Lieve Anneke,
bedankt voor de titel van het boek.Ik wil het zeker gaan lezen.Ja en dat er minder over gepraat wordt merk ik na een half jaar al.Voor veel mensen zijn andere dingen weer belangrijk of vinden het moeilijk er weer aan herinnerd te worden.gelukkig blijven er wel trouwe mensen over,maar net als je zegt dat zijn mensen die zelf al het nodige meegemaakt hebben.
Liefs lies
Lieve Anneke
Bedankt, dat gedicht ga ik zo even opzoeken.
Mijn man was ook pas 60 jaar, wij hadden ook het plan samen oud te worden, zo oneerlijk allemaal he.
het is pas drie maanden geleden, maar ik merk nu al dat mensen vinden dat ik weer *gewoon* moet doen,
volgens mij kan ik nooit meer *gewoon* doen, het leven is niet meer gewoon.
Ad en ik hadden vreselijk veel humor samen, soms als ik terug denk lach ik daar nog weleens om,
humor hoort bij mijn leven, net zo goed als nu mijn grote verdriet.
ik geloof ook dat net zoals jij schrijft dat het na een jaar nog moeilijk is, je liefste verliezen is zo pijnlijk,
op dit moment denk ik nog elke seconde aan mijn lieverd en mis ik hem ook nog elke seconde,
ik hoop inderdaad dat de pijn iets minder zal worden, dit is niet uit te houden, sosm zou ik willen dat ik die knop
even uit kon zetten, maar helaas zo werkt dat niet….ik voel me nu moe, levensmoe.
Wat een somber bericht en dan moet je weten dat ik een ras optimist was, nou die is nu ver te zoeken hoor.
Liefs Ria
Voor een dag van morgen
Wanneer ik morgen doodga,
vertel dan aan de bomen
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan de wind,
die in de bomen klimt
of uit de takken valt,
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan een kind
dat jong genoeg is om het te begrijpen.
Vertel het aan een dier,
misschien alleen door het aan te kijken.
Vertel het aan de huizen van steen,
vertel het aan de stad
hoe lief ik je had.
Maar zeg het aan geen mens,
ze zouden je niet geloven.
Ze zouden niet willen geloven dat
alleen maar een man
alleen maar een vrouw
dat een mens een mens zo liefhad
als ik jou.
Hans Andreus
Uit: Al ben ik een reiziger
Uitgeverij Holland 1959
van Poezie tafel
Lieve mensen, Anneke, ik ga dat boek zeker lezen, ik geloof ook niet in toeval, of laat ik het anders zeggen, ik geloof ook heel graag dat er meer is. Ik heb een goede vriendin die o.a. reiki geeft en die spiritueel is aangelegd, zij geeft mij wel eens iets door van Pierre, en ze heeft me al vaak verrast met dingen waar ik zeker van weet dat niemand die wist, niet alleen over Pierre maar ook over mezelf. Ik vind dat wel een troostrijke gedachte, dat er meer is dan wij weten en zien.
Verder vind ik jouw berichtje heel bemoedigend, ik ben zelf al een klein eindje op de weg die jij beschrijft,en het is ook inderdaad zo, het wordt anders, ik ben nog niet zo ver als jij, maar ik heb wel het gevoel dat ik daar ga komen. Het gemis blijft, ik had ook zo graag samen met mijn Pierre oud willen worden, maar net wat Marion in een ander bericht schrijft, soms kom je er toch achter dat je toch aan het leven hangt. En dan moet je er voor je zelf ook echt proberen uit te halen wat er in zit. En gaandeweg lukt dat wel steeds beter, daar heb ik dan maar vertrouwen in. Dank je wel voor je bericht Anneke.
En Sander, bedankt voor het gedichtje, ik kende het ook al wel, maar het blijft heel mooi, fijn om dat weer eens te lezen.
Voor iedereen veel liefs, Marjolijn
hallo
heb al ruim een jaar niet meer op het prikbord gekeken
zag je bericht, zo herkenbaar, onze liefdes zouden inderdaat niet willen dat we bij de pakken gaan neerzitten
hoofd omhoog en schouders recht en blij proberen te zijn met wat je nog hebt, nog kan en nog wil
hartelijke groeten
myra
Dit topic is gesloten, er kunnen geen reacties meer worden geplaatst.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's