Lieve allemaal,
Bedankt voor jullie bijzondere reakties.
Na het plaatsen van mijn berichtje durfde ik niet eerder dan vandaag te kijken en was verbaasd en geroerd door jullie openhartige berichten.
Ik hoop zo dat ik ook zulke mooie ervaringen mag hebben.
Ik sleep me momenteel door de dagen.
Probeer echt het verdriet een plek te geven maar het lukt me niet.
Ik moet sterk blijven. En dat ben ik ook aan de buitenkant.
Ik heb twee kinderen waar ik voor moet zorgen en mijn vader kreeg een week na de crematie van mijn moeder te horen dat hij ook niet lang meer te leven heeft. Ik moet dus ook sterk zijn voor hem. Maar het lijkt wel alsof het verdriet erger word. Alsof er een stuk uit mijn hart is gerukt.
Aan de binnenkant ben ik verscheurd door verdriet.
Ik weet ik klink wanhopig, en dat ben ik ook. Iedereen is weer verder gegaan met zijn leven. Maar ik wil het liefst uitschreeuwen hoe fantastisch ze was en is. Ik mis haar armen om me heen. Haar stem, haar wijze raad, gewoon thee drinken op de bank of in de tuin. Het voelt veilg om dit zo op te schrijven. Ik wil het gewoon opschrijven omdat het oplucht.
Ja het zal best beter gaan, Ja het heeft tijd nodig, Ja het verdriet moet een plek krijgen. Ja ik moet aan de mooie dingen terug denken en alle mooie herinneringen koesteren. Ik weet het allemaal. Maar het doet NU pijn. En ik weet niet hoelang NU zal duren.
Sorry voor mijn heftige reaktie. Jullie bedoelen het zo goed maar ik weet me gewoon geen raad meer met mezelf.
Lieve Linda
Heel begrijpelijk je gevoel, ik mis mijn man ook heel erg en dat gemis dat blijft, men zegt dat de scherpe kantjes eraf gaan, dus ook ik hou me daar aan vast.
Inderdaad het leven om ons heen gaat verder, dat is moeilijk wij staan stil,
vreselijk dat ook je Vader nu ziek is.
Ik wens je heel veel sterkte.
Liefs Ria
Allereerst gecondoleerd met het verlies van je mama.
Ook mijn mam overleed 6 weken geleden na een ziekbed (kanker)..
Gelukkig heb ik wel tekens gehad en zo het idee dat ik nog contact kan hebben. (Ik heb hier ook om gevraagd voordat ze stierf)
Een paar uur na haar overlijden staat er een Letter op mijn spijkerbroek. De eerste letter van haar voornaam. Heel erg duidelijk.
We hebben geprobeerd om het weg te poetsen, met munten en sleutels te krassen. Dit krijg je niet voor elkaar. Je kunt geen letter tekenen in je spijkerbroek zonder pen, potlood of stift. Het zit verweven in de stof. Ik ga mijn broek kapot knippen en inlijsten. Dit is wel heel erg speciaal.
Paar uur daarna verschijnt er in de wolken een poppetje (heel erg duidelijk, zelfs zonder fantasie,) wat zwaait.
Ik had net iets gezegd naar boven van dat het genoeg was geweest met regenen Op het moment dat ik mijn man aanstootte om het te laten zien, verdween het poppetje achter de wolken. Heel erg jammer, maar ook speciaal voor mij dus. (ben enigste dochter)
Er is meer gebeurd, er zal nog wel meer gebeuren.
Ik praat nog steeds met haar, zoek de wolken af naar een teken. Maar zo schijnt het niet te werken.
Mam, wat ben ik blij met je tekens. Ik mis je iedere dag en ook pap mist je verschrikkelijk.
Konden we nog maar even bij je zijn………….
Poot van je herders, je lievelingen
Het is gebeurd.
Ik wist dat mijn vader ook snel dood zou gaan. Nu zijn jullie weer samen en ik blijf hier alleen achter.
Ik was erbij toen mama je kwam halen.
Samen sliepen we beneden op de bank. Jij aan de ene kant ik aan de andere kant.
Jij sliep en ik luisterde naar je ademhaling. Je had het zo benauwd. Ik had al twee dagen en nachten bij je gewaakt. Niet geslapen. Ik was zo moe maar durfde niet te slapen.
Zo bang dat je het benauwd zou krijgen en ik je dan niet zou horen en je niet zou kunnen helpen.
Toen gebeurde het.
Ik weet het zeker. Mama was in de kamer ze stond precies tussen ons in en keek naar ons. Daar in het donker voelde ik haar. Ik zag haar niet en toch herkende ik haar energie. Ik voelde haar warmte, haar liefde.
Ik begon tegen haar te praten en vroeg haar om mijn vader alsjeblieft te helpen, om hem te begeleiden. Ik voelde dat hij nu snel zou sterven maar was zo bang dat hij net als mijn moeder zou stikken.
Help hem alsjeblieft mama. Help hem om de weg te vinden. Hij heeft het zo zwaar. Wil je mij ook alsjeblieft helpen om hier doorheen te komen want ik vind het zo moeilijk.
En dan niets meer. Ik kan me niet meer herinneren dat ik nog heb liggen nadenken of naar mijn vaders ademhaling heb liggen luisteren. Ik ben meteen in slaap gevallen en werd 5 of 10 minuten later wakker. Toen was het al gebeurd. Hij ademde niet meer. Hij was nog warm. Zijn mond stond een beetje open en ik wist het meteen. Mijn vader was overleden. Mijn moeder had hem gehaald en mij beschermd door te zorgen dat ik niet heb hoeven horen hoe het is gegaan.
2012 het meest vreselijke jaar uit mijn leven. Zowel mijn vader als mijn moeder overleden. Ik moet verder. Sterk zijn voor mijn kinderen. Het is niet alleen mijn verdriet maar ook hun vedriet. Opa en oma waarmee ze zo'n sterke band hebben en waar ze een paar keer per week kwamen zijn er ineens niet meer Wij dragen hen altijd bij ons. Ik ben trots dat zij mijn ouders zijn. En ik zal zorgen dat zij trots kunnen zijn op de moeder die ik voor mijn kinderen ben. Alle het goede dat ik van hen heb geleerd zal ik ook weer overbrengen op mijn kinderen. Ik kijk naar de foto's van het sinterklaasfeest van 2011. Dat hebben we samen bij ons thuis gevierd. Opa en oma bij sinterklaas op schoot. Niet wetende dat ze beiden ernstig ziek waren. Niet wetende dat 6 weken later mijn moeder zou overlijden, Niet wetende dat mijn vader ook dat zelfde jaar zou overlijden.
Ik mis ze. Ik heb geen zin in al die feestdagen maar ga er toch iets moois van maken voor mijn kinderen. Wij moeten door. Ik zal mijn moeder weer vragen of ze me wil helpen hier doorheen te komen. Nu kan ook mijn vader helpen.
Dag lieve schatten van me. Ik mis jullie. Wij missen jullie.
Lieve Linda,
Wat schrijf jij dit met enorme kracht en wil en overtuiging uit!.. Ik wens je sterkte toe voor nu en de komende tijd. Het zal niet eenvoudig zijn, maar je hebt jouw moeder gevoeld.. je hebt gemerkt dat ze aanwezig was.. en zo zal het altijd blijven. Om je heen, begeleidend en beschermend zullen jouw ouders blijven.
Karin
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's