Lieve Lies,
Ik wens je heel veel sterkte a s vrijdag 4 mei.
Het zal zeker heel emotioneel voor jullie worden.
Mijn man heeft nooit aangegeven wat hij wilde, begraven of cremeren, dus ook niet wat er na een evt crematie zou moeten gebeuren.
Ik heb gedaan wat voor mij goed voelde. Hij is gecremeerd en de as is bij mij thuis dat vind ik voor mij het beste.
Ik heb twee urnen naast elkaar in een hoekje staan met enkele persoonlijke voorwerpen erbij zoals zijn bril, zijn horloge, zijn ring en het speldje van zijn veertigjarig dienstjubileum. Alles samen in een kleine vitrine. De tweede kleine urn is van onze poes, die moest ik vier maanden na het overlijden van mijn lief ook nog laten inslapen, dus toen was mijn huis helemaal leeg.
Mij geeft het troost een soort rustplekje waar ik even kan wegdromen, herinneringen laten bovenkomen aan die mooie tijd samen.
De as van mijn vader hebben wij kinderen destijds uitgestrooid op het strooiveld van het crematorium omdat hij ook altijd gezegd had dat hij dat zo wilde.
Ombeurten hebben wij drie kinderen de strooiurn genomen en een deel van de as verstrooid. Het was een heel intiem gebeuren met niemand anders erbij,een pijnlijk, verdrietig, maar ook een soort van plechtig moment.
Ik hoop lieve Lies dat jij er samen met de dochters van je man, ondanks het enorme verdriet een sfeervolle gebeurtenis van kunnen maken.
Je hart zal je wel ingeven hoe je dat het beste kunt doen.
Ik wens jullie heel veel sterkte
Warme groet,
Betsie