29 oktober komt alweer heel dicht bij……
de dag waarop ik mijn mama verloor……..
alweer vijf jaar geleden.
Vijf jaar waarin het leven gewoon doorging.
ik keihard heb gewerkt om het hoofd boven water te houden.
alleen mijn twee meisjes zo goed mogelijk probeer op te voeden.
mijn vader in de gaten hou en hem toesta zo vaak hij wil bij ons te zijn ( en dat is bijna dagelijks)
ik geworsteld heb met mijn eigen falende gezondheid.
en met al mijn kracht heb geprobeerd om op de been te blijven.
maar nu……nu lijkt mijn energie en levenslust op.
ik ben intens verdrietig steeds, mis haar steeds meer en meer i.p.v juist minder.
en krijg ik alle dagen heftige paniekaanvallen.
werken gaat goed, thuis gaat het goed, maar ojee als ik naar de supermarkt moet of de stad in moet…….
ohh was mama hier nu nog maar, die zou me zo weer op de been helpen.
mama wat mis ik je ontzettend………..je liefde, je raad, je wijze woorden en je armen om me heen…