Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Gurgai
Hallo allemaal,
ik ben een jongeman van bijna 30 jaar en heb mijn moeder aan kanker verloren toen ik 10 jaar was, zij was toen 45 jaar.
Ik was heel erg nauw met mijn moeder zover ik mij kan herinneren en wat ze mij vertellen, een echte moederskindje.
Ik herinner me ook een warm, veilig en gelukkig gevoel.
Toen ze overleden is, bleef ik achter met mijn twee oudere zussen bij mijn vader. Hij heeft steeds goed voor ons gezorgd als het aankwam op eten, school, kleren
enzovoort, maar liefde en warmte was er absoluut niet (vandaag de dag nog steeds niet). Er is en mocht ook niet over ons moeder gepraat worden.
Mijn leven veranderde drastisch en werd koud en onveilig, vandaag de dag ervaar ik de wereld nog zo. Bovendien kwam ik in de puberteit terecht.
Om mijn verhaal kort te maken: ik heb nooit echt zwaar last gehad van het verlies van mijn moeder. Het leven ging verder en ik dacht (en nu nog steeds) vooral en voel(de) weinig.
Maar al jaren voel ik mij ongelukkig. Steeds licht depressief, ook al heb ik veel om gelukkig bij te zijn. Ook het minste is me teveel. Dingen die (mentaal) energie vragen, mijd ik liever.
Ik heb er nooit bij stilgestaan, tot nu ik toevallig ermee in aanraking kwam in een artikel. Zou het kunnen dat ik het verlies van mijn moeder nog steeds niet verwerkt heb?
Zou dat gevoel van ongeluk en lichte depressie waar ik geen verklaring voor kan vinden, daarmee te maken hebben?
Eerlijk gezegd weet ik niet eens wat ‘verwerken’ is…
Het grootste gevoel wat bij mij aanwezig is, is dat ik “on-af, niet afgewerkt” ben. Beetje identiteitsloos.
Wat denken jullie?
Alvast bedankt voor eventuele reacties!!
Grts!
