Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
anke1967
Ria ik word zo blij als mensen kunnen en durven huilen.
Echt ik zou het met beide armen omarmen.
Ja muziek kan mij ontzettend raken , het lied van mam je bent de liefste van de hele wereld : had niet zo zeer met het gemis te maken , maar ik besefte dat ik daadwerkelijk om mijn mams gaf.
Dat klinkt misschien heel vreemd , maar in het jaar 2009 kwam ik in een soort loyaliteitsconflict met mezelf , naar mijn ouders toe. Mijn gedachten namen een wending , die niet gewenst was , waarvan ik niet eens besefde dat ik die gedachten daadwerkelijk in mij had .
Het niet meer hebben van mijn ouders ( tropenjaren ) liet mij ervaren dat ik mijn opgroeien niet altijd als even fijn heb ervaren .
Dat is een enorm gevecht geweest , om het in het juiste perspectief te zien . Daar heb ik uiteindelijk heel veel hulp bij gehad , ben een weekje van huis geweest met een groep mensen en he he eindelijk heeft dat zoveel geopend , ik werd door het huilen , ik kon niet meer stoppen , letterlijk stil gezet , ik kon echt geen stap meer verzetten , door emotie , het moet eruit , hoe verwarrend het ook is , vermoeiend noem maar op ,
mijn mams kon niet huilen , klinkt het raar als ik zeg dat ze letterlijk verteerd werd door verdriet.
Dat gaat mij niet gebeuren .
Mijn vader …………. een manisch depressieve man , verslaafd aan de medicijnen .
Weet je het heeft mij geleerd hoe ik het niet wil en het wordt me steeds duidelijker hoe ik het wel wil.
Ook bij mij hangen er soms nog donkere wolken van angst boven mijn hoofd .
Weet je ik heb heel vaak benoemd , maar wanneer je te maken krijgt met verlies , verlies wat je in dermate raakt ,
zoals het verlies van je partner …
verlies van ouders ………..
begint de zoektocht naar wie je daadwerkelijk zelf bent …………
voor mij is rouwen gelijk aan een persoonlijk transformeren .
liefs van Anke
