Er zijn vele zware momenten geweest de afgelopen dagen, zo ook vandaag.

    Mijn pap zei altijd: lichtpuntjes, ze zijn er wel, maar je moet ze wel Willen zien.

    Mijn lichtpuntje kwam vandaag door de brievenbus: foto s van mam van haar laatste 5 jaar in de verpleeghof.

    Vijfenveertig foto s, ik was ze aan het doorkijken en plots: een foto van mijn moeder in haar bedje,

    zo mooi, lief, vrolijk, gaaf en een tikje ondeugend, heel even stond mijn hart stil en zag ik de zon weer,

    ik sleep al heel de dag met deze foto, zo wil ik me haar herinneren.

    Erik, ik weet dat het voor jou een moeilijke dag vandaag zal zijn, weet dat ik al mijn lichtpuntjes

    aan jou geef, kracht en wat levens moed.

    Truus, 9 maanden, ook voor jou, liefde kracht en levens moed, vele lichtpuntjes op jou weg, dat wens ik voor jou.

    Lieve Marion, Nanneke, Ria, Anel, Lies, Marjolijn, Tavale,

    Vele lichtpuntjes voor jullie, in deze moeilijke tijd.

    Ik vind het moedig dat jullie ondanks jullie eigen verdriet toch de energie kunnen opbrengen om

    anderen bij te staan, ons dus, dank jullie wel hier voor,

    Kijken wat de nacht doet en wat de nieuwe dag morgen brengt, soms ben ik bang…….

    Aanvallen van paniek, ik wil me niet zo voelen als ik me nu voel. Ik voel me alsof ik jaren

    ouder ben geworden. Wat geestelijk verdriet en pijn toch met een mens kan doen.

    Dag Dag, lieve mensen, knuffel Sandra xxxx

  • Nanneke

    weg

  • tavale@live.nl

    lieve Sandra.

    Wat fijn voor je dat je foto's hebt gekregen. Je Vader had gelijk en zo zullen er meer lichtpuntjes

    komen. Ga lekker naar buiten,weer of geen weer,Zelf heb ik boekjes gelezen over rouwen. Ben gelijk weer gaan werken.M'n huisje ‘n beetje gepimpt enz. Als ik terugkijk naar 5 maanden terug ja dan zit er echt wel vooruitgang in. Sandra koester je foto’s en je herinneringen. Ook jij komt er uit.

    Liefs Theresexxxxxxxxxxxxxxxx