Hallo lieve mensen,

Vanmiddag ga ik weer weven…voorlopig de laatste keer ivm. met vakantie stilstand.

Dit is zo goed. Iedere keer wordt je met de neus op je helaas onomkeerbare situatie geduwd. Je weeft je oude leven wat je samen hebt gehad als het ware een nieuwe toekomst in. De kleren van je overleden lief worden te samen met de nieuwe draden tot een heel nieuw geheel gemaakt. Heel verdrietig soms en confronterend, maar het is goed om zo je pijn te voelen, maar ook onder je handen zien dat er iets nieuws ontstaat. Ik heb hier heel veel baat bij…misschien iets voor jullie?

De herinnering aan een mooie , liefdevolle tijd die nooit helaas terugkomt. maar wat nu in je doek verweven zit en ook leren om los te laten.

Dapper hoor als ik dit zo hier neer tik, maar gelijk biggelen de tranen over mijn wangen. Het doet zo verschrikkelijk veel pijn. Maar daar hoef ik jullie niets over te vertellen.

Lieve allemaal, misschien tot horens, Ida