Rouw is rauw.

Ria

03-04-2012 19:29

Lieve Allemaal
Wat is rouwen toch zwaar, ik ben nu bijna 6 maanden verder en bezig met EMDR, maar het blijft moeilijk.
het blijkt dat ik heel 13 en 14 oktober heb geblokt, er is niets meer wat ik me herinner, ik heb alleen het beeld
voor me van Ad in dat bed, die lag te vechten voor zijn leven, mijn therapeut vroeg hoe die kamer eruit zag, nou werkelijk ik heb geen idee,
volgens mijn dochters hebben ze Ad nog overgeplaatst naar een andere afdeling en heb ik op weg daarheen dat bed stevig vast gehouden
maar ik weet er niets meer van, ik weet alleen dat er boven zijn bed die enorme spuit met heparine zat, volgens mij het gevolg van de hersenbloeding.
ik ben nog steeds in gevecht met het ziekenhuis, vandaag kreeg ik weer een brief waar zoveel fouten en zelfs leugens in stonden, ik heb hem gelijk
door gestuurd naar mijn advocaat.
Verder heb ik lieve mensen om mij heen, waar ik heel blij mee ben, maar niets kan het gemis van mijn lieverd goed maken, hoe moet ik in
godsnaam verder met mijn leven?
lichamelijk gaat het ook niet zo goed met me, dus ik vraag me nog steeds elke dag af…….wat doe ik hier, wat is de zin van mijn leven?
Liefs Ria
Marjolijn

03-04-2012 20:08

Lieve mensen, vandaag weer een keer op prikbord gekeken en tot mijn verbazing is het allemaal nog niet afgesloten. Mooi, ik denk dat met mij heel veel mensen hier heel blij om zijn.
Ria, goed dat je toch met die therapie bezig bent, wie weet kom je toch weer iets verder als je die 2 dagen weer langzaam tot je door kunt laten dringen, ik denk dat je dat ook echt nodig hebt om door je rouwproces te komen, ik hoop in ieder geval van harte dat het je zal helpen, het zal zeker heel zwaar en confronterend zijn, daarom des te meer respect dat je dit toch doet. Wie weet komt er daarna dan weer heel voorzichtig een heel klein zonnestraaltje op je pad, ook al denk je nu van niet. Heel veel succes en sterkte met je therapie, en ook met je gevecht tegen het ziekenhuis.
Heel veel liefs Marjolijn
tavale@live.nl

03-04-2012 22:23

Lieve Ria.
Iets herken ik van je blokkering. De nacht van 9 op 10 sept 2011.
Ik wil daar geen enkele gedachte over hebben. Te heftig .
Ik duw het steeds maar weg terwijl ik wel weet wat er heeft afgespeeld.
Maar ik Wil er niets van weten om er over te praten of zelfs maar te denken.
Ik zit nog te wachten op de uitslag van de Autopsie. Zou 6 maanden
tot 1 jaar duren. Er is ook 'n fout gemaakt maar of dat naar buiten zal
komen is nog maar de vraag. Ik vind het heel knap van je dat je met
EMDR bezig bent. zou ik niet durven denk ik. Wens je heel veel sterkte.
Liefs Theresexxxxxxx
lies49

04-04-2012 09:27

Lieve Ria,
Ja,het is moeilijk en zwaar.Dat herken ik wel,het gaat steeds op en neer.Bij mij nu weer neer.
Ook ik weet van de laatste dag van Philip's leven weinig meer.We hadden eerst 4 maanden gevochten tegen een bacterie en toen hoorde we dat er ook maagkanker geconstateerd was en onbehandelbaar.We hebben nog wel afscheid genomen,maar daarna werd de morfine aangezet en een dag later was het einde verhaal.Wat ik die dag gedaan heb,weet ik ook niet meer.Het was te erg,teveel om te bevatten.Ik moet daar ook eigenlijk ook wat mee,want ik merk dat dat me steeds dwars zit.iedere keer komt het weer naar boven.Wat heb ik nog tegen hem gezegd of heb ik niets meer gezegd.Ik was compleet in shock.
En dan heb jij dat gedoe met dat ziekenhuis nog,het houdt niet op.
Liefs Lies
MarionW

