Mensen

Ria

23-04-2012 00:10

Lieve Allemaal
Soms sta ik toch zo verbaasd over MENSEN ik weet niet of het nu aan mij ligt, maar soms snap ik ze niet.
voorbeeld: ik ging bij een kennis langs, die ziek is geweest en nu heel goed hersteld is.
de kennis van de toen foute kerstkaart, weten jullie nog.
Toen ik wegging na 10 minuten zei ze……….doe je de groeten thuis………..au dat deed pijn, huilend ben ik mijn auto ingestapt
ik kon niet eens reageren.
Thuis……er zit niemand thuis die ik de groeten kan doen en dat weet ze als geen ander.
waarom zijn er zoveel mensen zonder oren? is in deze maatschappij dan alles *IK* ?
Voor het overlijden van Ad had zoiets me niet geraakt, maar nu ben je toch gevoeliger voor dit soort dingen.
Liefs Ria
lies49

23-04-2012 08:26

Lieve Ria,
Ik had gisteren ook een verdrietige middag.Ik was naar een verjaardag van een een gehandicapte dochter van en goede vriendin van me.Het begon al ,toen de zus van mijn vriendin zei: jij hebt hetzelfde meegemaakt als ik waar in zit.Ik ken die mensen al 35 jaar.Dus ik dacht ,haar man is ziek,Maar nee,zij zit met moeilijkheden op haar werk.Ik ben 6 jaar geleden ontslagen en dat ligt nu ver achter me.Ik zei nog,Philip is overleden en dat is toch veel ingrijpender,maar ze walste er helemaal overheen met haar sores.Ook de andere kinderen van mijn vriendin hebben me even gegroet en wisten niet hoe snel ze weg moesten komen.Het lijkt wel of er niet alleen over Philip gesproken kan worden,maar of ik haast niet meer besta.het zal wel angst zijn om er over te beginnen,maar het doet pijn.Ja,we zijn gevoeliger geworden ,maar is het teveel gevraagd om toch een klein beetje belangstelling te krijgen?
Ik weet soms ook niet meer,wat een goede manier is om hier mee om te gaan.
En dat je kennis zegt,doe de groeten thuis,is natuurlijk keihard.Ik merk,dat je alleen komt te staan met je gemis.Je moet maar gewoon doorgaan of er niets gebeurd is,dat is veel makkelijker voor anderen.Ik denk,dat veel mensen geen idee hebben ,hoe wij ons voelen van binnen.Aan de buitenkant is er ook niet veel te zien.Maar voorlopig voor mij geen verjaardagen meer.
Liefs Lies
Ria

23-04-2012 08:58

Lieve Lies
Bah wat triest, je had nog wel zo je best gedaan.
Nee ik zou ook maar geen verjaardagen meer doen, wij moeten voorlopig maar 1 op 1 met mensen
omgaan dan is het nog te handelen, is tenminste mijn ervaring.
Nou vond ik de maatschappij altijd al een harde IK maatschappij, maar nu komt dat dubbel zo hard aan.
Liefs Ria
anna

23-04-2012 11:38

Lieve Ria en Lies,
Ja, mensen denken niet na, dat ondervind ik ook. Ik geloof dat ze er niet bij stilstaan hoe moeilijk het is.Gisteren zat ik in een gezelschap met vrienden en iedereen praatte over een weekendje weg, hotelbon, leuke dingen die ze gingen doen………etc. En ik? Ja, in je eentje ga je niet in een hotel zitten, ik niet tenminste (als ik al zin zou hebben om weg te gaan, niet dus), maar ik voelde mij zo vreselijk alleen en verdrietig. Ik kon ook niet weg want ik reed met anderen mee.
En toch geloof ik dat ze het zich totaal niet gerealiseerd hebben hoe moeilijk het voor mij was, dat onderwerp!
Sterkte weer voor vandaag. Liefs, Anna.
erlo94

23-04-2012 13:37

Lieve Allemaal,
Ja de mensen weten van gekheid niet meer wat ze moeten zeggen. En hoe langer het geleden is, des te afstandelijker het wordt. Ik merk dat ook zeer. Ze hebben totaal geen idee hoe het voelt voor ons.
En zeker, wat Ria al zei, het is een keiharde maatschappij en je reageert er nu ook gevoeliger op.
Verleden week zei iemand dat zijn beste vriend is overleden, dus ik zeg, o wat erg, gecondoleerd.
Ja zegt hij, jij zat verleden jaar ook in het zelfde schuitje. zat riep ik?, ik zit er nog in. Maar ja toen was hij al weer weg.
Ik bedoel maar, je krijgt soms de meest rare reacties, ze bedoelen het vast allemaal goed, maar het komt vaak rot uit de strot. Ik vind het ook moeilijk om aan gesprekken deel te nemen, gaat vaak over dingen samen doen, vakanties, uit eten noem maar op. Uiterlijk is ook niks aan me te merken, maar van binnnen……….
Ik had ook een keer precies zoals Ria zei, dat iemand riep met weggaan ja jij ook de groetjes thuis he? Ik zeg ik zal het zeggen morgen als ik naar Munikkenhof (zo heet de begraafplaats hier) naar Johan toe ga.
Ik denk niet meer dat ze het dan nog een keer zo achteloos dat roepen toen ik dat vermeldde.
Nou ja we weten allemaal hoe lastig het is, wens jullie ook sterkte toe.
Liefs Annejet
Ria

