Lieve allemaal,
Zit al weer een week in een diep dal, zo denk je dat het best wel gaat en dan ineens dat intense verdriet dat je zomaar weer overvalt en dat duurt dan weer dagen of langer.
Volgende maand wordt het al weer een jaar geleden dat mijn man gestorven is en daar zit ik vreselijk tegen op.
Jan was helemaal gek van voetbal dus de komende EK doet ook niet veel goeds. Ik zal hem dan extra missen!
Wat kan iemand missen toch pijn doen.
Liefs
Sylvia
Lieve Sylvia
Heel herkenbaar, Ad mijn lief is 14 oktober plotseling overleden, soms zijn er momenten dat het redelijk lijkt
te gaan en ineens zit je weer in dat diepe gat, het gemis blijft elke seconde van de dag.
Ad had zich ook veheugd op de aankomende EK, Ad was voor Feijenoord en ik een echte Ajax fan, elke zondag
hadden we de grootste lol, ik heb na 14 oktober geen voetballen meer gegeken, ik kan het niet opbrengen
om te kijken.
Het blijft elke dag weer overleven, het leven zal nooit meer hetzelfde worden, het lijkt elke dag of we met iets zwaars
lopen te sjouwen wat vreselijk veel pijn doet, vind je niet.
Sterkte.
Liefs Ria
Ria, wat omschrijf je dat mooi ‘iedere dag iets zwaars sjouwen, dat vreselijk veel pijn doet’….zo is het precies.
En Sylvia, herken het ook zo, mijn lief is nu 3,5 maanden dood, en overdag ben ik flink bezig, in de tuin, met de hond wandelen etc. maar dan ineens (zoals gisteravond) stap je in bed, doodmoe, en dan overvalt het je…
Vreselijk, toch vanmorgen me maar weer voorgenomen aan de nieuwe dag te beginnen, overleven…
sterkte allebei!
Lieve Yvonne
Inderdaad ineens overvalt je dat zware gevoel weer, ik ben ook heel blij met mijn twee yorkies, die
houden me op de been, die hebben we samen uitgezocht en ik voel me fijn bij die twee kleine meiden,
ook die missen de baas nog elke dag, ik weet zeker dat ook beesten rouwen.
Mijn schoonzoon heeft mijn keuken verbouwd, dat waren Ad en ik al van plan, ik heb nu een prachtige
oud blauwe keuken, maar het is zo dubbel, met alles wat we doen missen we onze lieverds toch zo.
Ook zijn tuintje probeer ik bij te houden, helaas kan ik lichamelijk niet zoveel, maar ik doe mijn best
in het overleven, net als jij.
Het leven is soms zo oneerlijk.
Liefs Ria
Hallo, ja dat ken ik. Precies zo als jij dat omschrijft ineens word je weer overvallen door intens verdriet. Vooral zoals je zegt het aankomend voetbal, waar ook mijn man
van kon genieten, van bepaalde muziek die op de radio voorbij komt, tv programma, een etentje tis altijd wel aanwezig.
Ben nu met mijn zoon en partner op vakantie in Frankrijk, ze zijn ontzettend lief voor mij, maar dan komen die momenten weer en zie je al die paartjes samen genietend op terrasjes, in restaurants. Tja…. je moet door . Volgende maand word ik oma van het eerste kleinkind ook dat is weer erg dubbel, want zou mijn man een super opa geweest zijn.
Het zijn van die heftige dingen, die je eigenlijk samen moet delen en samen van moet genieten. Helaas helaas. Kan soms via dit forum af en toe iets van me afschrijven en denk ik je bent niet alleen maar toch !!
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's