Antidepressiva

lies49

09-06-2012 09:36

Lieve allemaal,
Na bijna een jaar gevochten te hebben om om te gaan met het verlies,heb ik op aanraden van de huisarts toch maar besloten om aan de pillen te gaan.Gecombineerd met intensievere contacten met de psycholoog.Ik merk aan mezelf,dat ik steeds meer wegzak en meer lichamelijke klachten begin te krijgen.De huisarts vroeg van de week: geniet je nog van dingen? Sommige dingen vind ik leuk,maar genieten dat is er al meer dan een jaar niet meer bij.Ik vraag me ook regelmatig af,waar doe ik het nog voor? Ik heb geen baan,geen eigen kinderen,ben 62 .Dus ik kan nog een paar jaar mee.Maar de strijdlust van de eerste tijd,ik laat me er niet door kapot krijgen,is helemaal weg.Ik zou het liefst de hele dag in bed blijven liggen,doe ik nog niet,maar het scheelt niet veel.
Wat kan het leven toch moeilijk zijn zonder Philip,waar ik zo van gehouden heb en nog houd.
Liefs Lies
betsie

09-06-2012 18:46

Lieve Lies,
Het is inderdaad vechten wat we doen en overleven, écht leven is dit niet.
Ik heb ook het gevoel of ik mijn tijd hier maar uitzit.
Ook ik heb dagen dat ik het nut er niet van inzie om op te staan.
Dat doe ik dan ook niet, in het begin voelde ik mij daar ook nog schuldig over maar nu niet meer.
Ik installeer mij dan met een grote mok warme melk en een spannend boek in bed en denk, het gaat niemand wat aan wat ik doe.
Dagen achter elkaar ben ik alleen, daar staat ook niemand bij stil.Ik kan gelukkig goed er mee omgaan, soms heb ik energie voor twee en wil vanalles tegelijk doen en dan volgt er weer een periode waarin ik totaal lusteloos ben.
Voor buitenstaanders is dit waarschijnlijk moeilijk te begrijpen, het zij zo, ik heb er geen zin meer in mij steeds te moeten rechtvaardigen over wat ik doe en hoe ik mij voel.
De meest naaste mensen in je omgeving kunnen je ook het meest kwetsen,daar ben ik inmiddels wel achter gekomen.
We zullen het zelf moeten doen lieve Lies, we moeten verder hoe dan ook met hele kleine stapjes,zoals gezegd, twee vooruit en een terug.
Ben je niet bij een rouwverwerkingsgroep geweest? Dat heeft mij enorm goed gedaan, heb er mensen leren kennen die aan een half woord genoeg hebben, lotgenoten zó heilzaam.
Met deze mensen houd ik contact, daar steek ik energie in, die begrijpen me.
Binnenkort gaan we samen een weekendje er op uit, dat is iets om naar uit te kijken en daar moeten we weer voor gaan zorgen.
Kleine dingen om op te verheugen, dat moeten we helemaal opnieuw leren en dat valt niet mee.
Onze lieverds zouden niet anders willen en alleen al voor hen moeten we doorgaan en ons uiterste best doen.
Ik wens je heel veel kracht, je bent sterk dat weet je.
Warme groet,
Betsie
Ria

09-06-2012 19:42

Lieve Lies
Dat is heel goed te begrijpen, jij hebt na het uitstrooien van Philips as nog een keer alles meegemaakt,
dus ben je weer terug bij af.
Ik hoop toch dat deze dag je een beetje goed heeft gedaan, in bed kruipen is geen oplossing, soms
wel lekker veilig, maar niet goed……laten we het bij vandaag houden, morgen moet nog komen.
Neem de tijd om je pillen hun werk te laten doen, verwacht geen wonderen, maar misschien kom je weer
wat tot rust.
Ik ben het met je eens…….leven is moeilijk en niet altijd eerlijk.
Dikke knuffel
Ria
YVONNE

09-06-2012 19:50

Het is helemaal geen schande tabletten te nemen.Slik al jaren anti-depressieva, en sinds het overlijden van mijn lief in februari jl. ook oxazepam. Die laatste heb ik afgebouwd tot nu nog een half tabeltje per dag, maar dee anti-depressieva zullen mijn leven lang wel blijven.
Hoop dat ze bij jou ook gauw hun werk kunnen gaan doen, want dat kunnen ze wel.
en ondanks dat is het leven moeilijk genoeg, het is en blijft vechten, iedere dag, maar ik weet zeker dat onze lieverds trots op ons zullen zijn!!
Sterkte meid,
yvonne
anke1967

