Elke dag…

Soms een lach

Soms een traan…

Maar die dag komt er telkens weer aan.

Elke nacht…

Soms een lach

Soms een traan…

Maar die nacht komt er telkens weer aan..

Het is niet gemakkelijk om verlies in je leven een waardevolle plek bij jezelf te geven. Dat je mag leven, ondanks het gemis of juist door het gemis.

Denk niet, dat ik een nieuwe ben hier op het prikbord, was hier een tijd zeer frequent. Het heeft mij steun gegeven en ik kon steun geven.

Met sommigen heb ik nog persoonlijk contact en nu las ik even sommige stukjes.

Lieve mensen het leven is geen cadeau, het is hard werken om van soms hele kleine dingen te kunnen genieten. Weet wat er doorstaan moet worden, die diepe gaten…en dan die ladder weer op…niet treden tegelijk, maar telkens iets omhoog en soms weer naar beneden…helaas…maar het hoort bij het rouwen… ook de pijn, die lijfelijk kan zijn…het intense gevoel, wat een ander, die zoiets nog nooit heeft meegemaakt, niet kan begrijpen, maar wat je ook niet kunt uitleggen.

Wens voor jullie allemaal, dat er telkens een dag komt, waarbij je ineens een glimlach hebt…dat je ineens toch van die kleine dingen kunt genieten.

Carpe Diem!