hoe lang duurt rouwen?

  • betsie j

    Lieve Nanneke,

    Hoe kun je nu zeggen dat je een grote nul bent.

    Ik vind je juist zo moedig en sterk, ik moet er niet aan denken uitgerekend nu in de rouwperiode rijlessen te gaan nemen, knap zeg.

    Je hebt het toch maar gedaan, en de eerste keer zakken is helemaal geen schande dat overkomt de meesten.

    Je bent niet stom,en je klaagt ook niet, je laat ons gewoon weten hoe jij je voelt en… huilen mag.

    Liefs en knuffel,

    betsie

  • lies49

    Lieve Nanneke,

    Je bent alleen maar een doorzetter.Je bent bij je nicht geweest en dat is al geweldig.En dat rijbewijs,ik heb er 40 jaar geleden 10 keer over gedaan.Dus je bent echt geen nul.Ik hoop,dat je een beetje bijgekomen bent van alle ellende van afgelopen week.Ja en de tijd voor rouwen,ik heb het idee dat het gemis alleen maar erger wordt en het is nu zo definitief.Nu zou ik m'n leven opnieuw in moeten gaan richten,maar hoe? En waar is de energie van de eerste maanden gebleven?Ik kom toch niets,leef van dag tot dag en probeer er zoiets van te maken.Maar het is zwaar en de omgeving wordt steeds leger.Het is nu toch al ruim een jaar,ik weet nu jammer genoeg dat dat niets zegt.

    Vorig jaar om deze tijd had ik nog hoop dat het wel over zou gaan,maar de hoop is nu weg.Ik moet er mee leren gaan,maar hoe?

    Liefs Lies

  • bart

    Hallo Marianne

    het nu april 2014

    Mijn vrouw is 1,1/2 maand geleden overleden , maar dat het zoveel invloed zou hebben op je , dat is niet te begrijpen

    elke dag weer , je wordt er doodziek van , er komt opeens zoveel op je af , je staat er helemaal alleen voor dat komt er ook nog eens bij

    maar , het ergste is nog haar gemis , ze was er gewoon , haar kleren liggen en hangen nog altijd in de kast ,zelfs de kleding die ze droeg in het ziekenhuis

    heb ik gewassen en netjes in de kast gelegd , ze was heel bezorgd voor iedereen zelf tot op het laatste moment nog , toen ze te moe was

    zit nu heel vaak alleen af en toe een boodschap , dat moet gelukkig dan ben je er toch even uit , maar ben ook gauw weer terug , anders voel ik schuldig dat ik te lang weg blijf

    ik krijg af en toe hulp van mijn dochter alleen voor de papieren , ze komt niet vaak ze woont in een andere stad heeft een gezin en werkt zelf ook nog

    maar van jou is het ruim 3 jaar geleden hoe is het nu , al een stukje minder het rouwproces ?

    Ik zou graag willen horen wanneer het rouwen iets minder werd ,nu is dat bij de een wat sneller als de ander , bedankt vast

  • Blueswoman

    Bart

    Gecondoleerd met je verlies,

    Voor rouwen staat geen tijd, ieder doet dat op zijn/haar eigen manier en tijd.

    De scherpe kantjes gaan na verloop van tijd er wel af, je kan dan aan je vrouw terug deken in mooie momenten,

    het gemis maar toch ook het verdriet blijft is mijn gevoel.

    Ik kan je alleen maar aanraden,

    blijf er over praten als je niet iemand in je omgeving daarvoor hebt vraag het je huisarts.

    Je kan er hulp bij krijgen want rouwen is zwaar werk.

    Ik wens je veel sterkte en kracht om dit verlies te verwerken,

    Liefs

  • Bart

    Blueswoman Schreef:

    ——————————————————-

    > Bart

    >

    > Gecondoleerd met je verlies,

    > Voor rouwen staat geen tijd, ieder doet dat op

    > zijn/haar eigen manier en tijd.

    > De scherpe kantjes gaan na verloop van tijd er wel

    > af, je kan dan aan je vrouw terug deken in mooie

    > momenten,

    > het gemis maar toch ook het verdriet blijft is

    > mijn gevoel.

    > Ik kan je alleen maar aanraden,

    > blijf er over praten als je niet iemand in je

    > omgeving daarvoor hebt vraag het je huisarts.

    > Je kan er hulp bij krijgen want rouwen is zwaar

    > werk.

    >

    > Ik wens je veel sterkte en kracht om dit verlies

    > te verwerken,

    > Liefs

    Dank je Blueswoman

    Ik praat er veel over , maar heel vaak vertel je hetzelfde wel 2 of 3 keer aan dezelfde mensen , ze luisteren wel ! maar zullen ook wel denken ,

    heb je hem alweer , kan me dat wel voorstellen , het lucht eventjes op voor jezelf maar meer ook niet

    ik was toevallig even bij de huisarts ,niet om over te praten voor wat anders ,maar automatisch gebeurt dat toch ,maar om nou te zeggen ik ben er opgelucht van , nee !

    ik denk dat je zelf moet zoeken hoe of wat je kan doen misschien kom ik wel op een idee hoe je daar het beste mee om kan gaan,

    ,het is het gemis haar aanwezigheid het praten ook zonder woorden , alle dingen die ze gedragen heeft hangt en ligt nog op ,,haar,, plaats haar kast

    kan ook een vorm zijn van rouwen

    Lieve Groeten Bart