Ria Schreef:
——————————————————-
> Ik vind het wel fijn dat jullie dat doen,
> misschien kan ik dat volgend jaar ook, maar zoals
> ik al eerder
> schreef het is vandaag en nog geen morgen.
Ria, misschien volgend jaar is goed genoeg ;-)
lees onderstaand verhaal maar eens
Sander
=============================
De drie rouwende bomen.
Gisteren was ik in het bos.
Op zoek naar drie bomen,
drie bomen die ik gekend had.
Drie bomen die alle drie een tak hadden verloren.
Drie bomen die daar alle drie op een andere
manier mee waren omgegaan.
Vandaag heb ik ze gevonden.
De eerste boom was gaan treuren om zijn verlies
en zei ieder voorjaar als de zon hem uitnodigde om
te groeien: “Dat kan niet want ik mis een tak.”
De tweede boom was geschrokken van de pijn
en had maar snel besloten om het verlies te vergeten.
En ieder voorjaar als de zon hem uitnodigde om te
groeien, groeide hij.
De derde boom was geschrokken van de pijn.
Maar hij had gerouwd om het verlies.
En het eerste voorjaar dat de zon hem uitnodigde te
groeien had hij gezegd: “Dit jaar nog niet.”
Maar de zon kwam het jaar daarop terug.
Nu zei de boom:"Ja zon, verwarm mij opdat ik
mijn wond kan verwarmen,
ziet u, mijn wond heeft warmte nodig,
opdat hij weet dat hij erbij hoort."
En het derde jaar dat de zon kwam sprak de boom:
"Ja zon, laat mij groeien
want er is nog zoveel te groeien."
Na wat zoeken vond ik die drie bomen,
of eigenlijk twee.
De eerste boom was klein gebleven.
De plaats van de wond was duidelijk te zien,
het was het hoogste punt van de boom.
De tweede boom was geen boom meer.
Een voorjaarsstorm had hem doen omwaaien.
De plek van de wond moest ik gaan zoeken.
Achter een heleboel bladeren vond ik hem.
De derde boom was het moeilijkst te vinden.
want ik had niet verwacht dat hij zo groot en
sterk was geworden.
Maar gelukkig kon ik hem herkennen aan de
dichtgegroeide wond die vol trots
in het zonlicht stond.
Evert Landwaard
===================================
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
