Op zaterdag 19 mei a.s. Is het drie jaar geleden dat mijn man op 61-jarige leeftijd overleed aan de gevolgen van kanker. Die dag hebben mijn zoon en schoondochter nu uitgekozen om haar verjaardag groots te vieren. Ik vind het een vreselijk dilemma. Ik ben ook welkom op haar echte verjaardag twee dagen later. Maar ik wil ze eigenlijk niet voor het hoofd stoten, me niet laten kennen, laten zien dat het leven door gaat, maar is drie jaar dan al zo lang geleden???
Lieve Anke,
Ik herken dat dilemma maar al te goed.Mijn man is 10 maanden geleden gestorven en ik ging naar de verjaardagen,waar praktisch niemand meer over hem sprak.Dus dat doe ik niet meer.Ik denk dat ik het over een paar jaar erg moeilijk zou vinden naar een verjaardag van zijn dochters zou gaan op zijn sterfdag.En dat is heel goed mogelijk,hij is 1 juli overleden en zij zijn 3 en 4 juli jarig.Ik dacht ook ,ik laat me niet kennen,maar was er een paar dagen beroerd van.Als ik jouw schoenen zou staan,zou ik later gaan.je hebt de mogelijkheid en je hoeft niets te bewijzen.Je bent al sterk,want je hebt het al 3 jaar alleen gered.
Liefs Lies
Lieve Anke,
Het is een andere situatie, maar toen mijn vader overleed zorgde ik er zeker de eerste 5 jaar voor dat ik die dag niet moest werken. Mijn vriendin haar twee kindjes zijn die dag jarig, naar hun feestjes gaan voelde ook niet goed.
Als die dag belangrijk voor je is mag je je daar zeker en vast aan houden. Zo'n dagen zijn heel belangrijk in het rouwproces, dat meestal langer duurd dan drie jaar.
Liefs, Heidi
Lieve Anke
Volgens mij stoot je haar niet tegen het hoofd, ik zou gewoon eerlijk zeggen dat je het moeilijk
vind en dat je graag op haar verjaardag wilt komen, ik zou er gewoon over praten.
Ik zou er ook niet aan moeten denken om een verjaardag te vieren op 14 oktober de dag dat Ad plotseling
overleed op 60 jarige leeftijd.
Het zijn allemaal moeilijke dingen, je vraagt of drie jaar lang is, nee dat vind ik niet lang, het gemis is er toch
elke dag, inderdaad het leven gaat door, maar ik vind het nog elke dag overleven i.p.v. Leven.
Lies had een mooie uitspraak laatst…….Samen waren we rood, nu is mijn lief zwart en ik grijs en de rest
van de wereld is nog steeds rood……en zo voel ik het ook.
Sterkte en liefs Ria
Hoi Anke, jeetje, dat is wel moeilijk. Je moet op de 1e plaats doen wat je hart je ingeeft, en als je het moeiiljk vindt gewoon op haar eigen verjaardag gaan.
Mijn man is 22 mei overleden,vorig jaar, precies op de verjaardag van zijn eigen dochter. Voor haar ook een heel dubbele dag. Ik zou er geen moeite mee hebben om op die dag haar verjaardag te vieren omdat ik dan het gevoel zou hebben dat ik nog een positief tintje aan de dag zou geven en het zou ook helemaal in zijn geest zijn. Maar dat is voor iedereen anders. Op 22 mei ben ik dit jaar met mijn dochter op Kos, dat hebben we niet zo uitgezocht, dat kwam toevallig zo uit, en we gaan hem daar samen herdenken Ik weet dat hij het fijn zou vinden dat ik op vakantie ga met mijn dochter.
Maar het gaat om jou, het gaat er vooral om hoe jij zelf het voelt.Maar stel dat je zou besluiten om wel te gaan op die dag dan moet je je ook niet schuldig voelen. Het zou ook kunnen dat het dan juist een minder beladen dag wordt. Veel sterkte met je besluit.
Veel liefs Marjolijn
Lieve Anke,
Drie jaar is echt niet lang geleden en dat weten veel mensen, die zelf in hetzelfde schuitje zitten, maar is het nodig, dat je het van te voren aangeeft, wanneer je komt? Wonen ze ver weg?
Maak van je hart geen moordkuil, zou ik willen zeggen. Privé kom ik daar waar ik zin in heb. Soms kom ik bij iemand en dan ga ik al na een uur weer weg. Noem het bij mij gewoon, dat de bui dan over is. Dat was wennen voor sommige mensen, maar ik heb het wel uitgelegd.
Hoe je er ook in staat….je bent een zelfstandige vrouw, die volgens mij zelf weet, wat je wel en niet wilt. Mijn motto is; niets moet, alles mag…vul het in op die manier, dat je er zelf ‘happy’ bij voelt.
Take care!
Dank jullie wel voor jullie reacties, ik vind het fijn dat ik het hier kwijt kon!
Ik heb inmiddels besloten om er toch heen te gaan. Marjolijn schreef: dan wordt zo'n dag misschien ook minder beladen en dat zou zomaar zo kunnen zijn.
Ze wonen hier anderhalf uur met de auto vandaan, maar als ik het gehad heb, dan ga ik gewoon weer naar huis. Daar zie ik nooit zo tegenop. Nogmaals bedankt en jullie allen: hou je taai!
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's