alleen over

Leila

30-11-2012 01:55

Beste mensen,
Ik vind het eigenlijk best moeilijk om over mijn verlies en verdriet te schrijven.
Heb al veel mensen die mij lief waren verloren.
Eerst vader, toen moeder en toen zoon.
Pijn, heel veel pijn.
Nu mijn man, nu is alles weg.
Alle verdriet voorheen, toen vader ging, toen moeder ging, toen zoon ging kon ik delen met man, hij was mijn grote steun.
Al was het nog zo zwaar en moeilijk, wij waren samen, hadden elkaar om te troosten.
We hebben elkaar nog zei hij dan.
Toen was ik niet alleen.
Altijd samen , 24 uur per dag.
Samen wakker worden, samen ontbijten, samen winkelen.
Samen werken in huis, samen op stap.
Samen naar bed.
En nu alles alleen,
geen welterusten meer , geen knuffeltje, geen goeie morgen, geen kusje.
Alle verlies was erg maar,
Dit is het ergste wat mij tot nu is overkomen .
Nu weet ik niet meer verder.
Wat moet ik nog hier.
Sophie

30-11-2012 09:03

Dag Leila,
Wat een verschrikkelijke dingen zijn jou overkomen. En wat een pijn. Ik kan je niet helpen, alleen maar laten weten dat ik je verhaal heb gelezen. Probeer maar niet vooruit te denken, leef bij het uur of de dag. Dat heeft mij ook geholpen.
En blijf maar schrijven. Dan wordt je gehoord.
Veel sterkte
Sophie
betsie j

30-11-2012 11:54

Lieve Leila,
Gecondoleerd met het verlies van je man.
Wat vreselijk voor je dat je hem nu ook nog moest verliezen.
Je steun en toeverlaat, je maatje door dik en dun.
Je wereld staat op de kop, je bent uit je baan geslingerd.
Je hebt gelijk ,alles is beter te dragen als je samen bent, zo heb ik het ook ervaren.
Toen mijn vader stierf had ik heel veel verdriet, ik was een echt Papa kind, maar toch ging het leven verder, ik was niet alleen.
Nu mijn man er niet meer is ben ik pas echt alleen.
Ik heb wel mijn moeder nog, maar met haar leef ik niet 24 uur samen en doe ik uiteraard niet al die dingen die ik met mijn man deed.
Zij is oud en ook realistisch, zij zei toen mijn man zo ziek en stervende was,“was ik het maar , jullie hadden nog zoveel mooie jaren kunnen hebben”.
Ja het leven is soms hard en oneerlijk.
Ik hoop voor je dat je mensen om je heen hebt waar je steun bij vindt.
Informeer of er rouwverwerking bij je in de buurt is, ga erover praten met je huisarts, die kan je wellicht tips geven.
Leila ik wens je heel veel sterkte en kracht om dit zware verlies te kunnen dragen.
Warme groet,
betsie
Annie

30-11-2012 16:50

Hallo Leila,
Wat erg voor je, bij al dat verdriet nu ook nog je man verliezen.
Kan me voorstellen dat je zegt, nu ben ik alles kwijt.
Zo voelt het inderdaad.
Je wordt helemaal op jezelf terug geworpen.
De helft van je is er niet meer.
Alle mooie dingen van jullie samen zijn weg en dat is een vreselijke pijn.
Niet voor niets wordt er gezegd, je weet pas wat Samen zijn betekent, als er geen Samen meer is.
Zoals Sophie ook al schreef, denk niet teveel vooruit, leef bij het uur, meer kun je voorlopig niet.
Zo heb ik het ook gedaan.
En praat erover, schrijf erover, probeer er achter te komen wat je goed doet, waar je afleiding in vindt.
Heel veel sterkte wens ik je.
Gr. Annie
yvonne 53

01-12-2012 16:57

Sluit me bij de vorige schrijfsters aan, krijg het koud als ik lees wat jou overkomen is.
En nu je lief, je maatje….dit gemis is zo groot, dit is zo'n amputatie, weet niet hoe ik je kan troosten.
Alleen: weet dat je hier terecht kan, weet dat wij begrijpen wat dit is, deze pijn,
dikke knuffel, yvonne
Leila

01-12-2012 17:40

Lieve mensen,
Bedankt voor jullie reacties en medeleven.
Het doet zo goed.
Had dit niet verwacht.
Dank jullie wel.
Groeten Leila
Dorien

04-12-2012 20:26

Beste Leila,
Ik wens je heel veel sterkte en kracht om dit zware verlies te verwerken.
Ik weet uit ervaring wat het betekent, je liefste, je maatje kwijt te raken.
Er zijn geen woorden voor, de pijn is zo intens.
Lichaamlijke klachten daardoor zijn helemaal niet vreemd.
Je zit opeens in jullie gezamelijke woning, omringd door al zijn spullen , met alle herinneringen die daaraan verbonden zijn,
maar… nu alleen.
En dat is vreselijk, je moet een hele nieuwe weg gaan, een onbekende weg en dat is zo moeilijk.
Het helpt als je veel over je lief kunt praten, als er mensen zijn die luisteren.
Ik hoop voor je dat er mensen in je omgeving zijn bij wie terecht kunt.
Alle goeds voor je,
Dorien
Farah

29-01-2013 19:23

Lieve Leila,
Zie nu pas jouw bericht hier op het prikbord.
Vind het verschrikkelijk voor je .
Jij bent werkelijk álles wat je lief was kwijt.
En nu… helemaal alleen.
Kan me echter heel goed voorstellen dat je je man het meest van allen mist.
Met hem deelde jij je leven, precies zoals je zelf al schrijft 24 uur samen.
Dit is geen gemis wat af en toe opkomt, maar voortdurend aanwezig is.
Ik wens je dan ook heel, heel veel sterkte en kracht .
Liefs, Leila
anel

30-01-2013 08:22

Ik lees dit nu ook pas en het is,alsof ik mijn eigen leven lees.Ook wij deden alles samen
en nu ben ik helemaal alleen.Ik vind het leven vreselijk.
Sophie

30-01-2013 19:07

Dag Leila,
Hoe gaat het met je? Ben je de donkere dagen nog een beetje doorgekomen? Je verdriet is er nog steeds en het is nog steeds heel moeilijk hè Ik heb nog regelmatig aan je gedacht.
Lieve groet, Sophie

alleen over

Leila

Sophie

betsie j

Annie

yvonne 53

Leila

Dorien

Farah

anel

Sophie