Voor altijd in mijn hart.
Er zijn vaak
van die dagen.
Dat ik veel
aan je denk.
De gedachte
niet kan verdragen.
Dat je er nooit
meer bent.
Dat ik je nooit
meer kan zeggen.
Hoeveel ik
om je geef.
Je nooit meer
uit kan leggen.
Waarom ik wenste
dat je bleef.
Want toch
moet je weten.
Dat ik je nooit
meer zal vergeten.
En mijn liefde voor jou
blijft altijd bestaan.
Hoe ver je ook bij mij
vandaan bent gegaan.
Wat een mooi gedicht, zo is het precies, onze liefde blijft altijd bestaan.
onze lieverds zitten in ons hart en daar blijven ze voor altijd zitten,
dat gemis he, dat is toch soms zo moeilijk, het leven voor ons zal
nooit meer hetzelfde zijn, ik kijk nog steeds door de ogen van Ad, en ik probeer nog steeds alles af te maken wat Ad nog had willen doen.
Ik vind *leven* maar moeilijk.
Liefs Ria
We don't stand at your grave and weep
you are not there, you do not sleep
you are a thousand winds that blow
You are the diamond glints of snow
You are the sun on ripened grain
You are the gentle autumn rain
You are the stars that shine at night
You are the birds in endless flight
You're all the blue shades of the sea
You are so much a part of me
We don't stand at your grave and cry
You are not there, you did not die……
Lieve meiden,
Mooie gedichten.Ik ga er vanuit dat onze lieverds om ons heen zijn,maar het gemis is zo zwaar.Ik denk weleens erger kan ik hem niet missen,maar het kan altijd erger,daar ben ik nu na bijna een jaar wel achter.Ja,die pijn,je hele lijf doet mee met het missen.
En dat vechten om je leven weer een invulling te geven,daar word je ook doodmoe van.De eerste maanden na Philip's dood had ik een energie ,ik was niet te stuiten.Nu is het net andersom.Ja,het leven is moeilijk en af en toe haast niet vol te houden.
Liefs Lies
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's