Vacantie zonder jou

  • Loes Koene

    Lieve Lex,

    nog 2 dagen en dan heb ik vakantie na 1 jaar hard werken.

    Ik had gedacht dat ik naar Mouréze zou gaan in mijn uppie,maar op het laatste moment heb ik afgebeld,immers het was ons adresje om heerlijk bij te tanken,na ons harde werken.

    Ik ben bang om er heen te gaan ,want als ik over mijn schouder kijk,dan zie ik het heerlijke frankrjk,alleen jij bent er niet meer bij!!!!

    Iedereen in mijn omgeving geeft me goede raad,doe dit,doe dat,ga hier heen of daar.

    Weet je ,ik zou zo graag met jou op vakantie willen gaan,helaas is dat niet meer mogelijk.

    Of eigenlijk zou ik alleen maar willen dat je bij me was!

    Ik hoef niet weg,ik wil je alleen maar bij me hebben!

    Ik de vrolijke vrouw,ben eigenlijk niets zonder jou!

    I LOVE YOU

  • Ria

    Lieve Loes

    Inderdaad ik begrijp je gevoel, ergens wil je er heen en eigenlijk helemaal niet,

    De goed bedoelde raad zal goed bedoeld zijn maar we moeten het toch allemaal zelf doen.

    volg je gevoel dat lijkt mij het beste.

    Frankrijk is een mooi land, maar ik ook zonder Ad niet heen gaan.

    En ik denk ook elke dag elke minuut elke seconde, kon je nog maar even hier zijn,

    waar we ook heen gaan we nemen ons verdriet en het grote gemis met ons mee.

    Ook ik *was* die vrolijke positieve vrouw……nou daar is weinig meer van over.

    Ik wens je sterkte met wat je ook besluit te gaan doen in je vakantie, bedenk wat Lex zou willen

    dat je ging doen, misschien helpt dat.

    Liefs Ria

  • Karineke

    Ik schreef dit gedicht, misschien helpt het een piepklein beetje..

    Ooit was er de voorbereiding

    Het verheugen op een leuke tijd

    Wij konden lekker gaan ontspannen

    En genieten van de geboden vrijheid

    Samen zochten wij de bestemming

    Bespraken natuurlijk de mooiste plaats

    Ik kon toen nog niet vermoeden

    Dat het leven soms een nieuwe weg inslaat

    Ineens ben ik een ander mens

    Dat moet leven met gemis

    Ik kan me niet meer voorstellen

    Dat een vakantie geweldig is

    Ik zie de mensen vrolijk zwaaien

    Ik gun hen, het dagje of de reis

    Maar ik weet heel goed dat ik zelf

    Zoveel liever veilig thuis blijf

    Daar moet ik mijn eigen weg weer vinden

    Daar moet ik vechten voor de kracht

    Daar moet ik mijzelf streng toespreken

    Om te genieten van de dag

    Daar wacht een genadeloze leegte

    Daar staan de vele tranen klaar

    Maar ook de veel gedeelde liefde

    Intens en onuitwisbaar

    Deze tijd zal ik overwinnen

    Het gemis wordt liefdevol geplaatst

    En ik hoop dat ik in de toekomst

    Weer met blijdschap op vakantie ga!!!

    Sterkte, Karin

  • marianne

    Beste Loes, ja wat is het toch verschrikkelijk moeilijk he. En de lieeve mensen om je heeb hebben het goed met je voor, maar jij moet zelf bepalen wat je doet, het is jouw keuze! Als je in “jullie” Frankrijk bent in je uppie kan dat heel heftig zijn maar misschien ook wel fijn zijn. Wij hebben een stacaravan waar ik alleen maar fijne herrinneringen aan heb. Ik ga er veel naar toe, maar ook fijne en dierbare herinneringen kunnen op gaan spelen. Tis moeilijk.

    Doe je eigen ding meid.

    Liefs

    Marianne

  • ida

    Hallo Loes,

    Wat was ik eigenlijk blij met jou stukje om te lezen. Toevallig vond ik deze site, omdat ook ik precies kan voelen wat jij voelt en gelijk dacht oh…dit gevoel en gemis is voor mij zo herkenbaar…mijn lief mannetje is nu 8 maanden van mij heengegaan…en ik mis hem elke dag meer…gaat dit ooit over dat gevoel van stilte..leegte..het alleen zijn…?

    Ik heb nu ook 6 weken vrij…onmogelijk lange tijd die zoals vorig jaar nog zo fijn was en waar wij ieder jaar zo van genoten…nu heb ik geen vakantiegevoel en zie als een berg op tegen dat zwarte gat wat vakantie heet

    Wat moet ik doen? Ik heb een tourcaravan, maar heb niet de moed om te gaan kamperen alleen. Ik denk ook dat ik hem ga verkopen, want alleen vind ik geen prettig idee..zoveel lieve en fijne herinneringen. Ik kan het nu niet en volgens mij als ik het zo lees is dat niet raar…….

    De zon en glans van je leven is weg hé?

    Zal ik dat ooit weer vinden?

    Ik denk dat we moeten doen wat goed voor ons voelt, want ik heb al wel begrepen dat we het zelf moeten doen…zelf moeten zoeken naar wie ben ik nu nog alleen….nou momenteel niemand geloof ik….hopelijk kom jij je vakantie ook goed door met mensen om je heen die je toch een stapsteen geven vooruit. Ik ga maar verder elke dag en verder kijk ik maar niet te ver vooruit.

    Fijn om deze site gevonden te hebben…volgens mij biedt het troost en herkenning en voel ik mij aangesproken.

