huwelijksdag

betsie j

21-08-2012 12:23

Het is 21 augustus 2000, prachtig weer,twee mensen die stralen in chique kleding, een heel mooi bruidsboeket en na 12 jaar nog steeds Hartstikke verliefd.
Wat een geweldige dag , onvergetelijk.Daarna lekker samen, onder ons tweetjes met de caravan op vakantie, we konden de hele wereld aan.
Ja en we zouden die dag nog héél vaak vieren, toch zeker 25 jaar, dat konden we best halen.
Daar gingen we vanuit. Mijn man was een sterke grote man , levenslustig, altijd blijgemoed , nooit ziek en volgens hem , zou hij 100 jaar worden.
Helaas liep het allemaal anders.
Twee jaar geleden overleed hij op 11 augustus, net 10 dagen voor onze tiende trouwdag.
En weer is het 21 augustus, weer is het prachtig weer, maar nu is er nog maar een mens, die niet meer straalt, die wel nog steeds Hartstikke verliefd is, die hunkert naar haar geliefde maar die deze dag alleen zit.
Ja mensen , zo gaat het soms in het leven, er wordt ons te weinig tijd gegeven.We hadden nog zoveel samen willen doen.
Als ik er nu aan denk mijn lief, niet eens zo heel bijzondere dingen.
Ik zou nu al tevreden zijn als ik weer met je kon wandelen hand in hand.
Ik zou weer met je willen onbijten, samen de krant lezend.
Ik zou zo graag nog eens met je willen praten, filosoferen over het leven, de politiek, de muziek, kunst , geschiedenis kortom alles wat ons interesseerde.
Ik zou weer 's avonds met je naar de volle maan willen kijken vanuit ons slaapkamerraam.
Ik zou je nog één keer willen zeggen wat je voor me betekend hebt, hoe mooi je mijn leven gemaakt hebt.
Ik zou je nog een keer willen zeggen, hoeveel ik van je hou.
ida

21-08-2012 14:00

Hallo Betsie,
Ik was dan 40 jaar getrouwd, maar voel hetzelfde…het doet er ook niet toe hoe lang je bij elkaar was…de liefde daar ging het om.
Als je je partner en maatje mist wil je er alles voor doen. Desnoods met hem in een hutje op de hei gaan wonen als je maar bij elkaar kunt zijn. Je kon de hele wereld aan toch? Maar dat besef heb ik nu pas nu hij er niet meer is….o mensen wat hielden we van elkaar en ja juist de “gewone ”dingen die zo vertrouwd waren die mis je het meest
Ik hoop je nog wat bezoek krijgt vandaag, ik heb het gelezen en wens je kracht om deze dag weer door te komen
Lieve groet, Ida
Karineke

21-08-2012 15:45

Lieve Betsie,
Ik hoop dat je vandaag de liefde nòg duidelijker voelt stromen, dat er een veertje voor je voeten dwarrelt, dat er een speciaal zonnestraaltje op je neus schijnt.. puur ten teken dat jouw allerliefste schat nog steeds om je heen is… Sterkte voor vandaag. Dikke knuffle, Karineke
Nanneke

21-08-2012 16:17

weg
betsie j

21-08-2012 20:09

Dank jullie wel voor de lieve reacties.
Als ik jullie hier op het bord niet had kon ik bij niemand terecht.
Ja Ida, ik hoopte ook op een beetje aandacht van mijn naasten.
Maar vergeefs gehoopt, niemand heeft er schijnbaar aan gedacht.
Mijn moeder van 94 jaar belde vanmiddag en zij was de enige.
Mijn familie, broer en zus en onze kinderen weten het wel( het is n l ook de trouwdag van mijn ouders) maar vinden het blijkbaar niet de moeite waard om even te bellen.Mijn zwager is vanmorgen mee naar de mis gegaan.
Hij is ook de enige die ik vandaag gezien heb.
Mijn man bracht mij altijd witte roosjes en die heb ik mij nu zelf cadeau gedaan.
Het doet zo'n pijn, dat je zo vergeten wordt.
Sorry, dat ik niets opbeurends te melden heb, maar ben heel verdrietig op dit moment.
Zal morgen wel weer wat beter gaan.
Liefs,
betsie
Ria

21-08-2012 20:32

Lieve Betsie
Wat triest dat je kinderen niet even de moeite hebben genomen om bij hun lieve Moedertje te zijn om haar te steunen.
Weet dat ik aan je denk, ik wens je heel veel
Ik weet in iedergeval zeker dat je lieverd vandaag bij je was, in je hart en om je heen.
Dikke knuffel
Ria
erlo94

22-08-2012 15:27

Hoi Betsie,
Ik leef helemaal met je mee, en wat een mooi gedicht zeg.
Wens je sterkte toe ook.
Liefs Annejet
Nanneke

22-08-2012 16:12

weg
betsie j

22-08-2012 17:24

Lieve Annejet,
Bedankt voor je reactie, het doet zo goed te weten dat er mensen zijn die met je meevoelen.
Het stukje dat ik geschreven heb over wat ik nog met mijn lief zou willen doen, was een opdracht die ik kreeg tijdens de rouwverwerking.
Ik moest toen een brief schrijven aan mijn man .Ik moest hem daarin vertellen hoeveel verdriet ik had, hoezeer ik hem mis en wat ik nog graag samen met hem had willen doen.
Dat laatste heb ik in mijn berichtje op mijn huwelijksdag ook hier opgeschreven.
Wat nog veel moeilijker voor mij was, was de opdracht die ik daarna kreeg n l het antwoordt dat mijn man hierop zou geven.Ik moest vanuit zijn denkwijze reageren en dat was heel goed, want daardoor kwam ik erachter hoe hij zou willen dat ik verder ga met mijn leven.Dat ik vooral de mooie momenten moet koesteren. Dat ik moet proberen te genieten van het leven, zoals hij me altijd voorgedaan heeft.
Ik dacht destijds “wat heb ik nu geschreven, dat kan toch helemaal niet , ik heb zoveel verdriet”.
Maar mijn rouwbegeleider zei " dit heb jij ook niet geschreven, dat is zijn werk, zijn woorden.
En als ik die brieven nu weer eens lees, weet ik dat die goede man gelijk had.
Het zijn inderdaad de woorden van mijn man en die troosten mij en geven mij kracht.
Liefs,
betsie
erlo94

22-08-2012 19:11

Vind dat goed van rouwverwerking om brief te schrijven en antwoord geven wat je man gezegd zou hebben!
Heel mooi. Fijn ook dat je het troost geeft en kracht!
Liefs Annejet

huwelijksdag

betsie j

ida

Karineke

Nanneke

betsie j

Ria

erlo94

Nanneke

betsie j

erlo94