reactie

stiny

26-06-2012 08:33

lieve Ria
mijn man Hans is opeens, hij ging zo goed.
ik vond hem overleden op de bank, er zat een half uurtje tussen ,hij bracht mij een glas thee,
ik lag al op bed tv te kijken en liep naar hem toe, om te zeggen dat ik ging slapen, en daar lag hij,
vreselijk, hartstilstand, 13 jaar geleden heb ik dat zelf ook gehad maar ik heb een nieuwe kans gekregen ,
Hans is meteen weg,
ik ben erg bang om alleen te zijn vanavond ga ik voor het eerst alleen slapen na dat het is gebeurd
ik ben erg bang in het donker en durf dan niet te slapen dat is weer uit mijn jeugd, altijd bang gemaakt in het donker als kind.
daar loop ik nu tegenaan, ik kan ook niet bij mijn kinderen blijven het mag wel,
maar dat wil ik niet, Hans was 64 jaar48 jaar gewerkt eindelijk rust en dan is hij weg.
Ria, ja jij weet hoe moeilijk het is, het gemis ,dan heb ik nog die angsten,
ik zie ook alles steeds voor me, ik hoop dat ik op deze manier het op een gegeven moment er beter mee om kan gaan,
het was 12 juni 17 juni was het vaderdag, 18 juni was ik jarig 19 juni was de crematie, 1 week geleden.
fijn dat ik het met je mag bespreken lieve groetjes.
Stiny
lies49

27-06-2012 09:00

Lieve Stiny,
Het moet voor jou niet te begrijpen zijn om zo opeens je man te verliezen.Die angsten zijn heel erg in het begin vooral 's nachts.Knap van je,dat je toch besloten hebt om toch alleen te blijven.Ik hoop,dat je vannacht een paar uur geslapen hebt.Ik vind de nachten ook na een jaar nog het moeilijkst.Dat je alles voor je ziet is heel normaal,dat had ik in het begin ook heel erg.Mijn man is in het ziekenhuis overleden,maar het ging de laatste week heel snel.En dan is het niet te bevatten,dat hij er niet meer is.Ik wens je heel veel moed en kracht om door te gaan.
Liefs Lies
Loes Koene

30-06-2012 20:20

Lieve Stiny,
Gecondoleerd met het verlies van jouw Hans.
Opeens is alles anders,je moet het nu alleen doen samen met je kinderen.
Even over je angsten,ik laat s'nachts altijd de radio aan en een lampje,maar ook overdag staat de radio aan,het geeft een fijn gevoel als je thuis komt dat er geluid is.
Kun je de deur van je huiskamer of slaapkamer niet op slot draaien,zodat je wat rustiger slaapt?
Het is maar een idee,en hopelijk ben je er mee geholpen.
Weet je als ik in bed lig zet ik de tv aan en ban alle geluiden van buitenaf uit.
Na een half uurtje ben ik helemaal ontspannen,ik zet hem uit,doe het licht uit en slaap heerlijk in.
het helpt echt om de nacht door te komen.
Veel sterkte van Loesje
marianne

30-06-2012 21:49

Beste Lies
Ja wat is het toch moeilijk he, mijn man is nu ook 15 maanden geleden overleden, net in de vut, toen begon de ellende. We hadden zoveel leuke plannen, maar helaas. Wij waren de beste maatjes deden alles samen zo fijn zo gezellig en dan pats ook heel vlug gegaan.
Een dezer dagen word ik oma, dat is zo ontzettende dubbel, wat had ik dit graag met hem willen delen.
Die verschrikkelijke “dippen” zijn zo ontzettend heftig en komen gewoon uit het niets.
We moeten verder, maar niets is leuk meer.
Ik heb lotgenoten gevonden die dezelfde situatie hebben meegemaakt. Dus af en toe kan ik dit
intense verdriet een beetje van me afschrijven
Heel veel s6 en groetyen
Marianne
Nanneke

01-07-2012 13:15

weg
yvonne 53

02-07-2012 15:55

Lieve Stiny,
wat fijn dat je het prikbord gevonden hebt en van je af kunt schrijven. Wat verschrikkelijk je man zo te verliezen, net op het moment dat jullie konden beginnen aan zijn leven na de VUT. Het is zo moeilijk en voelt als zo oneerlijk. In het begin gaan die eerste dagen dag en nacht door je hoofd, je ziet continu diezelfde beelden weer, meid, ik wens je heel veel sterkte.
Beslist komt er een moment dat je er beter mee kunt omgaan, dat is bij ons allemaal gekomen, vroeger of later. Maar moeilijk, heel moeilijk blijft het nog, mijn man is nu bijna 5 maanden geleden overleden, en ik mis hem elke minuut van de dag,
sterkte,
yvonne
Tineke53

03-07-2012 06:09

Lieve Stiny,
Gecondoleerd met het verlies van je lieve man…het liefste dat je had…
Bizar, wat voelt het raar…het lijkt wel een nachtmerrie, is dat mij nu werkelijk overkomen?
Voor altijd zul je jouw man meedragen in je hart. Dichtbij je, maar je zou hem zo graag echt bij je willen hebben….
Ik kan je uit ervaring zeggen: zoals je je nu voelt blijft het niet. Langzaam zal je merken dat er weer momenten komen dat je je eventjes op jouw manier een beetje “beter” voelt.
Ik zet het expres tussen aanhalingstekens omdat de woorden allemaal een andere betekenis hebben gekregen..Ze omvatten niet hoe het werkelijk is.
Twee stappen vooruit en weer eentje achteruit, maar je zult het gaan redden, Stiny, echt waar!
Ik wens je bijzonder veel kracht en veel lieve mensen om je heen om een manier te vinden om met dit grote verdriet om te gaan.
Warme groet, Tineke

reactie

stiny

lies49

Loes Koene

marianne

Nanneke

yvonne 53

Tineke53