Uitje

Ria

13-08-2012 19:23

Lieve Allemaal
Vandaag dan eindelijk weer eens naar de begraafplaats geweest, dat was vier weken geleden,
ik ging bijna altijd elke dag, maar nu met die hernia en die ziekenhuis opname kwam het er niet van en ik kan nauwelijks lopen,
Met mijn dochter en een rolstoel in de auto, eindelijk naar mijn lieverd Ad, het was zo fijn om daar even te zijn,
Ik heb daar vreselijk moeten huilen, alles kwam eruit……mijn god wat mis ik die lieverd toch,
Ik heb vier weken de kans ( ongewild) gehad om veel na te denken, ik was al zeven maanden aan het vluchten,
nu denk ik, hoe zwaar het ook is als je ineens niets meer kan, het toch goed is om ook mijn lichaam de rouw te gunnen.
Vanmiddag kroop mijn hondje op mijn schoot, ze zag dat ik aan het huilen was, ik zat een beetje tegen haar praten,
zoiets van…..wat is het toch oneerlijk hè lieverd dat we het baasje moeten missen, haar oortjes gingen bij het
woord baasje omhoog en ze zat me met haar trouwe hondenoogjes en haar kopje schuin telkens aan te kijken
of ze mij begreep……later ging ze de tuin in en er zat een hele mooie vlinder op het terras, normaal pakt ze alles wat in haar tuin beweegt, behalve deze mooie vlinder, hij heeft bijna anderhalf uur om haar heen gevlogen, ze heeft ook aan hem gesnuffeld, heet byzonder voor een Yorkshire Terriër.
Ik weet dus zeker dat er meer is tussen hemel en aarde.
Liefs Ria
betsie j

14-08-2012 03:27

Lieve Ria,
Ik krijg een brok in mijn keel nu ik jouw berichtje lees.
Het is ook werkelijk teveel geweest wat je allemaal is overkomen het afgelopen jaar.
Ben blij voor je dat je nog troost kunt vinden bij je hondje, ze zal zeker het baasje ook missen.
Dieren voelen zo goed je stemming aan, ze komen bij je als je pijn en verdriet hebt.
Ik had dat met mijn perzische kat Farah,het was ons beider lievelingetje, maar met mijn man had ze toch een speciale band.Ze kwam gewoon zijn aandacht vragen om te strelen, bij hem op de bank liggen samen de krant lezen, al dat soort typische kattenmaniertjes.Toen mijn man dan ook ziek werd en geen aandacht meer kon opbrengen voor haar werd ze steeds stiller, ging zich terug trekken onder een tafeltje.Logisch natuurlijk, ze was voorheen zoveel aandacht gewend, maar door alle ellende was die er niet meer. Dat heeft ze heel erg gemist , ik had ook geen tijd voor haar, was van 's ochtends vroeg tot diep in de nacht mijn man aan het verzorgen.
In de stervensnacht van mijn man was ze de hele tijd erg druk en onrustig.Steeds als mijn man wegzakte in een soort van coma ,wat voor mij een opluchting was want dan wist ik dat hij geen pijn en benauwdheid meer voelde,begon ze te miauwen, door de kamer te rennen onder het bed van mijn man door, wilde constant naar buiten. Het was voor mij een bewijs dat ze precies aanvoelde dat er iets ergs stond te gebeuren .
Na het overlijden van mijn man heeft ze mij heel vaak getroost, door tegen me aan te liggen in bed en als ik dan huilde keek ze me me aan met een blik van, kon ik je maar helpen, althans zo voelde het voor mij.
Vier maanden na mijn man heb ik haar toen ook nog verloren, ze speelde niet meer, trok zich steeds meer terug, ging minder eten en vlak voor mijn eerste kerst alleen, werd ze zo ziek dat ik om 01.00 uur 's nachts met de dierenambulance naar de kliniek moest ,vanalles werd nog geprobeerd, spuiten ,zuurstof, vocht toevoegen, het mocht niet baten en uiteindelijk moest ik haar laten inslapen.Ja .. en toen was mijn huis helemaal leeg, had ik niemand meer. Nu ik het hier zo schrijf en me alles weer voor de geest haal ,schiet ik weer vol.
Sommigen zeiden toen, dat heeft een betekenis,dit heeft een doel, ik zou alleen niet weten wat voor een betekenis, welk doel.
Voor mij betekent het enkel gemis en verdriet.
Lieve Ria ik wens je zo dat je langzaamaan weer een beetje kunt opkrabbelen en het weer wat beter met je gaat.En geniet vooral van je hondje, het is toch een soort van link die je nog met je man hebt.Hij heeft ook van het beestje gehouden, met haar geknuffeld.
sterkte en liefs,
betsie
Ria

14-08-2012 07:37

Lieve Betsie,
Dieren rouwen ook dat weet ik zeker, Ad is plotseling overleden, en ons hondje heeft twee dagen in de achtertuin gezeten, het was oktober erg koud, we hebben een kattenluikje en een afgesloten tuin, het is een Yorkshire Terriër
dus past met gemak door dat luikje, ik moest haar telkens naar binnen halen, ik hen toen de dierenarts gebeld
om te vragen wat ik nou met haar moest…..hij zei, ligt je man nog opgebaard, neem haar dan mee en laat haar snuffelen
dat heb ik gedaan, ik heb haar op de borst van Ad gezet, ze heeft hem helemaal afgesnuffeld, thuis gekomen
heeft ze nog een dag op zijn plekje gezeten, is er zelfs niet af gekomen om te eten en toen ging het iets beter, maar ze is nooit de oude meer geworden, ik heb nog een Yorky en die heeft nergens last van gehad……maar deze staat nog vaak met gespitste oortjes voor de achterpoort………ja ik heb zoveel liefde van mijn twee moppies, twee die we samen hebben uitgezocht en samen hebben opgevoed.
Maar ach wat vreselijk dat jullie kat ook in moest slapen, ik denk dat die van verdriet is gestorven, daar was ik bij mijn hondje ook bang voor, maar tegelijkertijd is hij nu wel bij zijn geliefde baasje……voor jou natuurlijk een dubbel gemis,
zie je het niet zitten om een ander beestje te nemen? Je hebt zoveel liefde van een dier, soms nog meer dan van mensen, vind ik……en ik denk dat je lieverd dat ook fijn zou vinden, weer lekker zo,n klein knuffeltje in huis.
Wat is leven toch vaak oneerlijk hè.
Ja ik hoop ook dat ik snel van die hernia op knap, de fysio en ik hebben er een hard hoofd in, er zit meer niet goed in mijn rug, dat weet ik al langer, en dit duurt nu te lang, de 27e moet ik een MRI maken en dan maar zien wat daar uit komt, dit is in ieder geval niet goed voor mijn geest, ik word gek van dat gepieker, ik was elke dag wel even weg, nu lig ik hier maar te liggen……echt vreselijk, maar ja ik heb weinig keus, ik weet wel zeker dat Ad bij me is en dat voelt fijn.
Liefs Ria
Nanneke

17-08-2012 19:55

weg

Uitje

Ria

betsie j

Ria

Nanneke