09-06-2012 19:52

ik wens je veel sterkte lieve lies …..
Beheer Rouwverwerkingsprikbord

09-06-2012 23:05

Beste allemaal,
Met alle respect voor artsen en psychologen wil ik opmerken dat antidepressivum niet de beste keuze is. Rouw is geen ziekte en dus ook geen geestesziekte of afwijking. Ga op zoek naar een goede rouwtherapeut. Rouwtherapeuten leren je omgaan met verlies en dat is een wezenlijk andere benadering dan proberen jou beter te maken. Je hoeft niet beter gemaakt worden want je bent niet ziek.
Zoek contact met een therapeut waar het mee klinkt.
Rouwtherapie, elke dag een tot anderhalf uur wandelen, elke dag onder de mensen komen. Die drie dingen werken het beste.
Een dag (per maand) in bed blijven met de dekens over je kop? dat mag best, als je maar met jezelf afspreekt dat je morgen weer aan de slag gaat.
Sander
anke1967

10-06-2012 09:45

Ik kan me wel aansluiten bij het verhaal van Sander.
Anti depressiva , pas nog in het nieuws wordt best snel voorgeschreven naar het schijnt .
Het vlakt je gevoel af en heeft soms ook nog vervelende bijwerkingen .
Ja je kunt je vreselijk wanhopig voelen door verdriet met betrekking tot het verlies van degene die naast je staat.
Laat het zijn lieve mensen , het moet eruit. Ik denk dat velen , klinkt misschien niet heel opbeurend , nog maar net aan het begin staan van het proces waar je door heen gaat.
Vele zijn nog geen jaar verder of net aan een jaar of zelfs nog minder.
zoek wat bij je past voor de is een wandelen een remedie , voor de ander praten . er zijn nog vele pracht alternatieven . Schilderen als verwerking ? en nee je hoeft niet een grote kunstenaar te zijn , gewoon in dat wat je gevoel je aangeeft ( moet je zien hoe je opent en opruimt .)
Maar lieve Lies doe vooral wat je hart je ingeeft , voelt het voor jou zo deze keuze te maken dan is het goed.
liefs anke
MarionW

10-06-2012 13:36

Beste Sander,
Als je Lies het afgelopen jaar op het prikbord gevolgd hebt, weet je dat ze gewandeld heeft tot ze er bij neer viel, heel veel contacten had en de deur uitging. Verder had ze professionele steun bij haar rouwverwerking. Als je dan na bijna een jaar samen met je huisarts tot de conclusie komt dat het tijd wordt voor een antidepressivum, dan vind ik niet dat je zoals jij kunt zeggen dat een antidepressivum niet de beste keus is. We hebben deze discussie al eerder op het prikbord gevoerd. Laat svp iedereen in zijn waarde.
Met vriendelijke groet,
Marion
lies49

10-06-2012 14:10

Lieve Marion en anderen,
Ik schrok ook wel toen ik het berichtje van Sander las.Ben ik niet de vanaf de dag na de crematie bezig geweest(cursussen,wandelen,fietsen,yoga en therapie).En geen dag op bed gelegen,terwijl ik bekaf ben.En die dingen blijf ik doen,maar het wordt me nu te zwaar.Ik ben echt niet blij met die antidepressiva,maar ik ken mezelf zo kom ik er niet meer uit.En ik verwacht echt geen wonderen.Marion,ik ben erg blij met je positieve reactie.Ik begon echt aan mezelf te twijfelen,doe ik het dan zo verkeerd?Terwijl ik zo m'n gloeiende best doe om door te gaan.
Liefs Lies
anke1967

10-06-2012 14:23

elke keuze die je maakt Lies is nimmer verkeerd .
Als het maar je eigen keuze is vanuit je hart denk ik.
Over het wel of niet slikken van anti depressiva kun je ook eindeloze disscussies voeren .
Maar ook over het elkaar in waarde laten , mag er ook zijn dat iemand een mening deelt .
Het lijken mij immers goede bedoelingen.
Ik denk zelfs dat een tegenlicht op een of ander juist je verder kan brengen in dat wat je werkelijk voelt en ervaart en misschien nog bewuster laat kijken naar een besluit dat je gaat nemen.
liefs anke

Antidepressiva

lies49

betsie

Ria

YVONNE

anke1967

Beheer Rouwverwerkingsprikbord

anke1967

MarionW

lies49

anke1967