gewoon weer een rot dag

marianne

27-10-2012 23:27

Hoi lieve allemaal
Vandaag weer zo'n rot dag. Ga over een paar weken verhuizen en het loopt allemaal best lekker, lekker druk, dan voel ik me op mijn best. En dan ineens….dat
onbestendige rot gevoel van het alleen zijn…. Weer alleen gaan slapen, weer alleen opstaan, ontbijten de koffie enz. enz. Gelukkig morgen wat afleiding ga naar mijn
vriendin. Tis zo raar dat je ineens weer helemaal verdrietig bent en je schattebout zo intens mist. En ik weet het, ik probeer positief te zijn, dat is prettiger voor mijzelf en voor
mijn naatsten, maar kan er niks aan doen.
Ik denk dat jullie dat allemaal kennen, maar probeer op deze manier het een beetje van me af te schrijven. Liefs allemaal Marianne
ida

28-10-2012 01:30

Hoi marianne,
Ik herken het helemaal. Vandaag gingen mijn logé s weer naar huis. Uitgezwaaid en heel gezellige dagen gehad. Druk in de weer om het gezellig te maken. De deur is nog niet achter hen dicht en het huilen begint. De stilte en het gemis drukt dan opeens zo zwaar als het huis weer leeg is. Het overvalt je zo als een donkere wolk.
Ik ben en probeer best positief te zijn net als jij, maar o wat is dat gemis soms moeilijk.
Dan even op het bord je verhaal schrijven lucht weer een beetje op en maken het gemis van dat stukje wat je zoekt in je hart even weer iets minder misschien.
Lieve groet Ida
marianne

28-10-2012 11:20

Hallo Ida,
Djw voor je reactie, ja vind ik ook die steun van die lotgenoten. Ook het steunen en het meeleven gaat zo langzamerhand bij enkele mensen voorbij. Ik heb het gevoel dat zij denken nu is het meer dan een jaar geleden, nu vooruit!! Ik heb het gemerkt laatst bij een vriendin dacht dat ik bij haar ook mijn verdriet kon laten zien. Net op een rotdag kwam zij bij mij op bezoek en ik zei dat het eigenlijk voor mij niet meer zo hoeft, verscheurt van verdriet en het eenzaam zijn. De opmerking van“ dan moet je niet meer eten en drinken” brak mijn hart. Was perplex, want zij had vorige week (lichte herseninfarct gehad enkele jaren geleden) ook een verdrietige dag gehad en had de hele dag gehuild, jeetje wat voelde ik me alleen met mijn verdriet, een partner verliezen vergelijk je toch niet met voor jou een verdrietige dag om wat jij hebt meegemaakt. Dat snap ik niet. Het heeft mijn gedrag naar haar toe wel verandert,
ik heb haar ook gezegd dat ik dit niet kon begrijpen en dat ik aan haar mijn evt.
“rotdagen” niet meer aan haar zal laten zien of vertellen. Deze opmerkingen blijven in mijn hoofd zitten. Gelukkig heb ik nog een heleboel mensen waar ik me wel bij kan uiten in goede en kwade dagen. Heb jij dat ook ondervonden? Moest dit ff kwijt. Liefs Marianne
Tineke53

