is rouwverwerking bij ongehuwden heftiger? ik heb er een boekje over geschreven maar ben heel benieuwd naar jullie mening over dit boekje en deze vraagsteling. Ook ben ik op zoek naar nieuwe input voor een eventueel vervolg.
Na het overlijden van mijn ouders voelde ik me helemaal ontworteld. En nog steeds komt dit op de meest onverwachte momenten naar boven.
MMMMMMMMMMMMMM ik weet niet .
het hangt er misschien vanaf welke relaties ( vrienden , kennissen , name it ) je onderhoudt , ik begrijp als alleenstaande ? Ik weet niet of het zo uitmaakt ? Je kunt gehuwd zijn en niet in staat zijn dit stuk in je leven met elkaar te delen ( al hoop en mag je er vanuit gaan van wel ) een ieder ervaart rouw anders . Je bent een individue . Dus tsja……………….. !
Ik denk dat het voor de één steun geeft (het hebben van een partner) bij het rouwen maar voor een ander eigenlijk niet. Verdriet moet je helemaal zelf verwerken en op eigen tempo. Het hebben van een partner die begrip heeft/ steunt kan helpen maar die steun of begrip kan ook ‘niet aankomen’ en dan voelt diegene zich (juist) alleen met het verdriet…..Of de partner verwacht te snel de draad weer op te pakken…..Ik ken iemand met zo een partner…..'dood is dood en morgen is een nieuwe dag', klinkt cru maar zo zegt hij het ook. Zijn vrouw voelt en ervaart dat heel anders en dat veroorzaakt spanningen….
Hoi Anja
Ad en ik waren niet gehuwd, dat waren we dit jaar van plan, maar ik weet zeker dat mijn pijn niet meer of minder zou zijn
met dat bewuste papiertje, het is het houden van en dat is de pijn, het gemis, Ad overleed plotseling.
Ik heb ook eens een pleegkindje verloren, ook dat is onbeschrijfelijk.
Dood is definitief en dat is pijnlijk en super zwaar, het leven zal nooit meer hetzelfde zijn.
Liefs Ria
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's