Tijd om te rouwen

Ria

08-08-2012 08:16

Lieve Allemaal
Soms vraag ik me wel eens af, waar is mijn tijd om te rouwen er gebeurd zoveel in mijn leventje dat ik voor mijn gevoel
geen tijd heb/krijg om te rouwen.
Gisteren weer met spoed met de ambulance naar het ziekhuis gebracht, ik viel telkens flauw zelfs zo griezelig dat ik niet meer durfde te gaan slapen, het voelde of ik in een soort coma raakte.
Ik was al een week aan het over geven en aan de diarrree, nu bleek ik een medicijn vergiftiging te hebben en totaal verstopt zit vanwege de morfine, ik mocht gisteravond weer naar huis met andere medicijnen en laxeermiddelen,
Nu kan ik misschien eindelijk gaan herstellen van mijn hernia, waar ik die week ervoor was opgenomen.
Van de neuroloog kreeg ik gisteren ook het advies om drie oxacepam te gaan gebruiken om mijn lichaam te laten ontspannen vanwege de pijn van de hernia……vanaf 14 oktober weiger ik oxacepam of dergelijke middelen te gebruiken
bij hoge uitzondering nam ik zoiets in, nu heb ik ze niet vanwege mijn rouw process maar vanwege mijn gezondheid,
een heel dubbel gevoel.
Ik weet wel, ik heb twee schatten van dochters, 1 ernstig hartpatient wat momenteel niet zo lekker gaat en mijn andere dochter zit twee dagen in therapie met psychische problemen, dus ook grote zorgen.
Ik vraag me dus dikwijls af……….waar en wanneer is mijn tijd om te rouwen, gewoon mijzelf zijn en tijd hebben om mijn mannetje te missen, natuurlijk mis ik hen elke seconde, nu zelfs meer dan ooit,
Volgens mij was ik goed bezig, maar gisteren dacht ik echt even……ach laat me maar in dat soort coma raken,
ik ben moe, moe van alles.
Waar is toch die optimistische vrolijke altijd lachende vrouw gebleven?
Maar goed…..ik ga er weer voor en hoop dat ik met die nieuwe medicijnen eindelijk eens kan gaan opknappen,
zo hele dagen op bed liggen maakt een mens niet vrolijk en zeker ook geestelijk niet sterker.
Liefs Ria
yvonne 53

08-08-2012 08:22

lieve Ria,
denk dat je de raad van je dokter even moet opvolgen, oxazepam maakt dat je inderdaad je lichaam de kans gaat geven te ontspannen en dat is nu hard nodig. Dan krijg jij ook eindelijk tijd voor jezelf.
De oxazepam was ik ook bang voor, wilde ook niet, maar heb ze toch geslikt, inmiddels ben ik er ongeveer een week of drie van af, en dat kostte geen centje pijn, dus….
Dat gaat jou ook lukken!
En rouwen moeten we, anders gaat ons lichaam protesteren, dat heb je zelf helaas ook al ondervonden, en dat gevoel van ‘ach laat me maar in dat soort coma raken’ herken ik, en ik denk met mijj velen, heel goed…
Maar blijkbaar is het jouw tijd nog niet. We moeten door, of we willen of niet, en beslist: die optimistische en vrolijke, altijd lachende vrouw komt weer te voorschijn, al zal het nog een hele poos duren.
Niet teveel van jezelf verwachten, jezelf niet dwingen tot dingen waar je nog niet aan toe bent,
sterkte meid!
dikke knuffel,
yvonne
lies49

08-08-2012 11:01

Lieve Ria,
geef je er nu maar aan over.Je hebt zo hard gevochten om overeind te blijven.Maar soms lukt dat niet met zonder hulpmiddelen.Neem ze nu maar,dan krijg je misschien wat rust en ontspanning.Je lijf heeft veel te veel te verduren gehad.
Houd er de moed in.
Liefs Lies
Ria

08-08-2012 12:13

Dank je lieverds, het zal ook wel weer goed komen.
Maar is besef me nu dat ik veel teveel morfine moest slikken dat welliwaar op advies van de neuroloog.
mijn nierfunctie is niet optimaal en mijn hart werkt niet naar behoren, het was achteraf veel zwaar
voor mijn lichaam, vandaar dat ik in een coma toestand ging, echt een hele nare ervaring.
zelf heb ik in het ziekenhuis gewerkt en een paar keer mensen begeleid die gingen overlijden,
Soms met wat extra morfine sliepen die mensen heel rustig in…….ik ben verzwakt van ruim 14
dagen diarree en overgeven en niet te vergeten mijn rouw verdriet, ik ben hier erg van geschrokken.
Een hernia is heel pijnlijk maar dit kan niet de bedoeling zijn,
Nu maar aan de oxacepam om toch wat te ontspannen en dan minder agresseieve pijnstillers.
Natuurlijk ga ik weer mijzelf worden, dat zit in mijn karakter opgeven doe ik niet snel……maar soms
is het ook mij teveel.
Ik heb vandaag gelukkig weer de moed om door te gaan.
Liefs Ria
Ik wens jullie een rustige dag.
Nanneke

