verjaardag

Ida

06-08-2012 08:57

Lieve mensen,
!6 augustus ben ik jarig. Wat hebben jullie op zo'n eerste dag alleen gedaan vroeg ik me af.
Overgeslagen want je wilt misschien niets vieren? Of juist wel?
Ik vind het héél moeilijk. Zelf heb ik zoiets…mijn lieve kinderen komen toch wel, maar ik denk zelf dat iedereen die weet dat je jarig bent en al je lieve vrienden en familie komen wel ( denk Ik? ) Of heb ik het mis….zo'n enorme hobbel weer. hoe zijn jullie hier mee omgegaan? Om alleen zo'n dag door te brengen is geen goede optie…dat voel ik wel. Maar het voelt zo verdrietig zonder Jan. Geen kopje koffie en ontbijtje op bed bv……Brrr……afschuwelijk…
Ik hoop van jullie wat te horen …ik besef ook wel dat het iets persoonlijks is en voor iedereen verschillend, maar toch…..Op het bord weten er een hele boel meer dan één en wie weet?
Dag allemaal, Ida
Blueswoman

06-08-2012 09:31

lieve ida
hoe ik het 10 geleden heb gedaan…weet t eigenlijk niet meer, dat zit in het zwarte gat wat ik daarvan heb
Weet wel dat ik dit jaar mijn verjaardag oversla.
Ben de 22e jarig deze maand maar wil die het liefst in mn eentje doorbrengen.
Maar dat is natuurlijk maar net hoe je ermee wil omgaan.
Wens je iig veel sterkte vandaag en ook de 16e
liefs Wilma
Nanneke

06-08-2012 09:53

weg
Ria

06-08-2012 12:05

Lieve Ida
Ik was 12 juni jarig en had ook zoiets van wat nu, mijn kinderen hebben de beslissing genomen
en we zijn met z,n alle ergens heel rustig iets gaan eten, onder het eten hebben we leuke herinneringen
opgehaald, ik moet zeggen dat ik als een berg tegen die dag op zag en dat het achteraf mee is gevallen
Het moeilijkste moment was het wakker worden, geen lieverd die er dan voor je is.
Bedenk iets waar jij je goed bij voelt, en de rest daarom heen moet daar rekening mee houden,
nee vieren zal ik ook nooit meer doen en overslaan is met kinderen ook geen optie.
Ik hoop dat je iets kan met onze ervaringen.
Liefs Ria
betsie

06-08-2012 12:23

Hallo Ida,
De verjaardagen en ook andere feesten blijven moeilijk.
Ik zit ook telkens weer te dubben, wat moet ik er mee?
Ik wil niet afwachten of er wel iemand komt, eigenlijk heb ik echter helemaal geen zin in feest, maar alleen blijven wil ik ook niet.
De kinderen wonen verder weg, die komen niet vaak, dus voor de verjaardag van mijn man en ook voor die van mij heb ik hen uitgenodigd om samen met mij uit eten te gaan.
Dat vinden ze dan gezellig, datzelfde doen we nu a.s. zaterdag dat is de sterfdag van mijn man, 11 augustus twee jaar geleden.
Ik wilde daar eigenlijk geen feestje van maken want dat voelt voor mij echt niet zo, maar uit angst dat er anders niet bij stil gestaan wordt, dat het vergeten wordt heb ik ze maar weer uitgenodigd.
Ik weet ook wel dat ik dit eigenlijk niet moet doen, ze moeten uit zichzelf komen, maar ik ben zo bang dat ik dan alleen zit.
Het is voor ieder natuurlijk anders, iedereen gaat er op zijn eigen manier mee om.
Ik zou zeggen, doe wat voor jou het beste voelt, als je zeker niet alleen wilt zijn op die dag laat het je naasten weten, of misschien is dat helemaal niet nodig en word je aangenaam verrast.
Ik hoop voor je dat het allemaal meevalt, ik wens je in ieder geval veel sterkte.
Warme groet,
betsie
(Hier gaat op dit moment het oefenalarm, net zoals elke eerste maandag van de maand om 12.00 uur, en ik realiseer me dat ik dit nu voor de 24e keer alleen hoor na het overlijden van mijn lief ,ja zo'n gekke dingen gaan er door je hoofd.)
Nanneke

06-08-2012 20:13

weg
betsie j

06-08-2012 20:42

Hallo Nanneke,
Wat voelt het goed als je iemand op welke manier dan ook kunt helpen zonder dat je er erg in had.
Toen ik jouw berichtje las was, ik blij dat ik een reactie naar Ida gestuurd had, ik hoop dat zij er ook wat aan heeft.
Sterkte en liefs,
betsie
Nanneke

06-08-2012 20:53

weg
Marieke65

06-08-2012 21:13

Lieve Ida,
Ik ben 18 augustus jarig, ook de eerste keer alleen.
Een paar weken geleden begon ik ook te piekeren wat ik zou doen. Wel vieren, niet vieren en met een vriendin op stap gaan. Eén ding was voor mij duidelijk, niet alleen thuis zitten, want dan word ik doodongelukkig.
Ik heb geen kinderen helaas, maar nog wel een vader en schoonouders en gelukkig vroegen die al wat ik met mijn verjaardag wilde doen. En ook vrienden vroegen dat. Dus ik heb besloten gewoon wat familie en goede vrienden uit te nodigen. Het zal raar zijn en moeilijk, maar beter samen verdrietig, dan alleen.
Of ik het ooit weer echt zal vieren, ik weet het niet. Ga me er nu ook niet druk over maken. Van dag tot dag kijken is momenteel mijn motto en het eerste jaar doorkomen. Ik ben nog maar 46 jaar. Mocht ik ooit 90 worden dan hoop ik toch wel weer een keer mijn verjaardag te kunnen vieren, maar altijd met Eric in herinnering. En heel veel goede herinneringen. Net nog met een vriendin aan de telefoon zitten janken en gehad over de mooie tijden die Eric en ik hebben gehad. Hoe graag ik hem ook nog bij me had gehouden, het is een medisch wonder dat hij 53 is geworden en dat we bijna 24 jaar samen hebben gehad. Het is moeilijk, maar dat probeer ik voor ogen te houden. Eric zou niet willen dat ik de rest van mijn leven zit te sippen. Maar wat er ook gebeurt, hij is en blijft mijn eerste grote liefde!
Sterkte met je besluit,
Marieke
Nanneke

06-08-2012 22:11

weg

verjaardag

Ida

Blueswoman

Nanneke

Ria

betsie

Nanneke

betsie j

Nanneke

Marieke65

Nanneke