    Liefs Ida

  • Ilse Stremme

    Lieve Ida,

    Lees jouw stuk en weet wat jij ondervindt….zelf een jaar geleden in hetzelfde schuitje…ineens al die weken vakantie…voor het eerst zo'n lange tijd aan een….kwam mijzelf tegen…de muren vlogen mij aan….wilde eigenlijk van alles….maar kreeg niets gedaan…

    Laat een stuk over je heen komen en daarnaast zoek de invulling waar je op dat moment maar een beetje zin in hebt….ook is het maar een tel….ga op bezoek en als de bui ineens op komt zetten gewoon gelijk opstappen….maak van je hart geen moordkuil….

    Wat ik iedereen toen hier op het prikbord aanraadde was te gaan wandelen…veel wandelen…maakt je hoofd leeg…maakt een stofje aan, waardoor je positiever bent en beter jezelf leert kennen.

    Ech meid, ook jij kunt het! Wees lief en goed voor jezelf, ga maar een keer uit je dak…dat helpt mij regelmatig…

    Van mij krijg je een super dikke knuffel met drie pakkerds en die ladder….het is telkens een paar treden omhoog, soms net zoveel weer naar beneden…maar ergens komt het goed…en kun je met veel liefde terug denken, herinneren…en leven in het nu…

    Ilse.

  • Nanneke

    weg

  • Blueswoman

    Loes

    We weten hoe het voelt

    Het zijn van die kl…te dagen, helemaal alleen niets ondernemen zit er gewoon even niet in

    doe zoals jij voelt wat je wilt doen en wil je niets dan doe je niets.

    en heel treffend hebben we allemaal het gevoel onze lief weer bij ons te willen hebben

    maar helaas dat zal nooit meer gaan.

    Geef het tijd en wie weet komt er ooit een moment dat je wel met goed gevoel

    terug kunt gaan naar Frankrijk waar jullie zo gelukkig waren. sterkte

    Ida

    Ook voor jou heel veel sterkte

    en zoals anderen al schreven de caravan zou ik nog even niets mee doen.

    Ook voor jou komt er misschien een moment dat je het wel weer wil gaan proberen

    en dan zou het niet meer hetzelfde zijn als je met een andere caravan zou moeten gaan.

    allen die het nodig hebben heel veel kracht en liefde om ons zware verlies een plek te geven.

    Liefs Wilma

  • Marieke65

    Dag Loes,

    Het is alweer een maand geleden dat je dit berichtje hebt gepost en het is zo herkenbaar. Ik snap dat je hebt afgezegd, helemaal alleen op vakantie, ik moet er nog niet aan denken. Maar hoe is het om alleen thuis te zijn terwijl iedereen om je heen op vakantie gaat?

    Wij zijn veel in Frankrijk geweest, maar Engeland was onze favoriete vakantiebestemming. In Engeland hebben we goede vrienden en we hebben regelmatig in hun huis vakantie gehouden als zij weg waren. Vorige week ben ik bij onze vrienden geweest. Heerlijk even 10 dagen eruit, de hele week mensen om je heen, zelfs een beetje sfeer geproefd van de Olympische Spelen! Aan de andere kant constant de confrontatie, alles doet aan Eric denken, alles had ik met hem willen delen. In de ondergrondse in Londen zag ik iets en in een flits ging door me heen: ‘Dat moet ik Eric vertellen’. Direct daarna komen de tranen omdat ik bedenk dat ik het nooit meer kan vertellen. Nu ik weer thuis ben, merk ik dat het niet alleen energie heeft gegeven, maar ook weer veel emoties en herinneringen omhoog haalt. Het gemis lijkt alleen maar sterker geworden. Toch heb ik het gevoel dat het goed is dat ik ben gegaan. Het was geen vakantie, want dat was met Eric samen in de auto, cd met franse chansons op, en na de eerste bocht elkaar aankijken en zeggen; ‘heerlijk vakantie!’ Maar het was wel fijn er even uit te zijn geweest, mijn verdriet te kunnen delen met mijn vrienden, herinneringen op te halen op al onze favoriete plekjes.

    Hopelijk komt er voor je weer een moment dat je wel weer naar Mouréze kunt gaan, misschien met een goede vriendin? Maar goed, nu geef ik ook alweer advies, en ik merk zelf dat die goed bedoelde adviezen het soms alleen maar moeilijker maken. Sterkte!

    Dag Ida,

    Sluit me aan bij de anderen, niet je caravan verkopen. Van een tante, al 2x weduwe, kreeg ik het advies in het eerste jaar geen grote beslissingen te nemen. En hoewel ik nog maar 5 1/2 maand weduwe ben (wat klinkt dat verschrikkelijk), heb ik wel het gevoel dat ze helemaal gelijk heeft. Dus als het (financieel) niet noodzakelijk is, nog even wachten!

    Groetjes,

    Marieke

  • ida

    Hoi Marieke,

    Nee, om het geld hoef ik de caravan niet te verkopen, dus ik laat hem ook even in de stalling staan en zie wel hoe ik er volgend jaar naar kijk. Jullie hebben misschien gelijk.

    Maar het doet zo'n pijn. Gisteren naar de plek geweest waar we altijd zoveel plezier hadden en fijne tijd doorbrachten. 6 weken in het naseizoen….heerlijk. Toch dicht bij huis, zodat ik makkelijk naar mijn werk kon en 's avonds heerlijk kon aanschuiven voor een wijntje en jan zat te pruttelen op zijn kooktoestelletje buiten, WaT een gemis..

    Het heeft me veel tranen gekost, maar steeds stak ik mijn hand uit en zei…Jan ga met me mee…..

    Het was fijn om al die vertrouwde plekjes weer te zien en je niet te kunnen voorstellen dat dit nooit meer is…nooit meer… wat vreselijk . En tegelijk voelde alles zo vertrouwd…zo raar….

    Lieve mensen ik lees op het bord mee en voel me gesterkt……..

    Groet van Ida