Hebben jullie dat ook?

  • Wil49

    Hallo allemaal,

    Ik ben nu 7 maanden weduwe. Ik voel me de laatste tijd erg in de steek gelaten door familie en vrienden. Nu liggen de kerstkaarten klaar om geschreven te worden en baal ik ervan. Waarom zou ik, denk ik dan. Maar ja, als je ze niet schrijft verlies je helemaal de contacten. Maar ik zou liever hebben dat ze eens belden of mailden of langs zouden komen.

    Ik heb het in ieder geval van me afgeschreven. Daar is dit prikbord toch voor of niet. Hier kun je je frustraties kwijt.

    Veel sterkte voor iedereen en groeten van

    Wil 49

  • betsie j

    Hallo Wil,

    Ik heb ervaren dat , mensen die ik maar vluchtig kende , sommige zelfs pas heb leren kennen na het overlijden van mijn man, mij het meest gesteund en getroost hebben.

    Dat wil dus zeggen dat ik door familie en vrienden het meest in de steek gelaten ben.

    Teleurgesteld word je telkens opnieuw.

    Juist omdat je van je naasten verwacht dat ze er voor je zijn, doet het zo'n pijn als dat niet het geval is.

    Ik heb het er hier op het bord al vaker over gehad, mijn frustraties even van mij afgeschreven.

    Hier heb ik altijd begrip en steun gekregen, dat was , is nog steeds zó fijn.

    Het voelt zo goed, vooral het feit dat je merkt, er zitten velen in het zelfde schuitje.

    Heb hier lieve mensen leren kennen, die met je meeleven, die je proberen op te beuren terwijl ze het zelf ook heel moeilijk hebben.

    Dus Wil als het je hoog zit, schrijf het maar van je af.

    Heel veel sterkte en een warme groet,

    betsie

  • Wil49

    Hallo Betsie,

    Bedankt voor je lieve woorden en medeleven. Ik heb straks flink zitten huilen, wat ik nog niet veel gedaan had. Ik vond steeds dat ik verder moest, maar de laatste weken lukt het niet meer en loop ik vast.

    Ik heb jouw berichtjes teruggelezen. Je bent ook nog volop met verwerken bezig. Maar goed dat je hier lotgenoten hebt.

    Groeten,

    Wil

  • Sophie

    Hallo Wil,

    Ja, ik herken wat je schrijft. Mijnman is een half jaar geleden gestorven. Ik ben in het begin soms heel erg kwaad geweest: dat mensen maar zo af en toe bellen en over hun reacties: dat je niet in je verdriet moet blijven hangen en na een paar maanden de draad wel weer opgepakt kunt hebben. Maar er zijn ook nog steeds mensen, familieleden, vriendinnen, die regelmatig contact zoeken en naar mij luisteren. Ik denk dat het voor sommige mensen heel moeilijk is om te begrijpen hoe immens het verlies van je partner is. En veel mensen vinden het heel moeilijk om er naar te vragen. Ze zijn bang dat je emotioneel wordt. Ik ga er in ieder geval van uit dat mensen wel of niet reageren met de beste bedoelingen, anders word je steeds zo gekwetst. Ik heb me ook voorgenomen jaar geen kerstkaarten te sturen, alleen hier en daar een nieuwjaarskaart. De meeste mensen zullen dat begrijpen.

    Ik wens je veel sterkte en blijf schrijven. We kunnen elkaar steunen in deze moeilijke tijd.

    Warme groet,

    Sophie

  • marianne

    Hallo lieve lotgenootjes

    Wat raar is dat toch, dat je zoveel herkent in jullie berichten.

    Je leert je echte vrienden(innen) kennen, terwijl je altijd hebt gedacht dat je ze zo goed kende.

    Ik denk als je niet meemaakt wat wij hebben meegemaakt, dat dat niet te bevatten is hoeveel impact

    dat op je leven is, je doen en laten de gehele dag, alleen naar bed, geen nachtkus, geen welterusten, geen goedemorgen, niet samen ontbijten met het krantje het alles alleen moeten doen. Tis zo intens

    verdrietig. Ik denk ook vaak, dat ik bijna 40 jaar getrouwd was en zo'n goede relatie samen hadden, wij waren echte maatjes, dat daar het kunnen begrijpen en voelen misschien mee te maken heeft.

    Je leven is/wordt zo anders , maar dat weten jullie net zo goed dan ik. Elke dag moet je weer dingen gaan ondernemen om even te kunnen ontspannen. Mijn vriendin zei laatst, wat me zo gekwetst heeft, van ik had (, ik ook ziek geweest) ook een slechte dag en heb moeten huilen , ik barstte spontaan in huilen uit, vergelijk je dit met het verlies van je man, dat kan ik n iet begrijpen.

    Lieve mensen ik had vandaag het nodig om ff alles weer van me afteschrijven. Liefs Marianne

  • Nanneke

    weg