Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Leila
Lieve mensen,
Ik lees de reactie van Blueswoman bij het bericht van Monique,“ Ik ben het zo zat ”.
Ben het helemaal met haar eens, Rouwen heeft de ruimte nodig.
Vooral het laatste gedeelte,het laten zien dat je nog verdriet hebt.
Maar oh wat word je dat toch af en toe kwalijk genomen.
Je moet verder, vooruit, sterk zijn.
En praten erover, ja zeg waar kom jij nog mee.
Wij willen daar niet meer mee geconfronteerd worden.
En trouwens je man zou ook niet willen dat je zo verdrietig bent en af en toe geen zin meer hebt om verder te gaan.
Ja ja, allemaal makkelijk gezegd, vooral door mensen die het zelf nog niet meegemaakt hebben.
Heb wel gemerkt dat ik me beter voel als ik geen contact meer heb met zulke mensen.
Heb het in het afgelopen jaar vaak genoeg geprobeerd.
Steeds weer opnieuw gehoopt dat er begrip zou zijn, dat ik een beetje troost en hulp zou krijgen.
Maar helaas, dat was ijdele hoop.
Het is alsof je een ziekte hebt, ze zouden besmet kunnen worden als ze een arm om je schouder leggen.
Juist als je een beetje warmte en genegenheid zo hard nodig hebt, laat men het afweten.
Er zijn maar enkele mensen waarmee je nog over je gemis en verdriet kunt praten.
En gek genoeg , zijn dat mensen die je pas na het verlies van je lief hebt leren kennen.
Je naasten, familie, vrienden willen dat niet meer, doen dat ook niet meer.
Heb wel eens gelezen, “ Rouwen doe je niet alleen ”.
“ En of je dat alleen doet ”.