28-10-2012 18:11

Lieve Marianne, lieve Ida,
Het is na 1 jaar niet voorbij, na 2 jaar niet, na 3 jaar niet, na 4 jaar niet…enz.
Het verdriet, de eenzaamheid, de stilte…ze blijven je achtervolgen en het kan je ineens weer min of meer overweldigen door iets wat je ziet, hoort, ruikt enz.
Het mag! Je mag ook na 4 jaar nog verdrietig zijn, en na 5, 6 of 7 jaar of nog langer ook!
Je blijft toch houden van degene die je zo lief had?
Op een gegeven moment moet het maar eens over zijn??????? ja, maar wie bepaalt dat eigenlijk… Bepalen wij zelf niet het tempo waarop we weer op onze manier proberen te genieten van het leven?? Ik dacht het wel. Wij laten ons leven niet betuttelen door mensen die dit niet hebben meegemaakt.
Wij nemen de tijd.
Ook dat mag..
Denk aan jezelf en doe alleen de dingen die voor jou goed voelen.
Wanneer je werkt dan moet je natuurlijk soms dingen doen, terwijl ze niet zo goed voelen..
Maar de dag van werken gaat ook weer voorbij..
We nemen de dagen maar zoals ze vallen. We laten het maar op ons af komen…want je er druk om maken helpt niet. Het loopt toch altijd anders.
Ook ik heb vaak het gevoel: waarvoor doe je dit toch nog allemaal….maar ik voel het wel als mijn taak hier om er te zijn, voor mijn kinderen en kleinkind, voor mensen ook om me heen, die hetzelfde overkomt….Je kunt nog zoveel doen met alles wat je hebt meegemaakt; met je levenservaring. Je invoelend vermogen….
Sterkte voor de rest van deze zondag….Liefs Tineke
hanneke

20-05-2013 16:33

ja gewoon weer zo,n rotdag, ik weet niet hoelang je je schattebout kwijt bent maar ik heb vandaag en gisteren ook 2 vreselijke dagen gehad, en dat na ruim 4 jaar, alleen zijn is niet leuk, pinksteren zijn dan feestdagen ? tegenwoordig niet echt want kinderen gaan echt niet meer zo vaak na mama, ze zijn lief daar niet van maar wonen niet meer thuis en ik voel mij dan deze dagen ook intens alleen, ook omdat je altijd wat moet afspreken met iemand, en aangezien heden ten dage mensen liever op facebook zitten dan dat ze persoonlijk kontakt zoeken, gisteren en vandaag waren om over te slaan, ik weet dat ik altijd weer een beetje opknap als ik zo heb gehuild en er weer even tegen kan, maar verdring het maar niet je houd het toch niet tegen, en het zet zich zo vast in je lichaam dat je zo zeer en stijf bent van de stress ervan, dan huilen laat weer iets los van je opgebouwde stress, zo direkt een wandelingetje doen want ik ben echt de deur niet uit geweest, het weer is momenteel ook niet om naar huis te schrijven maar dat terzijde.
je blijft ze missen denk ik, ik vraag me af hoe lang mensen rouwen soms, omdat anderen vaak vinden dat je je best weer normaal mag voelen maar dat is niet zo, alleen mensen die het hebben meegemaakt weten dat.
Monique

07-06-2013 15:29

Hallo Hanneke,
Onlangs leek alles TOP te gaan……….Helaas auwwwwwwwwwwwwwww
Maar over 3 dagen is de dag van zijn geboorte……….10 juni!
Ik voel me nu al 3 dagen zo ontzettend beroerd! Ik heb zelfs niet gemediteerd……wat mij echt helpt in mijn vooruitgang.
Vanochtend weer gestart met mediteren maar ik krijg mijn gedachten niet stil! Ik denk alleen maar aan hem en hoe erg ik hem mis! Al 2 jaar en 3 maanden zonder mijn Grote Liefde! Respect voor een ieder die zich een weg weet te banen tijdens de rouw.
En wat voel ik mij verdrietig en (helaas) heel zielig! Ik moet vanavond werken en ik ben echt bezig om niet te veel tranen te vergieten…….Ik kan moeilijk met dikke ogen op het werk verschijnen.
Ik hoop dan ook van harte dat mijn verdriet gauw weer zakt! Het is zulk mooi weer en ik heb er nog niet eens van kunnen genieten!
Ik denk dat ik zondag even lekker naar het bos ga voor ontspanning!
Voordat ik naar het werk ga ga ik maar toch maar weer even proberen om mijn gedachten door meditatie stil te krijgen. Voor een positieve vibe zorgen zodat ik vanavond met plezier mijn werk kan doen.
liefs Monique

gewoon weer een rot dag

marianne

ida

marianne

Tineke53

hanneke

Monique