08-08-2012 13:16

weg
yvonne 53

09-08-2012 06:38

Kom gewoon effe langs om je een knuffel te brengen,
yvonne
Ria

09-08-2012 08:25

Dank je lieverd
Gisteren kwam mijn fysiotherapeut en die vertelde, jij bent zowel geestelijk als lichamelijk
aan het rouwen………ik dacht, daar zit wel wat in, alles wat ik in me heb is in de rouw,
van het topje van mijn tenen tot aan mijn kruintje.
Toen ik Ad leerde kennen zei ik altijd, liefde doet pijn, toen bedoelde ik dat op een andere
manier, ik had nooit liefde gekent en vond het toen pijn doen, misschien herkennen jullie dat gevoel?
Maar dat is nu anders, nu doet liefde inderdaad pijn, pijn van gemis, pijn van heimwee naar,
alle dagen dat ik hier op bed lig heb ik veel teveel tijd om na te denken, misschien goed zo af en toe
laatst schreef ik nog dat mijn rem weg was, dat was om maar niet rustig te hoeven zitten, bang om na te denken
dat haal ik nu dubbel en dwars in……maar tegelijker tijd, gun ik me nu ook de tijd om mooie herinneringen
op te halen,zo bedacht ik mij ineens, dat Ad nu mijn pleegzoontje Dennis heeft ontmoet, die toen is overleden
en waar ik Ad veel over heb verteld.
Verder gaat het met mij iets beter, ik kan nog niet lopen, maar er zit vooruit gang in, ik heb nu andere neurologische
Pijnstillers, helaas werken die pas na een paar dagen, maar voor mij geen morfine meer, het had niet veel
gescheeld of ik had bij Ad geweest en dat is nog niet de bedoeling, hoewel dat mijn wens was in het begin
maar er is nog zoveel om voor te leven, er zijn zoveel lieve mensen……ik vecht dus nog een poosje door.
Ik weet dat Ad bij me is en dat steunt me.
Lieverds maak er wat van deze dag, het zonnetje schijnt.
Liefs Ria
Blueswoman

09-08-2012 08:42

Lieve Ria
Kon even niet eerder op je berichtje reageren, niet uit onwil
ik vind je zo ontzettend dapper,
liefde doet inderdaad pijn, je hele lijf doet mee zeker nu het gevoel van geborgen zijn is veranderd in gemis en verdriet.
hoop dat je stapje voor stapje weer wat opkrabbelt en dat de medicijnen het werk gaan doen waar ze voor bedoeld zijn.
veel, heel veel sterkte en een dikke knuffel voor een sterke vrouw.
Liefs Wilma
Ria

09-08-2012 09:39

Lieve Wilma
Dank je wel, ik herken dat warrige gevoel in je hoofd, maar samen zijn we sterk,
we hebben geen keus, ik bedenk me iedere dag, onze lieverds hebben dit ook niet gewild
en ik weet zeker dat ze bij ons zijn.
Neem je tijd om te rouwen en probeer ook je rust te nemen, ik was acht maanden aan het vluchten
en heb mijn hele huis op zijn kop gezet en zie nu het resultaat,
Liefs Ria
Ria

11-08-2012 08:34

Lieve Allemaal
Ik lig nu bijna vier weken op bed, ik zie weinig vooruitgang, maar dat lichamelijke is tot daar aan toe,
maar geestelijk ga ik dit niet lang volhouden, ik heb veel teveel tijd om na te denken, dat is voor een weekje
niet zo erg, maar nu gaat dat wel erg lang duren, ik moet de 23e voor controle nog 12 dagen,
Ik kan met heel veel pijn nu een paar stapjes lopen, dat had al veel beter moeten zijn, nee ik kan niet zeggen dat ik me happy voel, ik mis mijn mannetje meer dan ooit, ik had gedacht erger missen dan ik al deed kan niet, maar het kan nog erger……dit voelt pas eenzaam en alleen.
Ik was volgens mij zo goed bezig, ik ging er elke dag even op uit, dit is niet eerlijk.
Liefs Ria

Tijd om te rouwen

Ria

yvonne 53

lies49

Ria

Nanneke

yvonne 53

Ria

Blueswoman

Ria

Ria