23-04-2012 16:02

Lieve Allemaal
Ik vraag me af of die mensen het eerst zelf mee moeten maken om het te begrijpen,
dat is toch erg.
Ik vind het ook te makkelijk om te zeggen……de mensen weten niet met ons om te gaan,
een beetje menselijkheid en wederzijds respect lijkt mij niet zo moeilijk.
Het resultaat voor mij is nu dat ik nooit meer naar die mensen ga, ik heb genoeg geïnvesteerd
en ik had een klein beetje begrip terug verwacht, zijn mijn verwachtingen dan zo hoog?
Gelukkig weet ik dat ik zelf zo niet in elkaar zit, daarom heb ik het ook vaak zo moeilijk in deze
voor mij vaak te harde maatschappij, ik heb veel van Ad geleerd, b.v. om wat meer aan mijzelf
te denken i.p.v. eerst aan een ander, maar ik denk dat ik dan eenzaam zou zijn,
Bah wat mis ik mijn lieverd toch ik had zo graag zijn advies willen hebben bij veel dingen.
Annejet helaas was ik niet zo adrem om te zeggen dat ik dat zal doen als ik op de begraafplaats ben,
ik ben bang dat ze dat dan niet eens begrijpen.
Liefs Ria
sylvia

23-04-2012 16:12

Lieve allemaal,
Ja, ik herken dit ook allemaal. Mensen kunnen héél vreemd reageren. Sommige mensen die ik tegenkom lopen snel door en zeggen dat zij geen tijd hebben om te praten.
En ja die verjaardagen bij anderen, heel vervelend. Ik moet eerlijk zeggen dat ik weinig naar verjaardagen ga, ik heb het een paar keer geprobeerd maar ik kan het niet. Ik klap volledig dicht als mensen het over vakanties, of het over andere leuke dingen hebben die zij samen doen. Ik voel mij dan zó ontzettend eenzaam. Dus heb ik tegen verschillende mensen gezegd dat ik weer kom als ik er aan toe ben.
Ja bij alles en iedereen om mij heen merk ik dat zij allemaal doorgaan met hun leven, behalve wij. Ik weet heus wel dat andere mensen niet stil kunnen blijven staan bij ons verdriet maar een beetje begrip en een beetje rekening blijven houden met wat zij zeggen dat zou zo fijn voor ons zijn.
Een paar huizen verderop woont een vrouw waar ik redelijk goed mee op kon schieten toen Jan nog leefde, ze kwam regelmatig over de vloer. Iedere keer als ik haar zie zegt ze dat ze mij zal bellen voor een bakkie thee maar ze heeft nooit meer gebeld. Op dat soort mensen zit je toch echt niet te wachten hè.
Ik ben heel blij met mijn hondjes, zus, zwager en mijn ouders. En ik ben blij dat dit prikbord bestaat en dat wij er voor elkaar zijn. Maar voor de rest……………………..
Liefs
Sylvia
Yvon

23-04-2012 18:32

Lieve allemaal,
Ik snap heel goed hoe jullie jullie moeten voelen….maar bedenk dit eens:
Hoe reageerden jullie vroeger ? Toen je jonger was en een druk (gezins/werk-) leven had ?
Waren jullie toen zo attent en met altijd de juiste woorden paraat bij iemand die weduwe of weduwnaar was geworden ? En hoe lang
bleven jullie zo attent? Of vonden jullie het soms ook moeilijk en pakten jullie het dan weleens verkeerd aan ??
Ik ken iemand die onlangs plotseling weduwe werd…Ik zou haar best willen aanspreken maar zie haar alleen bij de winkels…..veel mensen spreken haar aan en ze heeft het daar zichbaar moeilijk mee….maar als ze het niet doen is het ook weer niet goed…..Snappen jullie ?
Liefs,
Yvon
anke1967

23-04-2012 18:50

Ik kan me wel bij je aansluiten yvon ik heb zelfs het idee dat het een mogelijk reactie is geweest uit een bepaald automatisme evengoed misschien niet leuk nr wie weet voelt diegene zich ook heel ongemakkelijk . lastig hoor mensen volgens mij valt er van rouw en soms omgaan met mensen in rouw niet altijd te begrijpen van beide kanten niet
Ria

23-04-2012 19:49

Yvon ik kan me voorstellen dat mensen op straat het soms moeilijk vinden om *ons* aan te spreken, daar heb ik niet zoveel moeite mee, in het begin wel maar nu niet meer.
In dit geval ging ik op bezoek bij een kennis ik had van haar meer begrip verwacht, gewoon menselijk.
Hoe ik zelf reageerde voordat Ad overleed……..ik ben er altijd voor iedereen, misschien zijn mijn verwachtingen
wel te hoog.

Mensen

Ria

lies49

Ria

anna

erlo94

Ria

sylvia

Yvon

anke1967

Ria