waarom

  • betsie

    Lieve Lies,

    Ik wens je heel veel sterkte a s vrijdag 4 mei.

    Het zal zeker heel emotioneel voor jullie worden.

    Mijn man heeft nooit aangegeven wat hij wilde, begraven of cremeren, dus ook niet wat er na een evt crematie zou moeten gebeuren.

    Ik heb gedaan wat voor mij goed voelde. Hij is gecremeerd en de as is bij mij thuis dat vind ik voor mij het beste.

    Ik heb twee urnen naast elkaar in een hoekje staan met enkele persoonlijke voorwerpen erbij zoals zijn bril, zijn horloge, zijn ring en het speldje van zijn veertigjarig dienstjubileum. Alles samen in een kleine vitrine. De tweede kleine urn is van onze poes, die moest ik vier maanden na het overlijden van mijn lief ook nog laten inslapen, dus toen was mijn huis helemaal leeg.

    Mij geeft het troost een soort rustplekje waar ik even kan wegdromen, herinneringen laten bovenkomen aan die mooie tijd samen.

    De as van mijn vader hebben wij kinderen destijds uitgestrooid op het strooiveld van het crematorium omdat hij ook altijd gezegd had dat hij dat zo wilde.

    Ombeurten hebben wij drie kinderen de strooiurn genomen en een deel van de as verstrooid. Het was een heel intiem gebeuren met niemand anders erbij,een pijnlijk, verdrietig, maar ook een soort van plechtig moment.

    Ik hoop lieve Lies dat jij er samen met de dochters van je man, ondanks het enorme verdriet een sfeervolle gebeurtenis van kunnen maken.

    Je hart zal je wel ingeven hoe je dat het beste kunt doen.

    Ik wens jullie heel veel sterkte

    Warme groet,

    Betsie

  • Marjada

    Wij hebben de as van mijn overleden vader laten uitstrooien over zee, omdat dat zijn wens was en omdat hij heel erg hield van de zee en ook van zeevissen. Wij hebben er voor gekozen om bij het uitstrooien er niet persoonlijk bij te zijn, omdat dat te emotioneel voor iedereen was.

    Hierdoor heb ik geen as van mijn vader, maar in plaats daarvan heb ik een mooie doos bekleed met stof en hierin bewaar ik de dierbare spulletjes die ik nog van mijn vader heb, zijn laatste foto, zijn laatst gedragen trui, natuurlijk niet gewassen, zodat deze nog echt naar hem ruikt, het antieke zakhorloge, nog van mijn grootvader geweest, zijn eigen horloge, een zegelring en wat heel bijzonder is, een lokje haar, dat bij hem als baby door zijn moeder is afgeknipt en altijd bewaard is gebleven. Deze dingen koester ik en ik kan ze beetpakken wanneer ik daar behoefte aan heb.

    De komende tijd wordt weer moeilijk, we gaan weer naar de datum toe waarop mijn vader 4 jaar geleden is overleden, na een kort maar heftig ziekbed (mijn vader overleed na 3 weken aan een dubbele longontsteking ten gevolge van de Q-koorts) en het gevoel is nog steeds heel dubbel, want hij overleed op de verjaardag van mijn moeder.

    Zoals ik al zei, 4 jaar geleden en het gemis is er niet minder om geworden, maar voor mijn gevoel juist meer. In moeilijke tijden zie ik mijn vader 's nachts in de slaapkamer en hoe raar het ook klinkt, het brengt mij rust.

    Ik zal hem nooit vergeten, hij zit diep in mijn hart en is altijd bij me.

    Dag lieve pap, ik hou van je, Marjada

  • akke

    Lieve all

    Ik heb de urn in de kamer met foto erbij en vind het een heel rustig gevoel ,ik praat ertegen… huil erbij…en heb een kistje van de kinderen gekregen en heb daar de persoonlijke dingetjes van mijn

    mannetje in gedaan .de rest van de as heb ik nog niet uitgestrooid kan ik nog niet dus hou het gewoon bij me .Ik heb van onze trouwringen een mooie ring laten maken met zijn as erin zo heb ik mijn lief altijd bij me

    geeft ook een fijn gevoel.Het gemis is daar door niet minder maar toch het gevoel dat hij bij me is ……maar tjonge jonge wat is het zwaar ik wens eenieder heel veel sterkte

    gr akke