13 jaar verder en het verdriet laait weer op,op 17 oktober 2007 is onze geliefde zoon overleden aan duchenne spierdystrophie,hij is net 18 jaar oud geworden,2 september zijn geboortedag zou hij 31 geworden zijn,ik ben naar het kerkhof geweest met ballon mooie kaart en prachtige bloemen en al mijn liefde,en dat was fijn,maar ik ben op het kerkhof geestelijk ingestort en sindsdien zit ik in depressie,heb nergens zin in en huil veel.

Ik kan dit verdriet met niemand delen,daar mijn man 1 jan van het nieuwe jaar 5 jaar geleden is overleden aan leverkanker,dus zwaar ja

er staat op rouw sites rouwen staat een jaar voor,dat is onzin,het is levenslang,het gemis,het verdriet en de pijn.

Niemand doet wat zij me deden.

Ik wens iedereen heel veel sterkte en kracht

Groet

Sonja