pastorale vraag

maurice van der Put

22-10-2012 11:29

hallo allemaal.
ik ben nu ongeveer 10 jaar zelfstandig pastor en doe veel uitvaarten. de laatste tijd wordt ik nogal eens gebeld door mensen die achterblijven voor gesprekken.
Wat mij dan erg verbaast is dat mensen naar een psycholoog gestuurd worden. Voor mij is verdriet een natuurlijk iets dat je moet door maken, wat belangrijk is dat je gehoor vind en erkenning voor je gemis. Dat geeft verbondenheid en kan een mens krachtig maken .
wil in den haag eens kijken of ik met ouders die een kind verloren hebben ( ik denk op de eerste plaats een kind ouder als 18 jr. omdat ik daar meer ervaring mee heb.)
een gesprek groep op te zetten binnen mijn kleine bedrijfje.
zou daar intresten in zijn en kunnen jullie mij daar bij adviseren. Geloof hoeft niet centraal te staan zingeving wel.
je kan mijn website vinden www.depastoralepartner.nl
Blueswoman

22-10-2012 15:56

en dat is nou net wat er niet meer is in deze maatschappij
dat beetje begrip,gehoor en erkenning vinden/krijgen/ontvangen.
als je bv je partner verliest denkt/zegt men al heel snel
nu moet het klaar zijn met rouwen want leven gaat door…
Maar men vergeet dat voor de achtergebleven partner de hele wereld stil staat.
rouwen is nu eenmaal iets waarvoor geen tijdsduur gesteld kan en mag worden
en als je volgens omstanders te lang over het rouwen doet moet je naar psychiater
met nadruk op moet….
ik ben nu 2 keer mijn partner kwijt geraakt binnen 10 jaar, en dat is ontzettend zwaar.
er is niemand meer die mij mag en kan zeggen, dat iets moet, dat maak ik zelf wel uit.
als je dit zo zegt, dan word je als opstandig beschouwd terwijl het allemaal onder de zelfde noemer valt nl rouwen.
dus ja het voorbeeld van psychiater komt er dan inderdaad bij, terwijl, als men wat meer begrip op zou kunnen brengen dat soms helemaal niet nodig is/zou hoeven te zijn.
goed dat je zo iets wilt gaan opzetten
vraag me alleen af of de gevestigde orde het zal accepteren.
sucses ermee gewenst iig
Marieke65

22-10-2012 19:21

Hallo Maurice,
Ik denk dat er zeker behoefte aan is.
Zelf heb ik 1x per maand een gesprek met de predikant van de gemeente waar ik ben aangesloten. Hij biedt dit aan in het eerste jaar na het overlijden van een partner. Het helpt mij enorm, vooral omdat hij mij juist leert om bij mijn verdriet en gemis stil te staan. Ik ben iemand die nogal de neiging heeft om door te gaan en mezelf snel een aansteller te vinden. Daarnaast merk ik dat contact met lotgenoten ook erg helpt in de herkenning en om je verhaal kwijt te kunnen.
Succes,
Marieke
ida

22-10-2012 23:33

Hallo Maurice,
Een prima initiatief…ik denk dat er zeker behoefte aan is. Zelf zit ik momenteel in een lotgenotengroep en dat is erg fijn. Zeker als de groep ook goed geleid wordt. Je kunt er je eigen verhaal kwijt en vind er veel herkenning. En zeker niet het moet na een jaar maar eens over zijn. Er zitten jonge mensen bij van 18 en twintig jaar en mensen die hun echtgenoot heben verloren. We luisteren naar elkaar en hebben voor ieder respect, want daar draait het om. Op een liefdevolle en goede manier, zodat iedereen zich waardevol kan vinden en een weg probeert te vinden in de doolhof. Niet in de slachtofferrol blijven hangen, maar proberen een andere weg te vinden hoe je verder kunt gaan op de weg die o zo moeilijk is na een verlies.
Wij hebben geen psychiater of psygoloog nodig, maar begrip en tijd, een ieder op zijn/haar eigen manier.
Ik hoop dat het je gaat lukken.
Groet Ida

pastorale vraag

maurice van der Put

Blueswoman

Marieke65

ida