rouwverwerking.startpagina.nl

volgens mij went het nooit

  • Anonymous avatar

    Marianne

    Vorig jaar maart overleed mijn man.. Ik heb geen lol meer in het leven, het is echt overleven. Afleiding heb ik genoeg maar het echte genieten is helemaal voorbij.

    Wat is dit toch verschrikkelijk moeilijk. Ineens kan ik in tranen uitbarsten bij een tv uitzending bij een liedje op de radio dat iets van ons tweeen was. Herinneringen

    alleen maar fijne zijn er wel. Maar ja, je moet verder wordt er gezegd, maar tis zo verschrikkelijk moeilijk ondanks lieve mensen om me heen w.o. mijn kinderen.

  • Anonymous avatar

    akke

    Lieve marianne

    Mijn man is vier mnd geleden overleden maar toch hou ik me vast aan mijn kinderen en als ik m,n kleinste kleindochter (4jaar) zie en haar armpjes om me heen voel ,dan weet ik waar ik verder voor moet .

    Ook voor de grootste kleinkids(20 en 17 jaar) die zijn ook zo lief voor me ,ja dan moet je gewoon door, maar als ik thuis ben is het vreselijk maar als ik naar de kids kijk dan zie ik ook weer stukjes van mijn man terug .En daar hou ik me helemaal aan vast .Ook het jonge leven in de tuin geven mij momenten van herinnering wij genoten daar zo van samen ,,jonge vogeltjes jonge plantjes ,,dan mis ik mijn lief ook heel erg en huil ik ook en dat mag gewoon , maar ik probeer er wel van te genieten .Ik hoop dat je dat soort dingen ook ziet en er in ieder geval van probeert te genieten .

    Ik weet best wel wat je bedoelt maar ik wil niet in een diep gat zakken dat had m,n lief ook niet gewild.

    liefs Akke

  • Anonymous avatar

    betsie

    Helemaal mee eens Marianne, geen woord te veel gezegd.

    Ik denk dat de meesten hier op dit prikbord het zo voelen.

    Gisteren was het 21 maanden geleden dat mijn lieverd overleed en ik heb het gevoel of ik hem steeds meer mis.

    Ik heb gelukkig ook lieve mensen om mij heen en probeer afleiding te zoeken maar bij alles wat ik doe zijn er herinneringen.

    Al zijn ze nog zo mooi, ook die doen pijn want het samenzijn is voorbij, we moeten alleen verder ook al weten we niet hoe.

    Het helpt als je er over kunt praten, ook de reacties hier troosten. Het besef dat er zo velen met mij hetzelfde verdriet hebben en proberen er het beste van te maken geeft ook weer kracht.

    Ik wens je heel veel sterkte.

    Warme groet,

    Betsie

  • Anonymous avatar

    yvonne 53

    Herken dit, zoals veel natuurlijk. Mijn lief is 3 maanden dood en met hem ook een stukje van mezelf.

    Gelukkig heb ik ook hele lieve mensen om me heen, en ben ik nog nooit zo aktief geweest: bezig blijven, in de tuin, met de hond lopen etc… Gewoon om lichamelijk moe te worden en dan de rust te kunnen vinden om 's avonds te zitten en te slapen.

    Of dit ooit went? Denk dat het wel went, maar het verdriet zal er altijd zijn, diep van binnen maar toch.

    Een zwaar gevoel, dat de hele dag met me mee gaat, zelfs als ik lach om iets, voel ik dat zwaar gevoel.

    Het is een amputatie, en daar zullen we mee moeten leven..

    Maar het is moeilijk, het is zo verschrikkelijk moeilijk.

    Toch vind ik hier troost, te lezen dat ook anderen weten wat je voelt, dat je niet alleen bent met dat onmenselijk diepe verdriet, dat troost.

    sterkte allemaal, ook vandaag op moederdag,

    yvonne

  • Anonymous avatar

    lies49

    Lieve allemaal,

    Ik weet niet of het ooit went.Het is bij mij nu 10 maanden geleden,maar ik weet dat ik hem altijd zal blijven missen.Dat gemis hoort gewoon bij me,ik hoop alleen dat het op den duur wat minder scherp wordt.

    Ook al heb ik lieve mensen om me heen en zoek naar afleiding,het gemis is er constant.En daar moeten we mee verder.Gisteren had ik zo'n dag,dat ik zelfs kwaad om hem was omdat het gemis weer zo toesloeg.Slaat nergens op,dat weet ik,maar het is weer eens een andere emotie.Ook heb ik de laatste tijd steeds momenten,dat ik denk dit moet ik Philip vertellen.Maar ik schrijf het dan maar op,ergens hoop ik dat hij het ergens meekrijgt.

    Maar het is vandaag mooi weer,misschien kunnen we daar wat van genieten.

    Liefs Lies

  • Anonymous avatar

    Ria

    Lieve Allemaal

    Nee wennen zal het NOOIT zou ik ook niet willen, het hoort ook bij mij, ik zou me anders helemaal alleen voelen.

    Eenzaam hoeven we niet te zijn, maar wel alleen en zo voel ik het ook.

    Vandaag Moederdag……iets wat ik al jaren ben Moeder, maar het hoort er nu eenmaal bij

    en op die momenten voel ik me alleen, niet eenzaam omdat de kinderen komen.

    Lies schrijven wijfie, ik weet zeker dat het helpt, en anders komt onze omnibus nooit af, toch?

    Ik hoop dat jullie een rustige dag hebben, gelukkig zit het weer mee.

    Liefs Ria.