rouwverwerking.startpagina.nl

80 dagen weduwe in plaats van de wereld rond reizen

  • Anonymous avatar

    Chifon

    Ik ben nu 80 dagen weduwe. Jules Verne reisde in deze tijd de wereld rond. Ik word nu heen en weer geslingerd door alle emoties.

    Ik heb deze week het boek gelezen van de weduwe van Karel Glastra van Loon. Er is veel te herkennen, hoewel zij in een andere situatie verkeerde. Zij bleef achter met drie kleine kinderen en directe familieleden. Ik ben geheel wezenloos, zonder kinderen en/of broers zussen.

    Mijn omgeving zegt dat dat ik veel doe, dat is mijn natuur, zoveel mogelijk bezig zijn op de vlucht voor de leegte. Die vind ik toch wel bij het thuiskomen. Mijn man was altijd thuis.

    Ik hoop met deze site ervaringen te delen, tips te krijgen. Jullie zijn voor mij de experts, hebben deze fase reeds meegemaakt. Ik behoor nu ineens tot een andere groep. Dit moet ik me nog eigen maken.

    In ieder geval bedankt voor het lezen van dit berichtje.

  • Anonymous avatar

    Blueswoman

    Allereerst gecondoleerd met je verlies

    Pijn blijft het doen ook al vlucht je ervoor weg.

    Je kan nl niet vluchten voor de klap die het gemis en het verdriet brengt/ gaat brengen.

    Rouwen is zwaar werken.

    Neem je tijd, alle tijd die je maar nodig hebt

    om alles een plaatsje te kunnen geven.

    Ik kan je alleen maar sterkte wensen

    en als advies meegeven

    blijf over je lief en je verdriet/gevoel praten, praten en nog eens praten.

    Dat is het enigste wat helpt.

    Als je in je kennisen/vrienden kring niemand hebt om dat mee te doen

    Neem kontakt op met je huisarts en vraag om ondersteuning

    Mijn ervaring heeft me geleerd dat niemand sterk genoeg is om dit verlies alleen re verwerken.

    Liefs Blueswoman

  • Anonymous avatar

    Wil49

    Hallo Chifon,

    Ik ben iets meer dan 1 jaar weduwe. Ik heb het er ook heel moeilijk mee gehad. Iedereen gaat er anders mee om. Je hebt het over de wereld rond in 80 dagen. Jouw wereld staat op zijn kop, is helemaal veranderd. Je moet in deze nieuwe wereld je weg weer opnieuw zoeken. Dus je kunt het rouwproces.wel vergelijken met een reis. En iedereen zoekt daar zijn weg in. In heb ook hulp gezocht en goede hulp gehad.En ik voel me nu sterk genoeg om het weer aan te kunnen.Ik was ook heel rusteloos. Nu kan ik weer rustig in de stoel gaan zitten en naar een rustig muziekje luisteren.

    Het is niet alleen je man die er niet meer is, maar daardoor is alles veranderd, je positie in de maatschappij, in je familie en je vriendenkring.

    Wat mij ook een steun is: Ik ben bij een lotgenotengroep hier in Tilburg. Iedereen begrijpt elkaar daar. Je mag daar ook je verdriet laten zien. Maar het is niet alleen dat. We doen samen ook leuke dingen, ergens koffie drinken, fietsen, uit eten gaan, e.d.. Ik heb daar nieuwe mensen leren kennen, die hetzelfde hebben meegemaakt als ik en dat schept een band. Het neemt natuurlijk niet weg dat je je man mist.

    Zo moet je geleidelijk aan weer je weg zien te vinden. Het is ook goed om hier af en toe van je af te schrijven als je eens in de put zit. Als je schrijft orden je je gedachten en dat heb je nodig, want het leven is soms een grote chaos, als je met zo'n groot verlies te maken hebt.

    Liefs,

    Wil

  • Anonymous avatar

    Chifon

    Hallo Wil

    Misschien is het toeval, maar heb jij afgelopen donderdag ook bij het wandelpark gegeten. Ik ben benieuwd.

    Groetjes Henny

  • Anonymous avatar

    Chifon

    Dank je voor de bemoedigde woorden. Rouwen is inderdaad zwaar werken. Ik heb deze week schilders in huis gehad. Je kent dat wel heel het huis op zijn kop en alles smerig. Het kost me veel moeite en energie om alles weer zo te krijgen zoals het was. Het eerste wat ik aan kant had was Mijn rouwkamer. Hier staat de foto en urn van mijn man. Met bloemen uit mijn tuin geeft dit troost.

    Ik vind het ook extra moeilijk om naar vreugdevolle gelegenheden te gaan. Ik ben gisteren naar een receptie van een dochter van een vriendin geweest. Dit vond ik zwaar. De vreugde kon ik niet delen. Ben op tijd weggegaan.

    Mijn andere vriendinnen konden niet met me mee om diverse redenen. Rouwen is dan, denk ik, geen reden om niet te gaan. Wat vind jij.

    Groetjes Chifon

  • Anonymous avatar

    Sifa

    Lieve Chifon

    ook ik ben mijn man kort geleden verloren (60 dagen).

    Ik begrijp zo goed wat je bedoelt, ook ik loop steeds rond om iets te zoeken wat ik kan doen. Als je druk bezig bent is het niet zo moeilijk.

    Maar als je maar even zit te niksen word je door verdriet overmand.

    Toch zullen we een manier moeten vinden om weer verder te leven.

    Moeilijk, maar het moet wel.

    Heel veel sterkte en liefs

    Sifa