Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Blueswoman
Lieve Ida
Echt overgaan , nee dat doet het niet
Al worden op den duur de scherpe kantjes wat minder.
Dan komt er een dag dat je bij jezelf denkt en merkt,
Die bepaalde herinnering doet niet zo heel veel pijn meer,
maar laat een glimlach op je lippen komen,
omdat je met zoveel liefde aan juist dat moment kan denken.
Het blijft altijd in je gedachten, in je gevoel dat verdriet en gemis,
ergens maar goed ook want als je zou kunnen vergeten,
dan was er iets in de relatie niet helemaal goed geweest
Nu herinner ik mij dingen van 11 jaar gelden en die herinneringen doen minder pijn
dan de herinneringen van bv 1 jaar gelden toen mn tweede lief nog bij me was…
En dan vallen de tranen zo hard… en is het gemis zo enorm groot…
Ik weet uit ervaring dat de gedachten en gevoelens straks wat beter op een rij te krijgen zijn
voor jezelf/ voor een ieder van ons,
geef het tijd en ruimte
vooral dat laatste is o zo belangrijk want rouwen heeft de ruimte nodig,
laat rustig zien dat je nog steeds verdrietig bent ,
praat erover ook al zou een “buitenstaander” liever over wat anders praten.
Door te praten houden we onze liefdes levendig en worden ze nooit vergeten.
Ik ben niet eenzaam maar wel alleen en dat is een groot verschil. En het alleen zijn heeft vooral te maken dat men niet begrijpt waar je doorheen gaat als je een Geliefde kwijtraakt aan de “dood”! Maar door deze site besef je dat iedereen hetzelfde ervaart……..geen steun bij het verwerken. Waarschijnlijk zitten wij als mens zo in elkaar dat we niet beseffen wat de ander overkomt en hoe zwaar het is om met het gemis om te gaan. Het kan maar zo zijn dat ik in het verleden te druk ben geweest met mijn eigen leven en daardoor geen goede steun ben geweest voor een ander in zijn rouwproces. Ik ben NU zover dat ik niemand meer iets kwalijk neem want uiteindelijk ben ik de persoon die mijn gedachtegang moet veranderen ivm het verdriet. Acceptatie, acceptatie…geeft vooruitgang in het proces zodat er uiteindelijk weer een *smile* op je gezicht verschijnt die rechtstreeks vanuit je hart komt. En weet je hoe goed dat voelt. Ik mediteer nu elke ochtend voordat mijn dag echt van start gaat. Door meditatie wordt mijn gedachtestroom gestopt…….en als je niet denkt kan je ook niet verdrietig zijn. En doordat ik elke dag begin in “stilte” (dus zonder verdriet) verloopt mijn dag met een glimlach die rechtstreeks vanuit mijn hart komt. Aan het werk zijn kan de gedachtestroom veranderen, maar zodra je dan thuiskomt zit je over het algemeen weer in je rouwproces. Maar door meditatie is er weer ruimte voor andere fijnere gedachten als ik thuiskom. Ik kan het een ieder aanraden. 