04-04-2012 12:00

Lieve Ria en andere meiden,
Ik kan me voorstellen dat je het nog steeds moeilijk hebt Ria, als je terugdenkt aan de laatste dagen van Ad. Goed dat je EMDR doet, dat heeft bij mij ook een beetje geholpen. Toch is het niet vreemd dat je je niet meer alles herinnert. Het schijnt dat je jezelf daarmee beschermt. Sommige gebeurtenissen zijn te erg om aan terug te denken. De laatste jaren zijn de ideeën daarover ook veranderd. Vroeger dacht men dat het eindeloos ophalen van herinneringen mensen hielp om alles te verwerken. Nu is de opvatting dat dat niet altijd nodig is. In het boek ‘Ze zeggen dat het overgaat’ van Johan Maes, staat dat beschreven. Ik vond het een interessant boek, het is een semi-wetenschappelijke kijk op rouw en hij heeft veel onderzoek gedaan.
Dat neemt niet weg Ria en ook alle andere lieve meiden, dat wij worstelen met het verlies. De ene dag gaat het beter dan de andere en ik zie heus wel vooruitgang, maar het blijft een heel gedoe. Ik hoop dat je weer plezier in het leven krijgt, Ria. Verwen jezelf maar een beetje, koop mooie bloemen of iets lekkers waar je zin in hebt, al helpt het je maar iets.
Veel liefs,
Marion
Marjolijn

04-04-2012 15:52

Hoi lieve mensen, ja Marion, misschien is dat ook wel zo, en hoef je er niet perse dwars doorheen. Ik wil altijd eigenlijk wel liever met mijn “demonen” afrekenen, ik ben altijd bang dat als ik het zo laat dat ze dan op allerlei ongelegen momenten toch naar boven komen……Je weet nooit of je je toch niet ineens dingen gaat herinneren…….ik heb tot nu toe de hele periode van Pierre nog strak in mijn geheugen, ook de eerste dagen toen we net wisten dat hij ziek was, zeker niet fijn om aan terug te denken, dat klopt, en ook de dag van zijn overlijden kan ik van minuut tot minuut wel terughalen. Ik weet nog goed dat ze hem ‘s nachts kwamen ophalen, het was de hele dag mooi weer geweest en toen hij opgehaald werd begon het te gieten en te onweren, niet normaal, ik stond met mijn 2 zussen buiten de wagen na te kijken, om een uur of half vier ’snachts en ik heb me nooit zo eenzaam gevoeld als op dat moment….geen leuke herinneringen, zeker niet, maar op de een of andere manier helpt het wel weer als ik nu kan denken: dat heb ik in ieder geval doorstaan en achter me gelaten…..ach ja, dat zal voor iedereen anders zijn, ik hoop van harte dat het bij Ria in ieder geval helpt.
Veel liefs Marjolijn
anel

04-04-2012 16:16

Hallo,lieve allemaal.
Wat blijft het toch moeilijk.
Ik moet ook niet aan die laatste nacht in Italie denken.
Soms zie ik het 'snachts voor me en raak dan helemaal in paniek.
Wat was dat vreselijk.
Helaas gaat het nog niet echt lekker.
Die nieuwe pillen doen nog niets.
Moet het nog een paar weken volhouden,zei de psychiater.
Heel veel sterkte voor jullie en een knuffel van Anel.
anna

04-04-2012 16:58

Lieve Allemaal,
Ik zat vanmorgen met mijn vriendin te praten en ik vertelde haar dat ik van de laatste 3 uur van John helemaal niets meer kan herinneren. Hij was in een delir en ik weet nog dat ik zijn broer heb gebeld dat hij snel moest komen, verder is het blanco, hoe ik ook mijn best doe het voor me te halen.
Het enige wat ik nog weet dat de dokter een stagiare bij zich had die hij uitvoerig ging laten zien hoe je kon zien of iemand was overleden! Waar ik naast stond.! Dat vergeet ik nooit meer! Vond het erg ongepast om het maar zacht uit te drukken. Heb John ook niet meer echt gedag kunnen zeggen, het delir overviel hem, Dus ja, ik weet ook niet veel meer. Misschien beter? zei mijn vriendin.
Wie weet…
Sterkte allemaal.
Liefs, Anna
anke1967

04-04-2012 17:05

He lieve Ria .
Het kan ook zomaar zijn dat door de emdr pas later meer dingen naar boven komen . Je potje kan zo vol zitten dat het langzaam aan zich weer gaat openen .
Ik heb zelf de methode eft gevolgd , voor meerdere doelen.
Het heeft veel verwantschap met elkaar.
Zo heb ik het beeld laten verdwijnen van mijn stervende moeder . Binnen twee uur was ik het beeld kwijt en het gevoel ook. Het gevoel zat niet meer op de herinnering.
Eft werkt op de meridianen door middel van kloppen , je heft zodoende de blokkades op.
sterkte
anke

Rouw is rauw.

Ria

Marjolijn

tavale@live.nl

lies49

MarionW

Marjolijn

anel

anna

anke1967