rouwverwerking.startpagina.nl

lotgenoten

  • Anonymous avatar

    Ria V.

    Lieve lotgenoten,

    Steeds als ik het forum bezoek lees ik het verdriet van mede lotgenoten.

    Het troost me dat ik niet de eerste en zeker niet de laatste ben die haar Lief moet missen.

    Dit is een mooie plaats om met elkaar te delen maar zou het ook mogelijk zijn om elkaar eens te ontmoeten en ons hart uit te storten?

    We zijn niet eenzaam maar toch heel vaak wel alleen, en wie anders dan een lotgenoot kan je verdriet begrijpen?

    Mijn lief heeft een plek in huis waar rond zijn foto wat dingetjes staan. Zijn bril, zijn ring, cadeautjes van de kleinkids, bloemen.

    ook heb ik een fotoalbum gemaakt van de reis naar Wales, daar waar ik hem uitgestrooid (begraven) heb, het doet me goed, zo verwerk ik het steeds meer.

    Het is nu 9 maanden geleden en ach, het slijt wel maar er zijn van die dagen……

    Men zegt dat ik sterk ben en het goed doe, fijn om te horen, dan laten ze je ook met rust, en niet steeds van: hoe gaat het? ja, goed hoor.

    Men snapt het toch niet.

    Lieverds, sterkte van Ria V.

  • Anonymous avatar

    Tineke53

    Nee Ria, Men snapt er niets van..

    en momenteel heb ik ook de houding van: je KUNT het ook niet snappen.

    Men is nog niet ontvankelijk voor het aanvoelen, inleven in dit grote verdriet omdat men het nog niet heeft meegemaakt.

    Uitzonderingen daargelaten natuurlijk.

    Je rijdt weer door het dorp en lacht weer: het gaat goed met haar.

    Ja hoor, en van binnen?

    Laat ze maar, het is niet belangrijk. We hoeven er geen energie aan te besteden, dan begrijpen ze het maar niet.

    We overleven. doorleven en proberen door te leven…… en we doen het toch maar allemaal.

    Verlieservaringen……… verschrikkelijk. Maar we redden het! Echt waar. Al is het soms niet vol te houden: het went dat het niet went… en we hebben geen keus. Je zou de tijd zo graag terug willen draaien naar het punt waarop het verkeerd ging.

    Heel veel kracht, Ria en alle anderen, voor nu en de tijd erna. liefs Tineke

  • Anonymous avatar

    lies49

    Lieve Ria,

    ja,het contact met lotgenoten is heel belangrijk.Tenminste voor mij.

    De opmerking,je doet het goed en je bent sterk,heb ik het afgelopen jaar ook veel gehoord.Alleen nu even niet.Men snapt absoluut niet,dat juist de laatste weken voor een sterfdag enorm zwaar zijn.En dat je daar soms helemaal alleen in staat.

    Maar zoals Tineke zegt,we leven en overleven en proberen door te leven. Iedere dag is weer een gevecht.

    Om elkaar een keer te ontmoeten,vind ik op zich een goed idee.Ik heb het al een keer gedaan met een groep vrouwen en daaruit sprak sprak veel herkenning.Maar we wonen natuurlijk erg verspreid over het land,dus een plek is misschien lastig voor sommigen.Maar misschien heb jij een idee,op dit moment is mijn kruik leeg.Maar praten helpt,daar ben ik van overtuigd.

    Liefs Lies

  • Anonymous avatar

    yvonne 53

    Zou het heel leuk vinden een aantal van jullie te ontmoeten, denk dat zo'n dag een opsteker voor ons allemaal kan zijn.

    Voor de rest wil ik iedereen heel, heel veel sterkte toewensen, het is en blijft zo moeilijk,

    liefs,

    yvonne

  • Anonymous avatar

    Ilse Stremme

    Lieve Ria,

    Soms zijn er ontmoetingen. Een groep vrouwen en eigenlijk ook een paar mannen en nog een vrouw, maar die waren er niet bij door omstandigheden, hebben elkaar ontmoet via dit prikbord. Het was een fijne ontmoeting. Hierdoor hebben sommigen geen contact meer, maar ook nog een heel stel wel. Niet intens veel, want natuurlijk iedereen woont niet naast elkaar. Wel hebben we elkaars telefoonnummers en emails…als er wat is…altijd goed om contact te hebben…

    Het voelen van de herkenning…het weten, dat we dit meemaken, doordat we verloren hebben.

    Bijzondere band, die er is ontstaan…niet iedereen is hier meer op het prikbord…ook jammer, dat het prikbord stop gezet wordt.

    Merk dat er lieve mensen zijn, die helaas dit als sociale contact zijn gaan gebruiken…net niet helemaal in je privé leven, maar wel elk kleine ding hier vertellen, wetend dat iemand het leest.

    Terwijl er zoveel andere dingen te doen zijn om onder de mensen te komen.

    Het zou fijn zijn, als jij het ook mag meemaken om een ontmoeting te hebben met de mensen, waar je nu veel van gevoel en belevenis mee gedeeld hebt.

    Weet, dat er vaker ontmoetingen geweest zijn. Waar ook contacten uit voort gekomen zijn. Waardevolle contacten, die niet vragen, maar er gewoon voor je zijn en ook fijne dingen met je willen beleven.

    Wens je succes!

    Veel liefs, Ilse.