even voorstellen

yvonne 53

13-04-2012 13:08

Hoi allemaal,.
heb vanmorgen dit prikbord gevonden en meteen gereageerd bij Kleding, maar me niet voorgesteld, sorry!
Mijn naam is Yvonne, ben 58 jaar oud en mijn lief is 7 februari jl gestorven. Dit is een donkere, zwarte en zware tijd waar ik me dag voor dag doorheen worstel, denk nog niet vooruit, ben blij als ik aan het komende uur kan denken.
Heb wel sinds 3 weken een hondje (geadopteerd) en dat is een lieverd die me beslist gaat helpen om deze tijd door te komen.
Woon in Noord Limburg en vind het super hier dit prikbord gevonden te hebben. Hoewel ik begrijp dat het misschien ophoudt te bestaan? Zou ik echt jammer vinden, want ben zo op zoek geweest naar lotgenoten, en ben nu zo blij dit gevonden te hebben.
Hoop een bijdrage te kunnen leveren aan dit prikbord, naast de contacten met jullie..
lieve groet,
yvonne
MarionW

13-04-2012 13:58

Lieve Yvonne,
Gecondoleerd met het overlijden van je man, nog maar zo kort geleden. Mijn man is 8 maanden geleden totaal onverwacht overleden en ik herinner me die eerste maanden als een vreselijke tijd, waarin ik me door de dag heensleepte en zo blij was dat het avond was en ik naar bed kon. Ik had me van tevoren nooit kunnen voorstellen hoe zwaar die rouw is en hoe fysiek ook. Nu gaat het inmiddels iets beter met me en dat heb ik o.a. te danken aan de bemoedigende berichten op het prikbord.
Misschien klinkt het vreemd, maar ik gebruikte het zelfs als een soort beloning. Als ik iets moeilijks had gedaan, naar de supermarkt bijvoorbeeld, want daar zag ik in het begin als een berg tegenop, dan mocht ik daarna van mezelf weer een poos op het prikbord.
Ik hoop dat het prikbord jou ook een beetje op weg kan helpen. Schrijf maar vaak en stort je hart uit, niets is vreemd of gek, want we hebben het allemaal meegemaakt.
Veel sterkte en liefs,
Marion
lies49

13-04-2012 16:46

Lieve Yvonne,
Wat je schrijft is zo herkenbaar.Ik was de eerste maanden ook alleen maar bezig met de gedachte,als ik de avond maar haal.En die haalde ik.Ook had ik totaal geen rust,kon geen 10 minuten op de bank zitten en ging dan weer iets doen.Goed,dat je een hond hebt,dat verplicht je in ieder geval naar buiten te gaan.Wat mij geholpen heeft is structuur proberen aan te brengen,al was het in m'n hoofd een chaos.En behalve het prikbord,waar ik veel steun en begrip vond hulp te zoeken.En praten en praten.Inmiddels ben ik ruim 9 maanden verder en ik heb alles weer enigszins op de rit.Er zijn nog genoeg dippen ,maar inmiddels weet ik ,die gaan ook weer voorbij.Het scheelt,wanneer je er niet tegen vecht,maar het over je heen laat komen.Het verdriet en gemis moet er toch uit.
Lieve meid,schrijf maar veel,niets is gek.
Liefs Lies
sylvia

13-04-2012 17:00

Hallo Yvonne en allemaal,
Ik ben ook sinds gisteren nieuw op het prikbord. Mijn man Jan is 10 maanden geleden gestorven aan de gevolgen van een zeldzame hersenaandoening. Jan was 55 toen hij stierf, ikzelf ben 48 jaar.
Jan is 7 jaar ziek geweest. Ik ben ook erg blij dat je steeds je dagelijkse dingen kwijt kunt op dit prikbord. Net zoals Marion schreef niets is gek of vreemd, alles is herkenbaar bij iedereen.
Ik lees al een tijdje de ervaringen van jullie maar durfde zelf niet te reageren. Ik heb het nu toch gedaan en voel mij er erg prettig bij.
Veel liefs,
Sylvia
Ria

