Op 18 feb.overleed onze lieve moeder.Ze was 93 en klaar met haar leven.Ik was samen met manlief bij haar sterven.Het was mooi en rustig.
Precies een week later overleed mijn manlief.Volkomen onverwachts en plotseling.Hij was niet klaar met leven.
We hadden nog zoveel willen doen.
Ik ben in diepe rouw.Als er een kleur was donkerder dan zwart dan zou ik die dragen,me erin willen verdrinken.
Marrie-Jette.
Ik heb op dit prikbord zitten lezen.
Veel verhalen van vrouwen die plotseling hun man verloren.
Ik sta nog aan het begin.Mijn lief is pas/al 15 dagen weg.
Mijn zoon vond hem zittend op de bank,dacht eerst nog dat hij sliep.
112 gebeld omdat hij niet sliep.Hij was overleden zomaar.
Ik sliep nog maar werd wakker van onbekende geluiden.Doe snel iets aan en zit op de rand van ons bed als mijn zoon zijn schouder om me heen slaat en verteld dat papa dood is.
Dan opeens is je hele huis vol met mensen.Een agente zit tussen mijn zoon en mij in en het enigste wat ik hoor is overnemen…..Overnemen..
Ik weet dat mijn man mijn lief is overleden.
Jouw weg begint waar de andere bezoekers van dit prikbord al zo lang op verkeren. Jouw pad van vallen en opstaan. Van een dag met een zonnestraal tot weer naar donker en duisternis. Lieve Mariie-Jette ik wens je heel veel sterkte en kracht toe om jouw verlies te kunnen plaatsen. De pijn die soms bijna niet te dragen. De vele vragen die er steeds weer komen. Het is een heel traject en ik hoop dat je mensen hebt waar jij je verhaal aan kwijt kunt en dat jij jezelf ook de tijd geeft om deze leegte te kunnen vullen. Ook zul je hier je verhaal kwijt kunnen en er zijn hier altijd mensen die luisteren en vooral begrijpen wat je doormaakt.
Liefs, Karin
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's