Karinke bedankt en sorry dat ik nu pas weetr hier bent. Drie maanden zijn nu voorbij en het voelt als gisteren. Het lijkt nu nog moelijker dan de eerste weken…….zoveel leuke dingen meegemaakt, alle plekken en plaatsen komen als een film voorbij. Hij was letterlijk 24/7 er voor mij…….omdat ik van me eigen al extra begeleiding nodig hebt (licht autistisch) en moelijk alleen kan zijn is dit voor mij zo moelijk. heb totaal nu geen vrienden meer, hooguit een die hem ook kon en een goede vriend was en daarmee dagelijk bel, af en toe bij de buurvrouw of zijn zus en dat is het. Mijn ex waar ik ook mee ging in de zelfde periode heeft zich niet meer laten horen na de begrafenis, ook dat doet nog eens extra pijn. Het is nu zelfs dat ik me familie weinig hoor…allemaal eigen belangen en weinig steun…..weet niet hoe lang ik dit ga houden maar soms denk ik om eruit te stappen en zelfmoord te plegen. Ik vind het echt moelijk en in 1998 verloor ik me vader, hetzelfde jaar dat me maatje opdook…………..ik geloof niet in een herhaling dat er weer iemand opstaat op mij te helpen waar ik me bij thuis voelt……..nee, mijn maatje is niet vervangbaar en zal ie altijd mijn beste vriend uit mijn leven blijven!
PS: Ben intussen ook al veel met paranormale mediumlijnen aan het bellen en dus ook daarmee veel kosten voor telefoonnota's, het een komt het ander…….ik raak alleen verder in de knoop hierdoor, ik weet me geen raad en misschien ga ik woonbegeleiding aanvragen want weet echt niet hoe lang dit goed gaat. Thuis begint t een bende te worden etc etc…een grote chaos dus…….in me hoofd en in huis………ik weet t ff niet meer…….. .
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