13-04-2012 18:09

Lieve Yvonne
Gecondoleerd met het verlies van je lieverd, ook nog maar 58 jaar, wat toch veel te jong is.
het is ook nog maar zo kort geleden, dan kan je nog niet veel anders dan van dag tot dag leven,
ik denk dat vooruit kijken nu niet goed zou zijn, wel heel knap dat je een hondje hebt geadopteerd
wij hadden al twee hondjes en dat is vaak mijn troost, ook mijn hondjes hebben een rouw doorgemaakt
nu zijn we weer wat gewend, maar dat ging niet vanzelf sprekend.
Fijn dat je het prikbord heb gevonden, niets is hier vreemd helaas hebben we allemaal hetzelfde verdriet
en begrijpen we elkaar.
zelf heb ik veel aan het prikbord gehad en heb ik dat nog, ik ben nu 182 dagen verder, maar ook ik worstel
nog elke dag door.
Liefs Ria
anna

13-04-2012 22:21

Lieve Yvonne,
Zelf ben ik ook vrij nieuw op het prikbord. Mijn lief is 2 januari 2012 overleden aan de gevolgen van kanker en suikerziekte. Wij waren 45 jaar getrouwd. Ik voel mij ook vaak alleen, zelfs als ik in een kamer vol mensen zit…, dan overvalt het je gewoon. Ben ook erg blij met het prikbord en volgens mij gaat het voorlopig, hoop ik, gewoon door!
Veel liefs van Anna.
yvonne 53

14-04-2012 11:23

He, wat doet dit goed die reacties te lezen!!!
Even dat warme gevoel van ‘niet helemaal alleen’, herkenning, gewoon heel fijn, dank je.
Wens iedereen een zo fijn mogelijk weekend,
liefs,
yvonne
tavale@live.nl

16-04-2012 10:49

Hoi nieuwe bezoekers van 't prikbord.
Ik zal me ook even voorstellen. Ben therese
woon in Brabant en mijn maatje is 10 sept
aan de veteranenziekte overleden. 49 jaar
was hij. Je leven staat totaal op z'n kop.
Je denkt dit kom ik nooit te boven.Knokken is het.
Worstelen om de dag door te komen. Ik ben blij dat
ik nog 'n baan heb. maar vind 40 uur ook wel zwaar.
Ik wens iedereen veel sterkte om je verlies te kunnen
dragen.
Liefs Theresexxxxxxxxx
yvonne 53

16-04-2012 11:26

Het is inderdaad iedere dag opnieuw knokken en worstelen om de dag door te komen. 's avonds als de gordijnen dicht kunnen het gevoel: pff, dag dag, weer eentje voorbij.
40 uur we4rken lijkt me nu ook wel zwaar erbij, vind je je baan wel leuk? Dan is het misschien wel een goede afleiding, voor de uren dat je werkt tenminste.
Hoe dan ook, wens jou veel sterkte, en hopelijk hebben we allemaal hier op het prikbord iets aan elkaar,
liefs,
yvonne
akke

17-04-2012 22:41

Hallo all
Is dit een nieuwe site dat jullie hopen dat hij nog lang zal bestaan?
Ja ik ben akke en mijn lief en maatje is 22 jan. 2012 overleden ,we waren 41 jaar getrouwd,
Henk was nierpatient en hartpatient ,ging 3 keer per week naar de nachtdialyse maar een van mijn dochters zou een nier afstaan,
doordat hij vorig jaar in oktober 4 weken diaree heeft gehad was hij erg zwak en moest daarvan aansterken voordat de onderzoeken voor de transplantatie
konden beginnen ,maar dat heeft niet zo mogen zijn.
Ik ben veel bij m,n kinderen maar als je weer thuis komt dan is het zo leeg he het enige fijne is dat je je dan ff kan laten gaan maar ja je moet ook niet blijven hangen in je verdriet.
Hier hoop ik wat verhalen van zelfgestemden te vinden.
gr akke

even voorstellen

yvonne 53

MarionW

lies49

sylvia

Ria

anna

yvonne 53

tavale@live.nl

yvonne 53

akke