Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Lieve iedereen,
3 weken geleden is ineens mijn vader verongelukt. Uit het niks krijg je dit dan te horen. Ik ben 25 en heb geen broers of zussen, mijn ouder zijn gescheiden maar hebben goed contact gelukkig. Ik heb hier al veel mooie berichten gelezen en ervaringen. Ik moet op dit moment gewoon zo veel regelen, eerst de begrafenis en nu moet zijn appartement leeggehaald worden. Vanaf moment 1 heb ik echt wel verdriet gehad maar niet de hele tijd, ik kan ook lachen en alles blijven regelen. Ik merkte dat ik in het begin zo graag wilde dat ik weken kon janken om het gevoel wat minder te maken. Maar zelfs nu, na 3 weken, komt het nog steeds echt maar af en toe binnen. Het is ergens moeilijk om een “oplossing” te willen vinden maar dat bestaat niet denk ik… Dan zegt mijn familie iedereen doet op het op zijn eigen manier wat ook klopt maar ik heb echt geen idee hoe ik over dit verdriet heen kom. Ik denk dat ik ongeveer 5 minuten per dag even het besef krijg en zodra dit komt is het verschrikkelijk pijnlijk en ebt het weer weg. Is dat normaal want aan de andere kant denk ik van stop ik nu niet alles weg misschien? Ik heb ook gezegd van in mijn ogen kan je bij zo iets 2 dingen doen of worden als persoon: mega krachtig of vol zelfmedelijden. Ik wil een mooier mens worden dan dat ik al was.
Mijn familie, vriend en vriendinnen zijn zo lief en behulpzaam maar niemand kan dit begrijpen want zo iets hebben ze nooit meegemaakt. Hoe gingen jullie hiermee om?
